Mehit
| Hiyeroglif olarak: Mehit | |||||||
|
Mehit veya Mehyt eski bir Mısır tanrıçasıydı. Erken Hanedanlık döneminde, sırtından çıkan üç direk ile yatan bir dişi aslan olarak tasvir edildi. O dönemde, birçok erken hanedan mühürlerinde ve fildişi eserlerinde, genellikle bir Yukarı Mısır tapınağının temsiliyle birlikte görülürdü.[1] Ana ibadet yerleri Hierakonpolis ve Thinis'ti.[2]
Mehit, Thinis'te tapılan bir avcı tanrı olan Anhur'un veya Onuris'in eşiydi. Çeşitli metinler, Anhur'un Nubia'da Mehit'i bulup eşi olarak Mısır'a getirdiği bir efsaneye işaret eder. Bu olay, "uzak olanı geri getiren" anlamına gelen Anhur'un isminin temelidir. Geç kaynaklar bu hikâyeyi "Uzak Tanrıça" mitiyle özdeşleştirir; burada birkaç tanrıça şeklini alabilen bir güneş tanrısı olan Ra'nın Gözü, onu geri almak için tanrılardan birini gönderen babası Ra'dan kaçar. Anhur ve Mehit ile versiyonunda, Anhur Shu yerine, Mehit ise Hathor-Tefnut (Shu'nun mitolojik kardeşi ve eşi) yerine gösterilir. Shu ve Tefnut bazen güneşi ve ayı temsil ettiğinden Mehit, dolunayı da temsil edebilirdi. Onun uygun yerine dönüşü, böylece, ayın ve kozmosun ilahi düzeninin bir sembolü olan Horus'un Gözü'nün restorasyonunu temsil edebilir.[3]
Geraldine Pinch, tanrıçanın aslında Nübye'nin vahşi çöllerinin bir kişileştirilmesi olabileceğini öne sürüyor.[3] Toby Wilkinson, Erken Hanedan dönemlerinde kutsal yerlerle ilişkili bir koruyucu tanrıça olabileceğini söylüyor.[1]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Toby A. H. Wilkinson: Early Dynastic Egypt, Routledge; (2001), 0415260116, p. 290 Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "wilkinson" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ Emery, W.B. (1961) Archaic Egypt, Harmondsworth: Penguin, p. 125
- ^ a b Pinch, Geraldine (2004). Egyptian Mythology: A Guide to the Gods, Goddesses, and Traditions of Ancient Egypt. Oxford University Press. pp. 71–73, 177