Besleyici film tekniği
Besleyici film tekniği (NFT), bitki büyümesi için gerekli olan tüm çözünmüş besinleri içeren çok yüzeysel su akışında kanallar olarak da bilinen su geçirmez bir olukta bitkilerin çıplak köklerinden yeniden dolaştırıldığı hidroponik bir tekniktir.
Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]
NFT'ye 1970 yılında Allen Cooper tarafından İngiltere Littlehampton'daki Glasshouse Bitkileri Araştırma enstitüsünde öncülük edildi.[1] İdeal sistemde devridaim akımının derinliği çok az olup su filminden birazcık daha fazladır bu nedenle 'besin filmi' olarak adlandırılır. Bu, kanalın dibinde gelişen kalın kök matının yeterli hava almasını sağlar.
Açıklama[değiştir | kaynağı değiştir]
Düzgün tasarlanan bir NFT sistemi, doğru kanal eğimini, doğru akış hızını ve doğru kanal uzunluğunu kullanmaya dayanır. Bitki kökleri yeterli miktarda su, oksijen ve besin maddelerine maruz kalır. Daha önceki üretim sistemlerinde bu gereksinimlerin sağlanmasında bir çelişki vardı çünkü birinin aşırı veya eksik miktarları, diğerlerinden birinin veya her ikisinin dengesizliğine neden oluyordu.
NFT, tasarımı sayesinde, basit NFT kavramının her zaman hatırlanması ve uygulanması koşuluyla, sağlıklı bitki büyümesi için her üç gerekliliğin aynı anda karşılanabileceği bir sistem sağlar. Bu avantajların sonucu, uzun bir mahsul süresi boyunca daha yüksek kaliteli ürün verimi elde edilir. NFT'nin bir dezavantajı, elektrik kesintisinin bir sonucu olarak akıştaki kesintilere karşı çok az ara belleğe sahip olmasıdır. Ancak, genel olarak, daha verimli tekniklerden biridir. [kaynak belirtilmeli]
Aynı tasarım özellikleri tüm geleneksel NFT sistemleri için geçerlidir. 1: 100'lük eğimli kanallar tavsiye edilirken, pratikte, yerel olarak çökmüş alanlarda besin filmlerinin göllenme olmadan akmasını sağlamak için yeterince doğru kanallar için bir taban oluşturmak zordur. Sonuç olarak, 1:30 ile 1:40 arasındaki eğimlerin kullanılması tavsiye edilir. Bu, yüzeyde küçük düzensizliklere izin verir ancak bu eğimlerde bile göllenme ve su basması meydana gelebilir. Eğim, zemin tarafından sağlanabilir veya banklar veya raflar kanalları tutabilir ve gerekli eğimi sağlayabilir. Her iki yöntem de kullanılır ve genellikle saha ve ürün gereksinimleri tarafından belirlenen yerel gereksinimlere bağlıdır.
Debiler[değiştir | kaynağı değiştir]
Genel bir kılavuz olarak, her oluk için debi dakikada 1 litre olmalıdır. Bitki dikiminde oranlar bunun yarısı olabilir ve 2 lt/dak'lık üst sınır maksimum yaklaşık olarak görünür. Bu aşırılıkların ötesindeki debiler genellikle beslenme sorunları ile ilişkilidir. Kanal uzunluğu 12 metreyi aştığında birçok mahsulün yavaş büyüme oranları gözlemlenmiştir. Hızla büyüyen mahsullerde yapılan testler oksijen seviyeleri yeterli kalırken oluk boyunca azotun tükenebileceğini göstermiştir. Sonuç olarak kanal uzunluğu 10–15 metreyi geçmemelidir. Bunun mümkün olmadığı durumlarda oluğun ortasına başka bir besin beslemesi yerleştirilerek ve her bir çıkıştan akış hızları 1 lt/ dak'ya düşürülerek büyümedeki azalmalar ortadan kaldırılabilir.[2] Esas olarak plastik veya paslanmaz çelik pompa ve bileşenleri kullanarak hijyenik koşulları korumak ve NFT sistemlerinde ağır metal kirlenmesini önlemek için özen gösterilmelidir.[3]
Patates minitubers[değiştir | kaynağı değiştir]
Çoğu patates çeşidi bitki doku kültüründe muhafaza edilir ve dikim malzemesi miktarını artırmak için mikro çoğaltma yöntemleri kullanılır. Doku kültürü bitkileri tarla toprağına ekildiklerinde kötü performans gösterdiklerinden bunun yerine minitüberler olarak adlandırılan yumrular oluşturmak için seralara veya eleklere ekilirler. Birçok ülkede, doku kültürü bitkilerinden minitüberlerin üretimi için NFT veya aeroponik sistemlerin kullanılması yaygındır. Yumru kökler patates mahsulü yetiştirmek için hasattan 6 ila 14 ay sonra tarlaya ekilir. Tarlada yetiştirilen bu patateslerin bu ilk mahsulü, tüketilmek yerine daha fazla patates üretmek için genellikle yeniden ekilir.[4]
Tartışma[değiştir | kaynağı değiştir]
NFT'nin önde gelen savunucularından biri, The ABC of NFT kitabını yayınlayan İngiltere'deki Glasshouse Mahsulleri Araştırma İstasyonunda çalışan bilim adamı Dr. Allen Cooper'dı.[5] NFT sistemleri 1980-1990 döneminde Birleşik Krallık'taki ticari yetiştiricilerin önemli bir kısmı tarafından kullanıldı ancak Avrupa'da yalnızca marul için kullanıldı. Hollandalı yetiştiriciler devridaim çözümü tarafından yayılan yüksek hastalık riski nedeniyle özellikle NFT'yi reddetti. NFT bitkilerin suya her zaman sınırsız erişimini sağlar ancak meyve veren mahsullerin dikkatlice sınırlı su kaynaklarından yararlanabileceği artık kabul edilmektedir. Marul gibi yapraklı bitkiler sınırsız su kaynaklarından yararlanır ve hala yaygın olarak NFT kullanılarak yetiştirilir ama şimdi domates, dolmalık biber ve salatalık gibi en ticari sera ürünleri dünyadaki en önemli ortam olan taşyünü ile bir çeşit asal ortamla hidroponik olarak yetiştirilir. NFT ev kullanımı için çok popüler bir sistem olmaya devam ediyor.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Hydroponic Food Production. CRC Press. 2004. s. 157. ISBN 0-931231-99-X.
- ^ "Archived copy". 30 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2010., Hydroneeds.com.au
- ^ "Index of /NFT". 3 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2013., GVHI.co.nz
- ^ Frost, Groves, and Charkowski. (2013). "Integrated Control of Potato Pajthogens Through Seed Potato Certification and Provision of Clean Seed Potatoes". Plant Disease. 97. ss. 1268-1280.
- ^ The ABC of NFT. Londra: Grower Books. 1979. ISBN 0958673500.