Nataliya Gumenyuk

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Nataliya Gumenyuk
Наталія Гуменюк
Doğum1983
Birobidzhan, Rusya
MeslekGazeteci, yazar, TV Programcısı, aktivist
Önemli ödülleriÖzgür Basın Ödülü
Resmî site
Author on the Atlantic

Nataliya Petrivna Gumenyuk (Ukraynaca; Наталія Петрівна Гуменюк; alternatif Romanizasyon: Natalia Humeniuk; 1983 doğumlu) Dış ilişkiler ve çatışma haberciliği konusunda uzmanlaşmış Ukraynalı bir gazeteci ve yazardır. Kamu Çıkarı Gazeteciliği Laboratuvarı'nın kurucu ortağı ve CEO'sudur.[1] Ayrıca bağımsız medya Hromadske'nin kurucu ortağıdır. Kayıp Ada: İşgal Altındaki Kırım'dan Masallar (2020) dahil olmak üzere birçok kitabın yazarıdır.[2]

Hayatın erken dönemi ve eğitim[değiştir | kaynağı değiştir]

Nataliya Gumenyuk 1983 yılında Birobidzhan'da doğdu. Kiev Taras Şevçenko Ulusal Üniversitesi (Kyiv Ulusal Üniversitesi; KNU) Gazetecilik Enstitüsü'nden lisans derecesi ile mezun oldu (2000–2004). İsveç'teki Örebro Üniversitesi'nden uluslararası gazetecilik alanında yüksek lisans derecesi aldı (2005–2006).[3]

Kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]

Gumenyuk, Kiev'deki Mohyla Gazetecilik Okulu'nda "Uluslararası Medya Sistemleri" dersini aldı.[4] 2002'den 2004'e kadar bağımsız öğrenci gazetesi Nasha Sprava'nın genel yayın yönetmenliğini yaptı. 2002–2003'te Novyi Kanal'da uluslararası gazetecilik yaptı. Ayrıca 2003 yılında 5 yıl uluslararası gazeteci olarak çalıştı. 2003–2004'te ICTV'nin programlarında çalıştı. 2004 yılında "ProfiTV Haber Ajansı"nda çalıştı. 2005–2007 yıllarında uluslararası haberler bölüm başkanı, "K1" TV kanalının özel muhabiri ve "Tek Röportaj" programının yazarı ve sunucusu olarak görev yaptı.[3]

2007 yılından 2009 yılı sonuna kadar INTER TV kanalının uluslararası bölümünün başkanlığını ve aynı zamanda özel muhabirliğini yaptı.[3][5] Bu dönemin sonuna doğru, 2009 yılında, Güney Osetya Savaşı'nı konu alan haberleriyle (muhabir Ruslan Yarmolyuk) İNTER, Ukrayna televizyon kanalları arasında ilk kez Haber kategorisinde Emmy Ödülü'ne aday gösterildi.[6][7][8][9] Gumenyuk, 2009 yılında HARDtalk kanalındaki BBC World News'te ve The Guardian ve The Independent'ta görev yaptı.[3][10]

2009 yılı sonunda İNTER TV kanalından hiçbir açıklama yapılmadan kovuldu. Bu, onun atılmasına karşı 70'ten fazla imza toplayan meslektaşları arasında bir öfke dalgasına neden oldu. Bundan sonra bazı gazeteciler (Roman Vintonov dahil) kendi özgür iradeleriyle istifa ettiler.[10] Daha sonra başka medyada iş bulamadı ve serbest gazeteci oldu.[5][11]

2010–2011'de Gumenyuk, "Bizimki" adlı projenin (INTER, stüdyo "07) genel yayın yönetmeniydi. Prodüksiyon çeşitli nedenlerle Ukrayna'dan ayrılan ve aralarında Norveç, Brezilya, Güney Afrika, Hindistan, Çin'in de bulunduğu yurt dışında başarılı olan Ukraynalılar hakkında yapılan on beş TV programından oluşuyordu.[5] Gumenyuk proje için sponsor aramak durumunda kaldı.[10]

Arap Baharı[değiştir | kaynağı değiştir]

"Bizimki"nin ardından Nataliya, Arap Baharı olaylarını anlatmak için masrafları kendisine ait olmak üzere bir geziye başladı. Gezinin sonucunda “Tahrir Meydanı” adlı bir kitap yazdı.[12][13]

Uluslararası serbest yazar olarak çoğunlukla Ukrayna Haftası, Ukrayinska Pravda, Esquire Ukrayna, stüdyo 1+1, Başkentin Sesi radyosu gibi Ukrayna yayınlarının yanı sıra OpenDemocracy Rusya (İngiltere) gibi bazı yabancı medya kuruluşlarında çalıştı. Bunlar arasında RTL-Hollanda ve M6 (Fransa) vardı.[5]

Hromadske TV günleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Gumenyuk, 2013 yılında bağımsız çevrimiçi medya Hromadske TV'nin oluşturulmasının öncülerinden biri oldu.[14] Medyanın İngilizce versiyonu olan "Hromadske International" projesini ele aldı.[15] Mayıs 2015'te STK "Hromadske TV" başkanlığına seçildi.[13] Şubat 2020'de Nataliya, Hromadske Anhelina Karyakina'nın baş editörüyle sözleşmenin yenilenmemesine ilişkin anlaşmazlığı göstermek için Hromadske'den istifa etti.[16]

Hromadske üzerinde çalışırken Doğu Ukrayna'daki savaşa, Kırım'ın işgaline ve ayrıca uluslararası ilişkileri haberleştirmeye odaklandı.[17][18] Aynı zamanda, uluslararası izleyiciler için Doğu Avrupa'yı anlatan İngilizce konuşulan bir proje olan The Sunday Show'un da sunuculuğunu yaptı.[19] Şubat 2020'de işgal altındaki yarımadaya yaptığı 6 yıllık gezilerden yola çıkarak "Kayıp Ada: İşgal Altındaki Kırım'dan Masallar" kitabını yayınladı. Kitap Rusça ve Almancaya çevrildi.[20]

Kamu Çıkarı Gazeteciliği Laboratuvarının Açılışı[değiştir | kaynağı değiştir]

2020'de Nataliya Gumenyuk ve diğer Ukraynalı gazeteciler ve iletişim uzmanları, karmaşık sosyal konular hakkında yapıcı tartışmaları destekleyen deneysel bir laboratuvar olan Kamu Çıkarına Yönelik Gazetecilik Laboratuvarı'nı kurdu.[21] Lab araştırmalarını Kharkiv Sosyal Araştırma Enstitüsü, Lviv Medya Forumu ve Peter Pomerantsev ve Anne Applebaum'un ortak yönettiği Arena Programı ile ortaklaşa gerçekleştirdi.[22][23][24]

Rusya'nın 2022'de Ukrayna'yı işgal etmesinden bu yana Laboratuvar, uluslararası medya ve Ukrayna medyası için Ukrayna'daki olayları ele almaya başladı.[25] The Reckoning Project: Ukrayna Tanıklık Ediyor'un bir parçası olarak savaş suçlarını belgelemeye odaklandı.[26][27] Savaşta Yaşam projesinin bir parçası olarak Ukrayna direnişinin çevrimiçi bir kronolojisini oluşturmayı hedefledi.[28][29] Hesaplaşma Projesi kapsamında Anne Applebaum ve Nataliya Gumenyuk The Atlantic için Rus işgalcilerin küçük kasaba sakinlerine nasıl şiddet uyguladığını anlatan bir makale yazdılar.[30]

Gumenyuk Rus işgalinden etkilenen başlıca bölgeler olan Bucha şehri, Kharkiv, Mykolaiv, Kherson bölgelerinde çalıştı.[31]

Diğer faaliyetler ve projeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Gumenyuk 2020–2021'de medya araştırmalarına ve bir dizi belgesel yapımcılığına odaklandı. 'Bir Dönemin Aynası Olarak Gongadze Vakası', gazeteci Georgiy Gongadze cinayetinin ardından ortaya çıkan "kaset skandalının" 20. yıl dönümünde yayınlanan bir belgesel multimedya projesidir.

Nataliya Gumeyuk, Ukraynalılar tarafından sunulan 1990'ların tarihine adanmış 30 yılımız adlı multimedya belgesel projesinin başkanı, yapımcısı ve genel yayın yönetmeniydi. Bu proje, Kamu Yararı Gazeteciliği Laboratuvarı ekibi tarafından Ukrayna'nın bağımsızlığının 30. yıldönümü münasebetiyle hazırlandı. Sonuç olarak, o döneme ait 9 belgesel, 20 podcast, özel proje ve onlarca kısa video hazırlandı ve Ukrayna Kamu Yayıncısının platformlarında yayınlandı. Gumenyuk, Kırım Tatarlarının sürgünden dönüşünü konu alan filmin ortak yazarlarından biridir.[32]

Gumenyuk, Ukrayna Cumhurbaşkanına bağlı İfade Özgürlüğü Konseyi'nin ve Bağımsız Medya Konseyi'nin üyesidir.[27][33]

Kişisel hayat[değiştir | kaynağı değiştir]

12 Ağustos 2017'de Minsk'te Mediazona muhabiri ve Rus televizyon kanalı Dozhd'un eski gazetecisi Peter Ruzavin ile evlendi.[34][35]

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 2009 - Anatoliy Moskalenko Gazeteciliği Geliştirme Vakfı'nın gazetecilikteki başarılarından dolayı ödülü sahibi.
  • 2013 - "Samovydets" sanatsal habercilik yarışmasında gümüş madalya ("Suyun başladığı yerde çölün sesi nasıl" raporu için, Ürdün, Mısır, İran, Tunus'tan duygusal notlardan oluşan bir koleksiyon).[36]
  • 2017 - Orta ve Doğu Avrupa'nın bölgenin toplumlarını, siyasetini veya iş ortamını değiştiren en parlak vatandaşlarının yer aldığı dördüncü yıllık liste olan Yeni Avrupa 100'e seçildi. Liste, Varşova merkezli dergi Res Publica tarafından oluşturuldu; Google, Vişegrad Fonu ve Financial Times.[37][38]
  • 2019 - Ukrayna'nın haftalık dergisi Focus tarafından Ukrayna'daki en etkili 100 kadın listesinde yer aldı.[39]
  • 2020 - Nataliya Gumenyuk'un Kayıp Ada: İşgal Edilen Kırım'dan Masallar kitabı, PEN Ukrayna tarafından 2020'nin en iyi kitabı listesine dahil edildi (Seyahat yazıları/raporları kategorisinde).[40] Bu kitap ayrıca Lviv Kitap Forumu tarafından 2020 En İyi Kitap Ödülü kapsamında özel bir ödül kazandı.[41]
  • 2021 - Natalia Gumenyuk, Maxim Kamenev ve Anna Tsyhyma'nın hazırladığı Gongadze Cinayeti: Gerçeği Aramanın 20 Yılı belgeseli, "Mesleğin Onuru" ödülü kapsamında "En İyi Yayıncılık" ödülünü kazandı.[42]
  • 2022 — Nataliya Gumenyuk , "Ukrayna'daki Kharkiv, Bucha ve Mykolajiv gibi çeşitli yerlerden savaşın dehşetine ilişkin gerçeği arayan raporları" nedeniyle Özgür Medya Ödülü'ne layık görüldü.[31]
  • Gumenyuk, Haziran 2022'de Kamu Yararı Gazeteciliği Laboratuvarı'nın başkanı olarak 2022 NED Demokrasi Ödülü'nü aldı.[43]

Bazı çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Veni, Vidi, Scripsi: Світ у масштабі українського репортажу (Veni, Vidi, Scripsi: Ukrayna Raporlama Ölçeğinde Dünya) (çeşitli yazarların raporlarının toplanması), Kiev: Tempora, 2013.
  • Майдан Тахрір. У пошуках втраченої революції (Tahrir Meydanı. Kayıp devrimin arayışında), Kiev: Siyasi Eleştiri, 2015.
  • Загублений острів. Krim'in Kriminal Raporu (Kayıp ada. İşgal altındaki Kırım'dan raporlar kitabı), Lviv: Old Lion Publishing House, 2020.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "The value of credible news in a time of crisis". Agnostic (İngilizce). 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  2. ^ "ZEIT-Stiftung | Free Media Awards". www.zeit-stiftung.de. 21 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  3. ^ a b c d "Natalia Humeniuk". Archived from the original on 4 May 2014. Retrieved 7 March 2022. // The Mohyla School of Journalism (in Ukrainian). 
  4. ^ "Natalia Humeniuk: How to be a freelance international journalist". Archived from the original on 26 April 2014. Retrieved 7 March 2022. // Redactor, 16.09.2013 (in Ukrainian). 
  5. ^ a b c d "Natalia Humeniuk: How to be a freelance international journalist". 26 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2022.  // Redactor, 16.09.2013 (in Ukrainian).
  6. ^ 2009 INTERNATIONAL EMMY® AWARDS NEWS & CURRENT AFFAIRS NOMINEES ANNOUNCED Archived 13 December 2013 at the Wayback Machine // International Emmy Awards. 
  7. ^ Програма «Подробиці» номінована на Emmy! 4 Mayıs 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Інтер, 24.07.2009 (in Ukrainian).
  8. ^ Анна Безлюдная: «Номинация программы «Подробности» на Эмми – это беспрецедентное событие для всей Украины». Archived 2014-05-04 at the Wayback Machine // Комсомольская правда в Украине, 25.08.2009 (in Ukrainian). 
  9. ^ Марина Баранівська. Наталя Гуменюк: «Кожен з наших героїв — це людина, яка спромоглася на вчинок, не побоялася змінити своє життя». Archived 2014-05-05 at the Wayback Machine // Телекритика, 18.02.2011 (in Ukrainian). 
  10. ^ a b c Гуменюк відповідає на запитання. Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine // Телекритика. Дуся, 16.12.2009 (in Ukrainian). 
  11. ^ "Майдан Тахрір, Війна на три букви, Гудбай, імперіє. Найочікуваніші прем'єри Арсеналу". texty.org.ua (in Ukrainian). Retrieved 2023-03-28. 
  12. ^ "Майдан Тахрір, Війна на три букви, Гудбай, імперіє. Найочікуваніші прем'єри Арсеналу". texty.org.ua (Ukraynaca). 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  13. ^ a b "Наталя Гуменюк: Українські медіа зрозуміли важливість міжнародної журналістики, але бракує знань та кадрів". Європейська обсерваторія журналістики - EJO. 2015-09-11. Retrieved 2023-03-28. 
  14. ^ «Громадське ТБ» хоче вийти в ефір у вересні. Програмну раду очолює Скрипін 26 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Телекритика, 11.06.2013 (in Ukrainian).
  15. ^ "Наталя Гуменюк: Українські медіа зрозуміли важливість міжнародної журналістики, але бракує знань та кадрів". Європейська обсерваторія журналістики - EJO (İngilizce). 11 Eylül 2015. 28 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  16. ^ "Наталя Гуменюк йде з «Громадського»". detector.media (Ukraynaca). 3 Şubat 2020. 8 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  17. ^ "«Загублений, але не втрачений» — Наталка Гуменюк про нову книгу та тихий голос окупаційної буденності в Криму". hromadske.ua (Ukraynaca). 27 Şubat 2020. 22 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  18. ^ "У КИЄВІ ПРЕЗЕНТУВАЛИ ПОСІБНИК ДЛЯ МЕДІА ЩОДО ВИСВІТЛЕННЯ ПРОБЛЕМАТИКИ КРИМУ В КОНТЕКСТІ ОКУПАЦІЇ – Кримська правозахисна група". crimeahrg.org (Ukraynaca). 28 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  19. ^ "Глава ОО Громадское телевидение Наталья Гуменюк вошла в список самых влиятельных женщин Украины". hromadske.ua (Rusça). 21 Ekim 2019. 28 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  20. ^ "Просто слухай: уривок із книги Наталі Гуменюк «Загублений острів»". www.ukrinform.ua (Ukraynaca). 28 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  21. ^ "Journalism in Ukraine: When the war is not only informational | Heinrich Böll Stiftung". Heinrich-Böll-Stiftung (İngilizce). 31 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  22. ^ "30 відтінків вакцинації: як медіа розповідати про щеплення від COVID-19, щоб викликати довіру - результати національного дослідження". Інтерфакс-Україна (Ukraynaca). 9 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  23. ^ Dickinson, Peter (10 Haziran 2021). "Pro-Kremlin propaganda in Ukraine changes tone". Atlantic Council (İngilizce). 31 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  24. ^ "Why Conspiratorial Propaganda Works and What We Can Do About It". internews.ua (İngilizce). 25 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  25. ^ "Nataliya Gumenyuk - Ukraine". Fritt Ord (İngilizce). 25 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  26. ^ "Reckoning Project documents Russian atrocities in Ukraine – DW – 02/28/2023". dw.com (İngilizce). 30 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  27. ^ a b "Nataliya Gumenyuk – M100 SANSSOUCI COLLOQUIUM". 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2024. 
  28. ^ "ORF Topos". topos.orf.at. 19 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  29. ^ "Focus: The Reckoning Project: Ukraine Testifies". iwpr.net (İngilizce). 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  30. ^ Gumenyuk, Anne Applebaum, Nataliya (14 Şubat 2023). "'They Didn't Understand Anything, but Just Spoiled People's Lives'". The Atlantic (İngilizce). 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  31. ^ a b "Ukrainian journalists, photographers and media to receive five Free Media Awards for 2022 from the Fritt Ord Foundation and the ZEIT-Stiftung". 24 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2024. 
  32. ^ suspilne. "Суспільне запускає документальний проєкт «НАШІ 30» про історію перших років незалежності, розказану українцями". corp.suspilne.media (İngilizce). 23 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  33. ^ "УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №808/2019". Офіційне інтернет-представництво Президента України (Ukraynaca). 7 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2022. 
  34. ^ "discours.io". Discours (Rusça). 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  35. ^ Голова «Громадського» вийшла заміж за російського друга «ДНР» 7 Kasım 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Народна правда, 15.08.2017 (in Ukrainian).
  36. ^ "Світ під мікроскопом" [The world under a microscope]. tyzhden.ua (Ukraynaca). 8 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2022. 
  37. ^ "Семеро українців увійшли до Топ-100 новаторів Європи, опублікованого Financial Times". detector.media (Ukraynaca). 24 Kasım 2017. 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  38. ^ "New Europe 100: eastern Europe's emerging technology stars". Financial Times. 23 Kasım 2017. 27 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  39. ^ "Кумиры и мастера. 100 самых влиятельных женщин". ФОКУС (Rusça). 21 Ekim 2019. 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  40. ^ "Український ПЕН назвав найкращі українські книжки 2020 року". detector.media (Ukraynaca). 28 Aralık 2020. 29 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  41. ^ "Соколова, Сенцов, Гуменюк та ще низка медійників стали лауреатами премії від Львівського BookForum". detector.media (Ukraynaca). 18 Eylül 2020. 8 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  42. ^ медіа», «Детектор (25 Mayıs 2021). "«Честь Професії-2021»: хто отримав нагороду конкурсу професійної журналістики". detector.media (Ukraynaca). 27 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. 
  43. ^ "2022 NED Democracy Award Pays Tribute to Ukrainian Civil Society - NATIONAL ENDOWMENT FOR DEMOCRACY". NATIONAL ENDOWMENT FOR DEMOCRACY (İngilizce). 18 Mayıs 2022. 9 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Nataliya_Gumenyuk&oldid=32677716" sayfasından alınmıştır