İçeriğe atla

StG 44

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sturmgewehr 44

Çeşidi Piyade tüfeği
Uyruğu Nazi Almanyası Nazi Almanyası
Hizmet geçmişi
Hizmet  Almanya (1943-45)
 Doğu Almanya (1949-62)
Kullanıcılar Kullanıcılar
Kullanıldığı savaşlar II. Dünya Savaşı
Üretim tarihi
Tasarımcı Hugo Schmeisser
Tasarlandığı tarih 1943
Üretici Heckler&Koch
Birim maliyeti 70 ℛℳ
Üretildiği tarih 1942-1945
Üretim adedi 425.977
Özellikler
Ağırlık 5.13 kg
Uzunluk 94 cm
Namlu uzunluğu 42 cm
Mühimmat 7.92x33
Kalibre 7.92x33 mm
Atış hızı 500 - 600 mermi/dk
Etkili menzil 300 m (tam otomatik)
600 m (yarı otomatik)
Besleme sistemi 30 Fişekli şarjör
Doğu Almanya Volkspolizei subayları 1955'te Neustrelitz sokaklarında geçit töreni yapıyor. StG 44, 1960'ların başına kadar Volkspolizei'de hizmette kaldı.

StG 44 (Almanca açılımı: Sturmgewehr 44, Türkçe: Saldırı tüfeği 44), II. Dünya Savaşı'nda Nazi Almanyası tarafından tasarlanmıştır. Son versiyonu olan MP 44'ün 1944 yılında tasarlanması nedeni ile "44" kısaltmasıyla anılan dünyanın ilk modern saldırı tüfeğidir. StG 44'ün MP 43 ve MP 44 gibi versiyonları vardır. Bu versiyonlar orijinal StG 44'ün aynısıdır, aralarındaki tek fark üzerlerinde yapılan küçük değişikliklerdir. Aslında 1943 yılında tam olarak kullanıma hazır olmuştur, fakat 1942 yılında ilk üretildiği zamanlardan itibaren kullanıma sunulmuştur.

Silah; Nazi Almanyası'nın II. Dünya Savaşı'nda MP 40 ve Kar 98k gibi silahların yerini alması için üretilmiş fakat malzeme kıtlığı ve Müttefik Devletler'in sürekli bombardımanı nedeniyle üretimi sınırlı kalmıştır.

Ünlü Sovyet silahı AK-47 (Aвтомат Калашникова образца 1947) bu silahtan esinlenerek üretilmiştir. 7.62 mm mermi kullanılarak kesintisiz dakikada 600 mermi atabilmektedir.[1]

Uzunluğu 93 cm, ağırlığı 5 kg'dır. Tam otomatik ve yarı otomatik kullanılabilmektedir.

Açıklama

[değiştir | kaynağı değiştir]

StG 44, tüfek-hafif ve ağır makineli silahların bir kombinasyonu olarak tasarlanmış ve öyle uygulanarak başarılı olunmuştur. Fişek yatağı için standart Mauser (Mavzer) tüfeğinin kartuşlarından daha kısa olan 7.92x33mm Kurz (Almanca "Kısa") kartuşu tercih edilmiştir. Alman araştırmacıların elde ettiği sonuçlar doğrultusunda mavzer kurşunları otomatik tüfeklerde tüfeği fazla geri teptirmektedir. Bu durum atış sırasında tüfeğin kontrolünü güçleştirmektedir. Aslında StG 44, zamanındaki piyade tüfeklerine göre biraz güçsüz kalmıştır. Aslında bu ayarlanmış bir sonuçtur. Alman araştırmacılar genelde çatışmaların 200-300 metre gibi bir aralıkta olduğunu hesaplayarak ona göre tasarlamışlardır. Bu aralık tüm güçte çalışan tüfeğe çok da ihtiyaç gerektirmeyen bir mesafe aralığıdır. Yani tam güçte çalışmadan bu aralıkta yeterli etkiyi verecek silah mükemmel olacaktır.

Öte yandan Alman güçlerinin Batı Cephesi'nde çarpıştıkları Amerikan ve İngiliz piyadeleri seri silah olarak umumiyetle Thompson makineli tabanca kullanmaktaydılar. Ancak Amerikan Thompson ve İngiliz Sten'i StG 44'e göre alt kademede kalmaktadır. StG 44'ün esas rakipleri M1918 Browning ve Bren. Almanların bu güçlü silahla dahi Müttefikler'i Batı Cephesi'nde durduramamaları ise tabiidir ki Alman Hava Kuvvetleri'nin çökertilmesinden kaynaklanmaktadır. Çünkü Müttefik birlikleri Alman siperlerini bombardımana tutuyor, ardından çok fazla sayıda askerle Almanlara saldırıyorlardı. Neticede Alman mühendislerinin dahi icatlarından biri sayılan bu tüfek kullanıldığı orduya tek başına başarı getirememiş, belki savaşın uzamasına sebep olmuştur. Bu tüfek Hitlere daha önce sunulmuş fakat Hitler şiddetle karşı çıkmıştır. Savaşın kötüye gitmesiyle Hitler bu silahın kullanılmasına izin vermiştir.

Gereksinim Nedeni

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sürgülü tüfek Kar 98k ve yarı-otomatik Gewehr 43 ile yakın saldırıda hafif otomatik MP 40 ve versiyonlarını kullanan Alman ordusu özellikle Sovyet güçleri karşısında biraz zayıf kalmışlardır. Genelde sürgülü tüfek Mosin Nagant'ın yanında yarı-otomatik tüfek Tokarev STV38 ve varyasyonlarıyla donanmış Kızıl Ordu aynı zamanda çok fazla tam otomatik PPŞ-41 adlı, şarjöründe 71 mermiyle dakikada 900 atış yapabilen silahları taşıyan çok fazla birliği de barındırıyordu. 1943'te çalışmaya başlayan Alman tasarımcılar bu otomatik silah üstünlüğünü Almanlar'ın lehine geçirmek için Mkb 42, ardından MP 43, MP 44 ve StG 44'ü tasarlamışlardır. Böylece saldırı tüfek sınıfının ilk örneği yaratılmıştır.

Versiyonları

[değiştir | kaynağı değiştir]

StG 44'ün ardından Alman tasarımcılar sürekli daha iyisini üretmeye çalışmışlardır. Mauser silah üretim şirketi silindir bekletmeli bir sistemle çalışan Sturmgewehr 45 tüfeğini geliştirmiştir. Silindir bekletme sistemi MG 42 adlı ağır otomatik tüfeğinin sistemi olan silindir geri çekmeli sistemden geliştirilmiştir. Bu sistem daha sonra geliştirilerek Heckler&Koch silah şirketi tarafından kullanılarak Türkiye'nin hâlâ kullandığı Heckler & Koch G3 saldırı tüfeği ve şu an kullandığı MP5 hafif otomatik silahı üretilmiştir.

Savaşın sonlarına doğru çok ağır bir şekilde kaybederek küçülen Almanlar son çare olarak ucuz üretimi sağlanabilen bir silah olan Volksgewehr tüfeklerini üretmeye başlamışlardır. Bu tüfekler aynı mermi kalibresine sahiptiler. Bunlardan en bilineni Volksturmgewehr 1-5 (VG 1-5) adlı silahtır. Silahın çalışma sistemi aynen Heckler&Koch şirketinin PSP, P7 tabancalarında görülebilir.

II. Dünya Savaşı Sonrası

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dünyanın ilk saldırı tüfeği olarak kabul edilen Sturmgewehr 44, bütün silah şirketlerini etkileyerek onun üzerinden tasarlanmış silahlar üretmeye itmiştir. Sovyetler Birliği hemen saldırı tüfeği konseptini benimseyerek üretime geçmiştir. Mihail Kalaşnikov'un dünyaca ünlü AK-47 tüfeği MP 44 üzerinden tasarlanmıştır. Tasarımı ve ölçüleri yakın olan AK-47, aslında mekanik olarak farklıdır.Ardından ABD MP 44 üzerinden M16'yı geliştirmiştir. M16 ve ardından gelişmiş modeli M4 hafifliği ve kullanılabilirliği sayesinde ABD ordusunun elinden düşüremediği vazgeçilmez tüfeği haline gelmiştir. Türkiye'de bu tüfekleri kullanmaktadır.

Kullanıcılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski Kullanıcılar

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2012. 
  2. ^ Johnson, Steve (22 Ağustos 2012). "Sturmgewehr 44 used by Syrian Rebels". The Firearm Blog. 30 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2018. 
  3. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Bishop isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  4. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; MP40 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  5. ^ Tibor, Rada (2001). "Német gyalogsági fegyverek magyar kézben". A Magyar Királyi Honvéd Ludovika Akadémia és a Testvérintézetek Összefoglalt Története (1830–1945) (Macarca). II. Budapeşte: Gálos Nyomdász Kft. s. 1114. ISBN 963-85764-3-X. OCLC 643096016. 
  6. ^ Scarlata, Paul (2018). "Italian Small Arms of World War II, Part 3". Firearm News (10): 69. 
  7. ^ jwh1975 (10 Temmuz 2015). "WWII German weapons during the Vietnam War". wwiiafterwwii (İngilizce). 14 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2021. 
  8. ^ Popenker, Maxim (2005). Assault Rifle. s. 107. ISBN 1-86126-700-2. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta StG 44 ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=StG_44&oldid=32844650" sayfasından alınmıştır