William Stern (psikolog)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
William Stern
DoğumLudwig Wilhelm Stern
29 Nisan 1871
Berlin, Almanya
Ölüm27 Mart 1938
Durham, North Carolina, U.S.
EğitimUniversity of Berlin (PhD, 1893)
MeslekPsikolog
EvlilikClara Stern
Çocuk(lar)3, birisi Günther Anders

William Stern (d. Ludwig Wilhelm Stern, 29 Nisan 1871 – 27 Mart 1938), Alman psikolog ve filozof . Ölçülebilir kişilik özelliklerini ve bu özelliklerin her insandaki etkileşimini inceleyerek bireye vurgu yapan ve benliği yaratan kişisel psikolojinin gelişimiyle tanınır.

Stern ayrıca zeka katsayısı (IQ) terimini de icat etti ve insanın ses algısını incelemenin yeni bir yolu olarak ton değiştiriciyi icat etti. Stern , Berlin Üniversitesi'nde Hermann Ebbinghaus'un yanında psikoloji ve felsefe okudu ve kısa sürede Breslau Üniversitesi'nde öğretmenlik yapmaya başladı. Daha sonra Hamburg Üniversitesi'nde profesör pozisyonuna atandı.

Kariyeri boyunca Stern, diferansiyel psikoloji, eleştirel kişilikçilik, adli psikoloji ve zeka testi gibi psikolojide yeni alanlara öncülük eden birçok kitap yazdı. Stern aynı zamanda çocuk psikolojisi alanında da öncüydü. Eşi Clara Joseephy Stern ile birlikte çalışan çift, 18 yıl boyunca 3 çocuklarının hayatlarını detaylandıran titiz günlükler tuttu. Bu günlükleri, çocukların zaman içindeki psikolojik gelişimine eşi benzeri görülmemiş bir bakış sunan çeşitli kitaplar yazmak için kullandı.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Kişisel hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

William Stern, 29 Nisan 1871'de Berlin, Almanya'da Yahudi bir anne baba olan Rosa ve Joseph Stern'in (1837-1890) tek çocukları olarak dünyaya geldi. Başlangıçta adı Ludwig Wilhelm'di, ancak daha sonra ilk adını bıraktı ve yalnızca William olarak tanındı. Stern'ün babasının Berlin'de küçük bir tasarım stüdyosu vardı, ancak iş pek başarılı değildi. Joseph 1890'da öldüğünde ailesine çok az para bıraktı ve üniversitede okuyan William, 1896'daki ölümüne kadar hasta annesine destek olmak için özel ders vermek zorunda kaldı [1]

Stern, müstakbel eşi Clara Joseephy ile Berlin'de bisiklet sürerken tanıştı. Stern'ün çok az parası olduğu için Joseephy'nin ebeveynleri bu eşleşmeden memnun değildi, ancak Clara ebeveynlerinin onaylamamasına rağmen ısrar etti ve ikisi 1899'un başlarında evlendi. Stern'ün 18 yıllık çocuk gelişimi projesini başlatan ilk kızları Hilde, 7 Nisan 1900'de dünyaya geldi. Çiftin ayrıca 1902'de Günther adında bir oğlu ve [1] Eva adında başka bir kızı vardı.

Stern, Almanya'da artan antisemitizm nedeniyle hayatının son beş yılını sürgünde geçirdi. Çok az İngilizce bilmesine rağmen Duke Üniversitesi'nde profesör olarak çalışmayı kabul etmek için Amerika'ya taşınmadan önce Hollanda'da bir yıl geçirdi.

Stern, Yahudi filozof, edebiyat eleştirmeni ve teorisyen Walter Benjamin'in kuzenidir.

Stern, 27 Mart 1938'de koroner tıkanma nedeniyle aniden öldü. [2]

Akademik kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Stern , Berlin Üniversitesi'nde Hermann Ebbinghaus'un rehberliğinde okudu. 1893'te doktorasını aldı. Daha sonra 1897'den 1916'ya kadar 19 yıl boyunca Breslau Üniversitesi'nde ders verdi. 1916'dan 1933'e kadar Hamburg Üniversitesi'nde Psikoloji Profesörü olarak atandı. Nazi İmparatorluğu'nun yükselişinden sonra Duke Üniversitesi'nde ders vermek üzere ayrıldı ve burada Öğretim Görevlisi ve Profesör olarak atandı. [3]

Başlıca katkıları[değiştir | kaynağı değiştir]

Çocuk gelişimi konulu çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Stern, eşi Clara ile birlikte yaptığı çalışmalarla çocuk gelişimi alanını büyük ölçüde etkiledi. Dil gelişiminin yanı sıra çocuk gelişiminin gözlemledikleri diğer yönlerini incelemek için onun üç çocuğu Hilde, Gunther ve Eva'yı denek olarak kullandılar. Çocukları sırasıyla 1900, 1902 ve 1904'te doğdu ve Stern ve karısı, her birinin doğduğu günden sırasıyla 12, 10 ve 7 yaşına kadar günlük tutmaya başladılar. Kaydeddikleri veriler arasında tepkiler, gevezelik, olayları hatırlama yeteneği, yalan söyleme, ahlaki yargılar ve hatta çocuğun bir ebeveynle hikâye anlatımları ve açıklamalar alırken diğerinin notlar aldığı sistematik kayıt seansları vardı. Stern, gözlemleri sonucunda "oyun teorisi" olarak adlandırılan şeyi buldu; bu, çocuğun kişisel gelişimi için çocuk oyununun gerekli olduğu anlamına gelir. [4]

Zekâ Katsayısı (IQ)[değiştir | kaynağı değiştir]

Stern'ün zamanında pek çok psikolog, bireysel farklılıkları niteliksel olarak değerlendirmenin yolları üzerinde çalışıyordu. Örneğin Alfred Binet ve Théodore Simon, öğrenme güçlüklerini belirlemek amacıyla çocukların zihinsel yaşını değerlendirmek için testler geliştiriyorlardı, ancak bu puanları çocuk popülasyonları arasında karşılaştırmak için standartlaştırılmış bir yöntemden yoksundular. Stern, daha önce bireyin zihinsel yaşı ile kronolojik yaşı arasındaki fark kullanılarak hesaplanan zeka formülünde bir değişiklik yapılmasını önerdi. Bunun yerine Stern, tek bir oran elde etmek için bireyin zihinsel yaşını kronolojik yaşına bölmeyi önerdi. Bu formül daha sonra bir tam sayı elde etmek için zeka bölümünü 100 ile çarpan Lewis Terman tarafından geliştirildi. [1]

Ancak Stern, bu formülün zekayı sınıflandırmanın tek yolu olarak kullanılmasına karşı uyarıda bulundu. Zeka gibi bireysel farklılıkların doğası gereği çok karmaşık olduğuna ve bireyleri niteliksel olarak birbirleriyle karşılaştırmanın kolay bir yolu olmadığına inanıyordu. Testin iradesel ve duygusal değişkenler gibi incelemediği birçok faktör olduğundan, zayıf zihinlilik gibi kavramlar tek bir zeka testi kullanılarak tanımlanamaz. [1]

Ton değiştirici, Max Kohl, Chemnitz, Almanya

Stern, 1897'de ton değiştiriciyi icat etti ve bu ona insanın sesteki değişikliklere karşı duyarlılığını incelemesine olanak sağladı. Selefleri kendilerini sabit, ayrı uyaranlar kullanarak eşik değerleri ve gözle görülür farklılıklar üzerinde çalışmakla sınırlamışken, Stern bir uyaranın diğerine sürekli değişimini inceledi.[5]

Adli psikoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Stern, adli psikoloji haline gelecek alanda öncüydü. Hugo Münsterberg gibi Stern de görgü tanıklığının psikolojisini, doğruluğuna özellikle dikkat ederek araştırdı.[6] Bellek araştırmalarının öncüsü Hermann Ebbinghaus'un öğrencisi Stern, katılımcılara fotoğraflara baktırdı ve daha sonra onlardan ayrıntıları hatırlamalarını istedi. Kriminolog Franz v. Liszt ve 1901'de hukuk öğrencilerinin, bir kahramanın tabancayı çektiği ve profesörün sahte kavgayı durdurduğu aşamalı bir sınıf tartışmasına tanık oldukları bir çalışma yürüttüler. Daha sonra öğrencilerden etkinlikle ilgili yazılı ve sözlü rapor vermeleri istendi. Stern ve Franz, bu tür gösterilerde gerilim yüksek olduğunda sonraki hatırlamanın zayıf olduğunu ve bu durumun duygusal durumların görgü tanıklarının ifadelerini etkileyebileceği sonucuna varmalarına yol açtığını buldu. Diğer çalışmalar, sorgulama tekniklerinin etkisini, çocuklar ve yetişkin tanıklar arasındaki farklılıkları, erkek ve kadın tanıklar arasındaki farklılıkları ve bir olayın zamanı ile hatırlama zamanı arasında meydana gelen olayların, ifadenin doğruluğunu nasıl etkileyebileceğini araştırdı.

Stern, hafızanın yanılabilir olduğunu belirtti ve ifadenin kasıtlı ve kasıtsız tahrifatı arasında ayrım yapmanın yollarını aradı.[6] Bu bulgular cezai adalet sistemini iyileştirme potansiyeline sahipti ve psikolojik araştırmaların pratik uygulamalarını ortaya koyuyordu. Stern ayrıca mahkeme salonunun çocuklar üzerinde yaratabileceği etkilere dikkat çekti ve çocukların tanıklığı kullanıldığında profesyonel bir psikoloğa danışılması gerektiğini savundu.

Stern ayrıca erkeklerin kadınlardan daha güvenilir tanıklar olduğunu öne sürdü[6] ancak daha sonraki çalışmalar bu öneriye karşı çıktı.[7] Çalışma, hatırlama doğruluğu ve yanlış bilgiye karşı direnç konusunda katılımcılar arasında anlamlı bir cinsiyet farklılığı olmadığını buldu. Stern'ün adli psikolojideki ilk çalışmaları takip ve incelemeye olanak sağladı.

Yayınları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Die psychologischen Methoden der Intelligenzprüfung: und deren Anwendung an Schulkindern [The Psychological Methods of Testing Intelligence]. Educational psychology monographs, no. 13. Guy Montrose Whipple (English translation). Baltimore: Warwick & York. 1914 [1912 (Leipzig: J. A. Barth, original German edition)]. ISBN 9781981604999. OCLC 4521857. Erişim tarihi: 15 Haziran 2010.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  • Stern, W. (1900). Über Psychologie der individuellen Differenzen: Ideen zu einer 'differentiellen Psychologie’ (On the psychology of individual differences: Toward a ‘differential psychology’). Leipzig: Barth.
  • Stern, W. (1906). Person und Sache: System der philosophischen Weltanschauung. Erster Band: Ableitung und Grundlehre (Person and thing: System of a philosophical worldview (Rationale and basic tenets, Vol. one). Leipzig: Barth.
  • Stern, C., & Stern, W. (1907). Die Kindersprache (Children's speech). Leipzig: Barth.
  • Stern, C., & Stern, W. (1909). Erinnerung, Aussage und Lüge in der ersten Kindheit (Recollection, testimony, and lying in early childhood). Leipzig: Barth.
  • Stern, W. (1911). Die Differentielle Psychologie in ihren methodischen Grundlagen (Methodological foundations of differential psychology). Leipzig: Barth.
  • Stern, W. (1914). Psychologie der frühen Kindheit bis zum sechsten Lebensjahr (The psychology of early childhood up to the sixth year of age). Leipzig: Quelle & Meyer.
  • Stern, W. (1916). Der Intelligenzquotient als Maß der kindlichen Intelligenz, insbesondere der Unternormalen (The intelligence quotient as measure of intelligence in children, with special reference to the subnormal). Zeitschrift für angewandte Psychologie.
  • Stern, W. (1917). Die Psychologie und der Personalismus (Psychology and Personalism). Leipzig: Barth.
  • Stern, W. (1918). Person und Sache: System der philosophischen Weltanschauung. Zweiter Band: Die menschliche Persönlichkeit (Person and thing: System of a philosophical worldview. Volume two: The human personality). Leipzig: Barth.
  • Stern, W. (1924). Person und Sache: System der kritischen Personalismus. Dritter Band: Wertphilosophie (Person and thing: The system of critical personalism. Volume three: Philosophy of value). Leipzig: Barth.
  • Stern, W. (1924). The psychology of early childhood up to the sixth year of age (trans: Barwell, A.). London: Allen & Unwin.
  • Stern, W. (1927). Selbstdarstellung (Self-portrait). In R. Schmidt (Ed.), Philosophie der Gegenwart in Selbstdarstellung (Vol. 6, pp. 128–184). Barth: Leipzig.
  • Stern, W. (1930). Eindrücke von der amerikanischen Psychologie: Bericht über eine Kongreßreise (Impressions of American psychology: Report on travel to a conference). Zeitschrift für Pädagogische Psychologie, experimentelle Pädagogik und jugendkundliche Forschung.
  • Stern, W. (1938). General psychology from a personalistic standpoint (idem 10 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) (trans: Spoerl, H. D.). New York: Macmillan.

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d Lamiell 2003.
  2. ^ Allport 1938.
  3. ^ Lamiell 2010.
  4. ^ Lamiell 2009.
  5. ^ "Stern Variator, Tone Variator". Brass Instrument Psychology at the University of Toronto. 17 Ocak 1998 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ a b c Stern (1939). "The psychology of testimony". The Journal of Abnormal and Social Psychology. 34: 3-20. doi:10.1037/h0054144. 
  7. ^ Cunningham (1986). "A Re-Examination of William Stern's Classic Eyewitness Research". Perceptual and Motor Skills. 63 (2): 565-566. doi:10.2466/pms.1986.63.2.565. 

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Werner Deutsch (1991), "Über die verogene Aktualität W. Sterns"
  • Lamiell, JT (2012). William Stern'le (1871–1938) tanışın. Psikoloji Tarihi, 15 (4), 379–384.
  • Kreppner, K. (1992). William L. Stern, 1871-1938: Gelişim psikolojisinin ihmal edilmiş bir kurucusu. Gelişim Psikolojisi, 28 (4), 539–547.
  • Lamiell, James T. (2012). "6". Wertheimer'da Michael; Kimble, Gregory A.; Boneau, Alan. Psikolojide Öncülerin Portreleri, Cilt 2. Psikoloji Basını. s. 73–85.9781135691059ISBN 9781135691059 .
  • " Ton değiştirici 7 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ". Pirinç Enstrüman Psikolojisi . Toronto Üniversitesi. URL'ye 12.10.2018'de erişildi.
  • Lamiell, JT (2021). Eleştirel Kişiselciliği Ortaya Çıkarmak: William Stern'in Bilimsel Psikolojiye Katkılarından Okumalar . Londra, Birleşik Krallık: Palgrave-Macmillan.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=William_Stern_(psikolog)&oldid=31002744" sayfasından alınmıştır