Vromopigada Muharebesi
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
| Vromopigada Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Orlov İsyanı | |||||||
,_by_Ivan_Aivazovsky_(1848).jpg) Sakız Adası Muharebesi (1770), İvan Ayvazovski | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Mani |
 Osmanlı İmparatorluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Eksarhos Grigorakis Zanetos Grigorakis |
Hacı Osman (ölü) | ||||||
| Güçler | |||||||
| 7.000 | 16.000 | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| Bilinmeyen | 10.000 | ||||||
Vromoigada Muharebesi (Yunanca: Μάχη της Βρωμοπηγάδας, romanize: Mahi tis Vromopigadas), 1770 yılında Orlov İsyanı sırasında Mani Yarımadası'nda Rum isyancılar ile Osmanlı ordusu arasında meydana gelen bir muharebedir. Muharebe, Skutari ve Parasiros köyleri arasındaki bir ovadada gerçekleşmiştir.
Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]
Venedik'in Osmanlı-Venedik Savaşı'nda (1714-1718) Osmanlı İmparatorluğu'na yenilmesini takiben, Mora Yarımadası bir kez daha Osmanlı hakimiyetine girdi. Ancak Mora'nın ilk Osmanlı işgalinde Osmanlı egemenliğini kabul etmeyi reddeden özerk Mani, bir kez daha Osmanlı yönetimini kabul etmeyi reddetti. Maniotlar, Rusya'da sahip oldukları bir ajan aracılığıyla II. Katerina ve Kont Aleksey Grigoryeviç Orlov ile bir komplo kurmaya başladılar. 1770'te şartlar üzerinde anlaşmaya varıldı ve bir Rus filosu Ege Denizi'ne açıldı ve Çeşme Muharebesi'nde bir Osmanlı filosunu yok ederek Mani'ye çıktı.
İlk başarının ardından Orlov İsyanı başarısızlıkla sonuçlandı. Rus lider Orlov ile Maniot lideri John arasındaki tartışmalar orduların ayrılmasına yol açtı. John'un ordusu, Messinya'daki Rizomilo'da Osmanlı ordusuna karşı yıkıcı bir yenilgiye uğradı ve sadece John hayatta kaldı. Bu arada, uzun vadeli kazanımlar elde etmeyen Rus ordusu geri çekildi. Bu arada Osmanlılar, Yunanistan'a Türk-Arnavutlar olarak bilinen Müslüman Arnavut paralı askerlerini gönderdi.[1] Hristiyan güçlerin Müslüman sivillere karşı gerçekleştirdiği katliamların ve mülklerin yok edilmesinin intikamını almak için Attika'yı ve daha sonra Mora'ya saldırdılar.[2]
Mani'ye birkaç baskın düzenlediler, ancak hepsi ağır kayıplarla geri püskürtüldü. Bu yenilgi dizisi üzerine, Mora'daki Osmanlı paşası Hacı Osman, 16.000 kişilik bir ordu toplayarak Mani'yi işgal etti. Kastanya'da 12 gün alıkonuldu, ancak kuleleri ele geçirdikten sonra kıyıdan Skutari'ye doğru ilerledi ve burada bir kez daha bir kule tarafından geciktirildi. Bu kule, Osmanlı ordusunu, kule yıkılıp havaya uçuruluncaya kadar üç gün alıkoyan 15 adam tarafından kuşatıldı.
Muharebe[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu sırada, Eksarhos Grigorakis ve yeğeni Zanetos Grigorakis komutasındaki 3.000 erkek ve 2.000 kadından oluşan bir Maniot kuvveti, Trikefali olarak bilinen Parasiros kasabasının yukarısındaki tepelerde toplanmış ve kendilerini güçlendirmişti. Hacı Osman komutasındaki Osmanlı ordusu Ayo Pigada'ya ilerlemiş ve oradan Maniotların teslim edilmesini talep eden elçiler göndermişti. Ancak Maniotlar elçi göndermekte tereddüt ettiler çünkü cevap olumsuz olursa Hacı Osman elçileri idam ettirecekti.
Üç yaşlı adam, iki rahip ve bir meslekten olmayan adam, Türk kampına gitmek için gönüllü oldu. Paşaya getirildiler ve eğilmeden ona fakir ve özgür Maniotlardan ne istediğini sordular. Paşa, Maniotlardan Ruslarla bir olup padişaha saldırdıkları gerekçesiyle tüm silahlarını ve her yıl kelleniz için bir kelle vergisi ile on kaptanın çocuğunu rehin olarak vermelerini istedi. Maniot elçileri ise silahlarını ve özgürlüğüklerini vermektense ölmeyi tercih ettiklerini ve toprakları fakir olduğu için vergi ödemediklerini açıkladı. Cevapları karşısında çileden çıkan Hacı Osman, kafalarını kazığa oturtmadan önce kafalarını kesip sakat bıraktırdı.
Maniotlar elçilerinin akıbetini görünce Osmanlıları nasıl yeneceklerine karar verdiler. Gece boyunca, 1.500 Maniotluk bir kuvvet Osmanlı mevzilerini kuşattı ve Türk gerisinden yaklaştı. Bu arada, ana Maniot kuvveti Osmanlılara uyurken saldırdı. Bu gece saldırısı karşısında şaşıran Osmanlılar kaçmaya başlamışlar ama Maniotlar arkalarından yolu kesmişlerdi. Kalan Osmanlı güçleri ise Mistra'ya çekilmeyi başardılar.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Nikolaou, Georgios (1997). "Islamisations et Christianisations dans le Peloponnese (1715- 1832)". Didaktorika.gr. Universite des Sciences Humaines - Strasbourg II. s. 313. doi:10.12681/eadd/8139. hdl:10442/hedi/8139.
- ^ Jelavich, Barbara (1983). History of the Balkans. Cambridge. s. 78. ISBN 9780521274593.
Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Peter Greenhalgh and Edward Eliopoulos. Deep into Mani: Journey to the southern tip of Greece. London: Trinity Press, 1985. 0-571-13524-2
- Kyriakos Kassis. Mani's History. Athens: Presoft, 1979.