Tayin İhtilafı

Bir piskoposa görev sembolleri veren bir ortaçağ kralı

Tayin Tartışması veya Tayin İhtilafı (Almanca: Investiturstreit), Orta Çağ Avrupa'sında Kilise ile devlet arasında gelişen, piskoposları (vestiture) ve manastırların başrahiplerini ve papanın kendisini seçme ve yerleştirme yetkisi konusunda çıkan bir çatışmaydı. 11. ve 12. yüzyıllarda bir dizi papa, Kutsal Roma İmparatoru'nun ve diğer Avrupa monarşilerinin gücünü baltaladı. Gelişen tartışma yaklaşık 50 yıllık bir çatışmaya yol açtı.

1076'da Papa VII. Gregorius ve IV. Heinrich arasında yapılan anlaşma ile başlayıp, 1122'de, Papa II. Callixtus ve İmparator V. Henry'nin Solucanlar Konkordatosu üzerinde anlaşmaya varmasıyla sona erdi. Anlaşma piskoposların, yetkiyi elinde tutan ancak seçimi kiliseye bırakan laik hükümdara bağlılık yemini etmesini gerektiriyordu. Kilisenin piskoposlara bir yüzük ve asa ile sembolize edilen kutsal otorite verme hakkını onaylandı. Almanya'da (ancak İtalya ve Burgonya'da olmadı), İmparator ayrıca kilise yetkilileri tarafından başrahip ve piskoposların seçimlerine başkanlık etme ve anlaşmazlıklarda hakemlik yapma hakkını da elinde tuttu. Kutsal Roma İmparatorları papayı seçme hakkından vazgeçtiler.

Bu arada, Papa II. Paschal ile İngiltere Kralı I. Henry arasında 1103'ten 1107'ye kadar kısa ama önemli bir görev mücadelesi de yaşandı. Bu çatışmanın daha önceki çözümü olan Londra Konkordatosu, Concordat of Worms'a çok benzemektedir.

Dış bağlantılar

• "Solucanlar Konkordatosu" 24 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Zamanımızda, BBC Radio 4