Zehebî

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Zehebî veya tam adıyla Şemsüddîn Muhammed b. Ahmed b. Osmân ez-Zehebî et-Türkmânî (Arapça: شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان, d. 6 Ekim 1274, Şam - ö. 4 Şubat 1348, Şam), Suriyeli hadis hafızı, tarihçi ve kıraat alimi.

Türkmen bir ailenin çocuğu olarak 1274 senedinde Dımaşk'ta doğmuştur. Babası altın işleme işiyle uğraşan Şehâbeddin Ahmed'dir. Bu sebepten dolayı Zehebî diye anılmıştır.[1] Hadis, fıkıh, tarih okudu. İlimde ilerlemek için Kudüs, Hama, Trablus, Tebük gibi pek çok şehri dolaştı. 1296 yılında Mısır'a gitti ve burada çeşitli âlimlerden eğitim aldı. 1299 yılında babasının vefatının ardından, hacca giderek Mekke ve Medine'de çeşitli âlimlerden eğitim aldı. 1300 yılından itibaren nahiv, hadis tarihi, tarihle uğraştı. Üç yüze yakın eser kaleme aldı. 4 Şubat 1348 tarihinde Dımaşk’ta öldü.

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. Tarihü’l-İslam
  2. Siyeru A’lâmü’n-Nübelâ
  3. Düvelü’l-İslâm
  4. el-İber fi Haberi Men Ğaber
  5. el-Muhtasar el-Muhtâc İleyh min Târih İbn el-Dübeysî
  6. Tecrîdü Esma es-Sahabe
  7. Tabakât el-Kurrâ
  8. Mizan el-İtidâl fi Nakd el-Ricâl
  9. el-Müktenâfi Serd el-Künâ
  10. Kitab el-Müştebih fi Esmâ el-Ricâl
  11. Mu'cem eş-Şüyûh
  12. Tehzîb et-Tehzîb
  13. el-Kâşif fi Esma' er-Ricâl
  14. Tezkiret el-Huffâz

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ İslam Ansiklopedisi, cilt: 44, sayfa: 180-188