Kısmi süreli çalışma
Kısmi süreli ya da part-time çalışma, tam zamanlı işe kıyasla haftalık çalışma saati belirgin biçimde daha az olan istihdam şeklidir. Çoğunlukla haftada 30 saatten az çalışan işçiler kısmi zamanlı sayılır.
Teknolojideki gelişmelere bağlı olarak bazı işlerin ortadan kalkması, yenilerinin ortaya çıkması, birden fazla işte çalışmanın ve evden çalışmanın yaygın hale gelmesi gibi nedenlerle dünyada kısmi süreli çalışan kişi sayısı gitgide artmaktadır. Uluslarrası Çalışma Örgütüne göre, son 20 yılda gelişmiş ülkelerdeki kısmi süreli çalışan kişi oranı %25'ten %50'ye çıkmıştır.[1]
Ülkelere göre kısmi zamanlı sözleşmeler[değiştir | kaynağı değiştir]
Türkiye[değiştir | kaynağı değiştir]
Türkiye yasalarına göre işyerinde tam süreli iş sözleşmesi ile yapılan emsal çalışmanın üçte ikisi oranına kadar yapılan çalışma kısmi süreli çalışmadır. Buna göre, haftalık 45 saatlik bir tam süreli çalışmanın üçte ikisi kadar yani 30 saate kadar (30 saat dahil) yapılan çalışmalar part-time çalışmalardır.
Eğer çalışan sadece işverenin ihtiyacı olduğunda çalışıyorsa buna çağrı üzerine çalışma denir. Türkiye'de çalışan genel sağlık sigortası (GSS) primini, 30 güne tamamlayacak şekilde kendisi ödemek zorundadır. Bu durum zaman zaman, özellikle ayda birkaç gün çalışan kişilerin, kazancından daha fazla GSS primi ödemesi gibi olumsuzluklara neden olabilmektedir.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Uluslararası Çalışma Örgütü". 1 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2016.
