Okinoşima Adası
| Okinoşima Adası 沖ノ島 | |
|---|---|
 | |
 | |
| Coğrafya | |
 | |
| Koordinatlar | 34°14′42.31″K 130°6′19.2″D / 34.2450861°K 130.105333°D |
| Takımadası | Japon Takımadaları |
| Denizi | Japon Denizi |
| Yüzölçümü | 0,7 km2 |
| Zirve | 244 m |
| Siyasi | |
| Adadaki ülke(ler) | |
| Bölge | Kyūshū |
| Prefektörlük | Fukuoka |
| Şehir | Munakata |
Okinoşima Adası (Japonca: 沖ノ島), Japonya'nın Kyūshū bölgesinde bulunan Fukuoka prefektörlüğünün Munakata şehrine bağlı bir ada.[1] Okinoşima Adası, 0.7 kilometrekare (240 dönüm) alana sahiptir ve maksimum yüksekliği 799 ft (244 m)'dir. Ülkenin güneybatısında bulunan adaya, dinî ziyaret amaçlı olarak sadece erkekler alınmaktadır.
Munakata Taişa Okitsu tapınağı[değiştir | kaynağı değiştir]
Deniz tanrıçasına adanan Munakata Taişa Okitsu tapınağı Okinoşima'nın güneybatı kesiminde yer alır. Tapınak 17. yüzyıl ortalarında inşa edilmiştir ve kuruluşundan önce kutsal bir doğal alan olan bölge, kami ibadet yeri olarak kullanılmıştır. Tapınak, 1932'den önce birkaç kez tamirat ve restorasyon sürecinin ardından Şova dönemi boyunca nispeten aynı kalmıştır.
Adaya, ibadet amacıyla sadece erkeklerin ziyaret edilmesine izin verilmektedir. Erkeklerin tapınağı ziyaret etmeden önce soyunup denizde çıplak bir şekilde yıkanmaları, daha sonra da arınma ayinine katılmaları gerekmektedir.[2][3] Ayrıca adadan dal, çakıl taşı gibi küçük nesneler de dahil olmak üzere herhangi bir şey götürmeleri ve bu adada neler yaptıklarını anlatmaları yasaktır.[4] Okinoşima Adasına kadınların alınmamasının nedeni tam olarak bilinmemekle birlikte, bazı uzmanlara göre Şinto tapınağının kanı "pis" olarak kabul etmesi ve kadınların âdet gördüğü için adayı kirleteceğine inanılması nedeniyle alınmadığıdır. Tapınak yetkilileri ise bu iddiayı reddederek, eski zamanlarda deniz yolculukları tehlikeli olduğu için insan soyunu devam ettiren kadınların korunması amacıyla adaya gitmelerine izin verilmediğini ve bunun bir gelenek olarak günümüze kadar devam ettirildiğini belirtmektedirler.[1]
UNESCO adaylığı[değiştir | kaynağı değiştir]
Ada, Okinoşima Adası ve Munakata Bölgesi'ndeki Bağlantılı Alanlar seri adaylığının bir parçası olarak 2009 yılında UNESCO Dünya Kültür Mirası geçici listesine alındı.[5] 9 Temmuz 2017'de, Polonya'nın Kraków şehrinde düzenlenen 41. Oturumda adanın UNESCO Dünya Kültür Mirası listesine dahil edilmesine karar verildi.[2][6] Okinoşima'nın yerel sakinleri, adanın UNESCO listesine dahil edilmesinin, kutsallığını tehdit ederek turizmin artmasına neden olacağı endişesini dile getirmektedirler. Munakata Taişa'daki baş rahip Takayuki Ashizu, "Okinoşima'nın UNESCO Dünya Kültür Mirası listesine eklenip eklenmediğine bakılmaksızın halka açılmayacağını" ve "insanların merak nedeniyle ziyaret etmemesi gerektiğini ifade etti".[7]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Alistair Coleman (8 Mayıs 2017). "Men-only island set for UNESCO World Heritage status". BBC. 8 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2017.
- ^ a b "Japonya'da 'kadınlara yasaklı' ada, UNESCO Dünya Miras Listesi'nde". Sputnik. 9 Temmuz 2017. 10 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2017.
- ^ "Dünyanın en sıra dışı adası! Kadınlar asla giremiyor, erkekler de belli şartları yerine getirmek zorunda..." Hürriyet. 3 Nisan 2018. 10 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2022.
- ^ "Japanese sacred island where women are banned gets Unesco world heritage listing". The Guardian (İngilizce). 10 Temmuz 2017. 10 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2022.
- ^ "Okinoshima Island and Related Sites in Munakata Region". UNESCO. 29 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2017.
- ^ "Sacred Island of Okinoshima and Associated Sites in the Munakata Region". UNESCO. 4 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2017.
- ^ Hashimoto, Ryo (12 Ocak 2016). "'Sacred' men-only Japanese island to make UNESCO bid, but locals fear tourism". The Japan Times. 14 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2017.
