Tsavo insan yiyicileri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Tsavo insan yiyicileri Chicago, Illinois'deki Field Doğa Tarihi Müzesi'nde sergilenmektedir.

Tsavo insan yiyicileri, Kenya'nın Tsavo bölgesinde Mart ve Aralık 1898 tarihleri arasında Kenya-Uganda Demiryolunda çalışan çok sayıda inşaat işçisinin ölümünden sorumlu olan bir çift insan yiyen erkek aslandı. Aslan çiftinin 28 kişiyi öldürdüğü söylenmektedir. İnsan yiyen aslanların yarattığı dehşet İngiliz kamuoyunun algısında yeni olmasa da, Tsavo insan yiyicileri Uganda Demiryolu'nda çalışan Hintli ve yerli Afrikalı işçilerin karşılaştığı tehlikelerin en kötü şöhretli örneklerinden biri haline geldi. İnsan yiyen aslanlar Yarbay John Henry Patterson tarafından öldürüldüler ve Patterson bu deneyimini The Man-Eaters of Tsavo (Tsavo'nun İnsan Yiyenleri) adlı yarı biyografisinde kaleme aldı.

Günümüzde Tsavo insan yiyicileri, insanları bir çift olarak avlama davranışları ve aslanlardan birinde bildirilen diş yaralanmaları nedeniyle en çok incelenen insan yiyen büyük kedilerdir ve bu durum genellikle büyük kedilerin av olarak insanlara yönelmesine bağlanmaktadır.

Tarihsel bilgiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Ölümlerin başlaması[değiştir | kaynağı değiştir]

Patterson tarafından öldürülen ilk aslan, şimdi FMNH 23970 olarak bilinmektedir.
FMNH 23969 olarak bilinen ikinci aslan

Uganda'yı Kilindini Limanı'nda Hint Okyanusu'na bağlayan demiryolu inşaatının bir parçası olarak, Mart 1898'de İngilizler Kenya'daki Tsavo Nehri üzerinde bir demiryolu köprüsü inşa etmeye başladı. İnşaat sahası, 13 kilometre (8,1 mi) alana yayılmış ve çoğunluğu Hintli birkaç bin işçiyi barındıran birkaç kamptan oluşuyordu.[1]:18,26 Proje, kaybolma ve ölümler meydana gelmeden yalnızca birkaç gün önce gelen Yarbay John Henry Patterson tarafından yönetiliyordu. İnşaatın devam ettiği sonraki dokuz ay boyunca, iki yelesiz erkek Tsavo aslanı kamp alanına dadanmış, geceleri işçileri çadırlarından sürükleyerek yemiştir. Saldırılar birkaç ay boyunca kesilse bile, yakındaki diğer yerleşim yerlerinden de benzer aslan saldırıları haberleri gelmeye başladı.[1]:65 Aslanlar geri döndüğünde saldırılar yoğunlaştı ve neredeyse her gün ölümler yaşandı. Çalışanlar aslanları korkutmaya çalıştı ve insan yiyicileri uzak tutmak için kamp ateşleri ve bomalar ya da ıslık çalan diken ağaçlarından yapılmış dikenli çitler inşa etti, ancak bunların hiçbiri işe yaramadı; aslanlar dikenli çitlerin üzerinden atlayarak ya da sürünerek engelleri aşmayı başardılar. Patterson, öldürme olaylarının ilk başladığı zamanlarda her seferinde sadece bir aslanın yerleşim alanlarına girip kurbanları ele geçirdiğini, ancak daha sonra daha yüzsüzleştiklerini, birlikte girip her birinin bir kurbanı ele geçirdiğini belirtti.[1]:30–34

Saldırılar arttıkça yüzlerce işçi Tsavo'dan kaçarak köprü inşaatının durmasına neden oldu. Bu noktada sömürge yetkilileri müdahale etmeye başladı. Patterson'a göre Bölge Memuru Whitehead bile akşam Tsavo Tren İstasyonu'na vardıktan sonra aslanlardan biri tarafından öldürülmekten kıl payı kurtuldu. Ancak yardımcısı Abdullah öldürülürken, Whitehead ise sırtında dört pençe yarası ile kurtuldu.[1]:75–83

Aslan avı[değiştir | kaynağı değiştir]

Sonunda diğer yetkililer de avlanmaya yardımcı olmak üzere yirmi kadar silahlı Sepoy takviyesiyle birlikte geldiler.[1]:80–81 Patterson tuzaklar kurdu ve birkaç kez geceleri aslanları bir ağaçtan pusuya düşürmeye çalıştı. Defalarca başarısız olan denemelerin ardından 9 Aralık 1898'de ilk aslanı vurdu. Yirmi gün sonra ise ikinci aslan bulunarak öldürüldü. Öldürülen ilk aslanın boyu burnundan kuyruğunun ucuna kadar 9 ft 8 in (2,95 m) idi. Aslanın leşini kampa taşımak için sekiz adam gerekti.[1]:83–93

Patterson anlatısında ilk aslanı yüksek kalibreli bir tüfekten çıkan tek kurşunla yaraladığını yazmıştır. Bu atış aslanın arka bacağına isabet etmiş ama aslan kaçmış. Daha sonra aslan gece geri dönmüş ve Patterson onu avlamaya çalışırken onu takip etmeye başlamış. Patterson onu omzundan vurdu, daha güçlü bir tüfekle kalbini deldi ve ertesi sabah aslanı platformunun yakınında ölü halde buldu.[1]:91–93

İkinci aslana beşi aynı tüfekle, üçü ikinci bir tüfekle ve biri de üçüncü bir tüfekle olmak üzere dokuz kez ateş edildi; altısı hedefini buldu. İlk atış Patterson'ın aslan tarafından öldürülen bir keçinin yanına kurduğu iskelenin tepesinden yapıldı. On bir gün sonra, Patterson'u takip edip kaçmaya çalışan aslana ikinci bir tüfekle iki atış isabet etti. Ertesi gün aslanı bulduklarında Patterson aynı tüfekle üç kez daha ateş ederek aslanı ciddi şekilde sakat bıraktı ve üçüncü bir tüfekle iki kez göğsünden, bir kez de başından olmak üzere üç kez ateş ederek öldürdü. Devrilmiş bir ağaç dalını kemirirken öldüğünü ve aslanın hala kendisine ulaşmaya çalıştığını iddia etti.[1]:93–103

Çalışmaların devam etmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

İnşaat ekibi geri döndü ve köprüyü Şubat 1899'da tamamladı. Aslanlar tarafından öldürülen insanların kesin sayısı belli değildir. Patterson çeşitli rakamlar vermekle birlikte genel olarak 135 kurban olduğunu iddia etmektedir.[2][3] Krizin sonunda Birleşik Krallık başbakanı Lord Salisbury, Lordlar Kamarasında Tsavo insan yiyicileri konusunda bir konuşma yaptı:

"İnsan yiyen bir çift aslanın bölgede belirmesi ve işçilerimize karşı çok talihsiz bir istek duyması nedeniyle tüm çalışmalar durduruldu. Sonunda işçiler demir siperler tarafından korunmadıkları sürece devam etmeyi tamamen reddettiler. Elbette bu koşullar altında bir demiryolunda çalışmak zordur ve bu aslanlardan kurtulmak için hevesli bir avcı bulana kadar girişimimiz ciddi şekilde engellendi."[1]:104

Müze sergisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Patterson'ın yer halısı olarak 25 yıl kullandığı aslan derileri 1924 yılında Field Doğa Tarihi Müzesi'ne 5.000 dolar karşılığında satıldı. Deriler müzeye çok kötü durumda ulaştı. Aslanlar yeniden inşa edildi ve şimdi kafataslarıyla birlikte kalıcı olarak sergilenmektedir.

Modern araştırmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Chicago'daki Field Müzesi'nde sergilenen Tsavo Aslanı kafatasları

2001 yılında, aslanlar arasındaki insan yeme davranışının nedenlerine ilişkin bir inceleme, 100 ya da daha fazla olduğu öne sürülen insan sayısının büyük olasılıkla abartılı olduğunu ve daha olası ölü sayısının 28-31 kurban olduğunu ortaya koymuştur. Bu azaltılmış rakama, Albay Patterson'ın orijinal dergisinin Alan Patterson'ın izniyle gözden geçirilmesi sonucu ulaşıldı. Ancak aynı çalışmada, günlükte sadece Hintli işçilerden bahsedildiği ve Patterson'ın Afrikalı işçi nüfusundaki kayıpların çok daha yüksek olduğunu belirttiği, ancak bu sayıların belgelenmediği de kaydedilmiştir.[4][5]

Chicago Field Müzesi'ndeki iki aslan örneği, 9 Aralık 1898'de öldürülen 'ayakta duran' FMNH 23970 ve 29 Aralık 1898'de öldürülen 'çömelen' FMNH 23969 olarak bilinmektedir. Kemik kolajeni ve saç keratinindeki Δ13C ve Nitrojen-15 izotopik imza analizi üzerine yapılan son çalışmalar 2009 yılında yayınlanmıştır. Araştırmacılar, kurban başına tüketilebilir doku, aslanların enerji ihtiyaçları ve asimilasyon verimlilikleri hakkında gerçekçi varsayımlar kullanarak, insan yiyenlerin Δ13C imzalarını; normal (vahşi yaşam) diyetine sahip Tsavo aslanları, Tsavo Doğu ve Tsavo Batı'da otlayanlar ve 20. yüzyılın başlarından kalma Taita halkının iskelet kalıntıları gibi çeşitli referans standartlarıyla karşılaştırmıştır. Kaydedilen 9 aylık insan yeme davranışı boyunca tahminlerinin enterpolasyonu, FMNH 23969'un 10.5 insana eşdeğer yediğini ve FMNH 23970'in 24.2 insan yediğini göstermiştir.[6]

Bilimsel analizler, tüketilen insan cesetlerinin tamamı ile tek tek avların parçaları arasında bir ayrım yapmamaktadır, çünkü saldırılar genellikle aslanları geri kaçmaya zorlayan bir alarma yol açmıştır. Uzun inşaat süresince pek çok işçi kaybolmuş, kazalarda ölmüş ya da korkudan bölgeyi terk etmiştir; dolayısıyla inşaatta kalanların neredeyse tamamının kaybolan ya da yenildiği düşünülen birini tanıması muhtemeldir. Albay Patterson, sonraki araştırmacılar gibi iddialarını abartmış olabilir (örneğin "135 silahlı adam", Neiburger ve Patterson, 2000), ancak bu modern çalışmaların hiçbiri öldürülen ancak hayvanlar tarafından yenmeyen insanları dikkate almamıştır.[7]

"İnsan yeme" davranışının olası nedenleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Aslanların insan yeme davranışına ilişkin teoriler Peterhans ve Gnoske'nin yanı sıra Dr. Bruce D. Patterson (2004) tarafından incelenmiştir. Tartışmalar şunları içermektedir:

  • 1898'deki bir sığır vebası salgını (bkz. 1890'lardaki Afrika sığır vebası salgını), aslanların olağan avlarını harap ederek onları alternatif besin kaynakları bulmaya zorlamıştır.
  • Tsavo aslanları Tsavo Nehri geçidinde ölü insanlar bulmaya alışkın olabilirler. Doğu Afrika köle ticaretinin merkezi olan Zanzibar'a giden köle kervanları düzenli olarak nehri geçiyordu.

Alternatif bir argüman, ilk aslanın doğal avını öldürme kabiliyetini tehlikeye atacak ciddi şekilde hasar görmüş bir dişe sahip olduğunu göstermektedir.[8] Ancak, bu teori genellikle halk tarafından göz ardı edilmiştir ve aslanları öldüren Albay Patterson, aslan bir gece kendisine saldırırken tüfeğiyle o dişe zarar verdiğini ve kaçmasını sağladığını söyleyerek bunu şahsen reddetmiştir.[9]

Araştırmalar, aslanların insanları son çare olarak değil, diğer yiyeceklere ek olarak yediklerini göstermektedir. İnsan yemek muhtemelen diş hastalıklarının ve/veya sınırlı sayıda avın neden olduğu avlanmaya veya leş yemeye bir alternatifti.[10][11]

2017 yılında Dr. Bruce Patterson'ın ekibi tarafından yürütülen bir çalışmada, aslanlardan birinin köpek dişinin kökünde bir enfeksiyon olduğu ve bunun da söz konusu aslanın avlanmasını zorlaştırdığı tespit edildi. Aslanlar normalde zebra ve antilop gibi avlarını yakalamak ve boğmak için çenelerini kullanırlar.[11][12]

Popüler kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

Filmler[değiştir | kaynağı değiştir]

Patterson'ın kitabı birkaç filmin temelini oluşturdu:

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f g h i Patterson, J. H. (1908). The Man-eaters of Tsavo and Other East African Adventures. MacMillan and Co). 
  2. ^ Patterson, B. D. (2004). The Lions of Tsavo: Exploring the Legacy of Africa's Notorious Man-Eaters. McGraw-Hill. s. 6. ISBN 978-0-07-136333-4. 
  3. ^ "Field Museum uncovers evidence behind man-eating; revises legend of its infamous man-eating lions" (Basın açıklaması). The Field Museum. 2003. 7 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2007. 
  4. ^ Peterhans, Julian C. Kerbis; Gnoske, Thomas Patrick (2001). "The science of 'man-eating' among lions Panthera leo with a reconstruction of the natural history of the 'man-eaters of Tsavo'". Journal of East African Natural History. 90 (1): 1-40. doi:10.2982/0012-8317(2001)90[1:TSOMAL]2.0.CO;2. 
  5. ^ Caputo, P. (2002). Ghosts of Tsavo. s. 274. ISBN 978-0-7922-6362-3. 
  6. ^ Yeakel, J. D.; Patterson, B. D.; Fox-Dobbs, K.; Okumura, M. M.; Cerling, T. E.; Moore, J. W.; Koch, P. L.; Dominy, N. J. (2009). "Cooperation and individuality among man-eating lions". Proceedings of the National Academy of Sciences. 106 (45): 19040-3. Bibcode:2009PNAS..10619040Y. doi:10.1073/pnas.0905309106. PMC 2776458 $2. PMID 19884504. 
  7. ^ Janssen, K. (2009). "Scientists restate Tsavo lions' taste for human flesh". Chicago Tribune. 2 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2009. 
  8. ^ "Field Museum". 5 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2018. 
  9. ^ "The Tsavo Man-Eaters". lionlamb.us. 20 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2013. 
  10. ^ "Why Man-Eating Lions Prey on People—New Evidence". 19 Nisan 2017. 26 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2017. 
  11. ^ a b DeSantis, Larisa R. G.; Patterson, Bruce D. (19 Nisan 2017). "Dietary behaviour of man-eating lions as revealed by dental microwear textures". Scientific Reports. 7 (1): 904. Bibcode:2017NatSR...7..904D. doi:10.1038/s41598-017-00948-5. ISSN 2045-2322. PMC 5430416 $2. PMID 28424462. 
  12. ^ Ghai, Rajat (21 Nisan 2017). "WILDLIFE & BIODIVERSITY 'Lt. Col. John Henry Patterson's accuracy of description is very much in question'". 18 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2022. 

Ek okumalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Tsavo_insan_yiyicileri&oldid=32570811" sayfasından alınmıştır