Talış bayrağı
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Talış bayrağı (Talışça: Tolışə pərçəm), Talış halkının resmi bayrağıdır. İlk defa 7 ağustos 1993 yılında Talış Muğan Özerk Cumhuriyeti tarafından kabul edilmiştir. Özerk cumhuriyyətin çöküşündün sonra ise dünya Talışlarının ulusal bayrağı olarak kabul ediliyor.[1]
| Talış bayrağı (talışca. Tolışə pərçəm) | |
|---|---|
 | |
| Ayrıntılar | |
| Kabul tarihi | 7 ağustos 1993 yılında Talış Muğan Özerk Cumhuriyeti Halk Meclisi tarafından |
| Oran |  2:3 |
| Tasarım | Kırmızı, beyaz ve yeşil renkli, yüzerinde yarımgüneş və deniz tasvirli.
Renkler Yarımgüneş Deniz
|
Bayrağın tasviri[değiştir | kaynağı değiştir]
.png)
Talış bayrağının genişliğinin uzunluğuna oranı 2:3'tür. Bu bayrak, üç renkli kumaştan (trikolor) oluşuyor. Bu kumaşlar, sağda kırmızı, ortada beyaz ve solda yeşil olmakls eşit genişlikte üç dikey şeritten oluşuyor. Beyaz şeridin merkezinde yarımgüneş ve deniz tasvir ediliyor. Bu tasvir şeridin 9/10 alanı taşıyor.
Renk kodları[değiştir | kaynağı değiştir]
|
|
Kırmızı | Beyaz | Yeşil | Yarımgüneş | Deniz |
|---|---|---|---|---|---|
| Hexademical | #D9241B | #FFFFFF | #00913E | #ff8601 | #007bbe |
| RGB | 217-36-27 | 255-255-255 | 0-145-62 | 255-134-1 | 0-123-193 |
Renklerin ve sembollerin anlamı[değiştir | kaynağı değiştir]
Talış bayrağı da diger irandilli halkların bayrakları gibi üç renklidir (kırmızı, beyaz ve yeşil).[1][2]
Kırmızı renk — Kan rengidir, tarih boyu şehit olmuş bütün Talışları yansıtıyor.
Beyaz renk — Talış ulusunun özgürlük ruhunu yansıtıyor.
Yeşil renk — Talış ulusunun dininin İslam olduğunu belirtiyor.
Yarımgüneş tasviri — Şii İslamın 12 imamını temsil ediyor.
Deniz tasviri — Talışlar'ın yaşadığı coğrafi araziyi ve Hazar Denizini temsil ediyor.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b James B. Minahan. Encyclopedia of Stateless Nations: Ethnic and National Groups around the world. — Santa Barbara, California: ABC-CLIO, LLC, 2016. — С. 409. — ISBN 978-1-61069-953-2.
- ^ Жирохов М.А. Меч и огонь Карабаха. Хроники незнаменитой войны. 1988-1994. — Москва: Центрполиграф, 2011. — С. 283. — 54-56 с. — ISBN 978-5-227-03227-0.