Odile Caradec
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
| Odile Caradec | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 15 Şubat 1925 Brest, Fransa |
| Ölüm | 22 Eylül 2021 (96 yaşında) Poitiers, Fransa |
| Meslek | Şair, belgesel film yapımcısı ve çellist |
| Milliyet | Fransız |
| Tür | Şiir, Müzik |
Odile Caradec (d. 15 Şubat 1925, Brest – ö. 22 Eylül 2021, Poitiers), Fransız şair, belgesel film yapımcısı ve çellist.[1][2]
Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]
Caradec, 15 Şubat 1925'te Brest, Fransa'da doğdu. Finistère'deki Camaret'te yetişti. Quimper'deki bir manastır okulunda abitur eğitimi gördü. II. Dünya Savaşı'nın ardından Almanya'ya giderek Freiburg ve Offenburg'da yaşadıktan sonra döndüğü Poitiers, Fransa'da yaşamını sürdürdü. Şair Saint-Pol-Roux ile ortak edebi çalışmalar yaptı. Belgesel film yapımcısı olarak bir süre çalıştıktan sonra çellist olarak oda müziği ile ilgilendi. Şiirlerinde mizahi, sıra dışı, somut, şehvetli ve kaprisli içerikleri konu aldığı şiir kitapları yayınladı. Eserlerinden bazıları tercüme edilerek yurt dışında basıldı.[3] Caradec, 22 Eylül 2021'de Poitiers, Fransa'da 96 yaşında yaşa bağlı nedenlerden vefat etti.[4][5]
Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]
- Tout un monde fluide, illustrations Pierre de Chevilly, Éd. Océanes, 2017.
- République Terre - Republik Erde, bilingue français-allemand, illustrations Claudine Goux, Odile Verlag, 2013.[6]
- Le ciel, le cœur, bilingue français-allemand, illustrations Claudine Goux, éditions en Forêt,[7] 2011.[8]
- Le sang, cavalier rouge, Sac à mots éditions, 2010.[9]
- En belle terre noire, bilingue français-allemand, illustrations Claudine Goux, éditions en Forêt, 2008.[10]
- Masses tourbillonnantes,[11] illustrations de Pierre de Chevilly,[12] Éd. Océanes, 2007.
- Chats, dames, étincelles, bilingue français-allemand, illustrations Claudine Goux, éditions en Forêt, 2005.[13]
- Cymbales lointaines, éditinter,[9] 2003.
- Silence, volubilis!, éditinter, 2002.
- Les Moines solaires, Éd. associatives Clapàs, 2002
- De création en crémation, éditions L’Amateur, 2001
- Chant d'ostéoporose, éditinter, 2000
- Bretagne aux étoiles, La Porte, 2000.
- Vaches, automobiles, violoncelles, avec 32 illustrations couleur, édit. bilingue français-allemand ; traduit par édit.en Forêt, Rimbach, Allemagne.
- Jusqu'à la garde, gravures sur bois Alfred Pohl, chez Thomas Reche, Passau, 1997.
- L'Âge Phosphorescent, Fondamente, 1996.
- Citron rouge, Le Dé Bleu, 1996, Prix Charles Vildrac de la SGDL, 1996.
- Santal et clavier pourpre, éditions de L'Arbre à Paroles, 1994.
- La Nuit, velours côtelé, Le Nadir, 1988.
- Les Barbes transparentes, Le Dé bleu, 1981.
- Reprise des vides, édit. Le Verbe et l'Empreinte, 1981.
- Le Tricorne d'eau douce, éd. Jean-Jacques Sergent, 1977[14]
- Le Collant intégral, éditions St Germain-des-Prés, 1975.
- À Vélo, immortels, éditions St Germain-des-Prés, 1974.
- L'Épitaphe évolutive d'un chauve, Fagne, 1972.
- Potirons sur le toit, Traces, 1972.
- Nef lune, Traces, 1969.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2021.
- ^ https://www.lanouvellerepublique.fr/poitiers/hommage-poetique-a-odile-caradec [yalın URL]
- ^ "Odile Caradec - Terre à ciel" (Fransızca). 19 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2021.
- ^ "In memoriam Rüdiger Fischer -" (Fransızca). lapoesieetsesentours.blogspirit.com. 20 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2021.
- ^ "Odile Caradec en République Terre - La Nouvelle République Vienne, 28 décembre 2013 -". www.lanouvellerepublique.fr. 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2021.
- ^ "République Terre / Republik Erde Odile Caradec, Claudine Goux". critiqueslibres.com (Fransızca). 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2017.
- ^ "Verlag im Wald - Der Buchverlag. Übersetzungen fremdsprachiger Bücher - französisch, italienisch, englisch". www.verlag-im-wald.de. 6 Nisan 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2017.
- ^ "Odile Caradec, récidiviste de la poésie". La pierre et le sel. 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2017.
- ^ a b "Le sang, cavalier rouge Odile Caradec". critiqueslibres.com (Fransızca). 4 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2017.
- ^ "Odile Caradec, « En belle terre noire », Revue Texture". revue-texture.fr (Fransızca). 29 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2017.
- ^ "Masses tourbillonnantes, Odile Caradec, monotypes de Pierre de Chevilly, éd. Océanes, 17 rue Saint-Nicolas, F-17650 Saint Denis d'Oléron. - Lectio-adfinitas". www.lectio-adfinitas.com (Fransızca). 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2017.
- ^ "Artistes Contemporains" (Fransızca). Artistes Contemporains. 26 Haziran 2017. 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2021.
- ^ "Odile Caradec: Katzen, Damen, Funken. Chats, dames, étincelles" (Almanca). perlentaucher. 4 Mayıs 2005. 28 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2021.
- ^ "Bibliothèque Sainte-Geneviève, Paris". 29 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2021.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Odile Caradec, Odile Verlag'daki Biyografisi 5 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Odile Caradec Edebi Eserleri 24 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Alman Millî Kütüphanesi Kataloğu
.svg){kind=small}  | Bir Fransız şair ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
