Megantereon
| Megantereon | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 M. cultridens iskeleti | |||||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Tip tür | |||||||||||||||||
| Megantereon cultridens (Cuvier, 1824) | |||||||||||||||||
| Türler | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Sinonimler | |||||||||||||||||
M. cultridens[2]
M. falconeri[2]
M. whitei[2]
| |||||||||||||||||
Megantereon; Kuzey Amerika, Avrasya ve Afrika'da yaşayan tarih öncesi machairodontin kılıç dişli kedi cinsiydi. Smilodon'un atası olabilir.
Sınıflandırma[değiştir | kaynağı değiştir]
Afrika, Avrasya ve Kuzey Amerika'da fosil parçaları bulundu. Chongzuo'nun belirttiği gibi, kapalı orman ortamlarına kötü adapte olduğu için Asya'nın çoğunda nadir görülmüş olmasına rağmen, o aynı zamanda Çin'in en güneyine dek, Sabretooth Mağarası'ndaki neredeyse tam bir kafatasından bilinir, uzanıyordu.[3] Megantereon'un doğrulanmış en eski kayıtları, Kuzey Amerika'nın Pliyosen'inden bilinmektedir ve yaklaşık 4,5 milyon yıl öncesine tarihlenmektedir. Yaklaşık 3–3,5 milyon yıl önce, kesin olarak Afrika'da da (örneğin, Kenya'da[4] ), yaklaşık 2,5 ila 2 milyon yıl önce de Asya'da kaydedildi. Avrupa'daki en eski kalıntılar, şu anda 2,5 milyon yıl önceden daha yakına tarihlenen Les Etouaries'den (Fransa) bilinmektedir. Bu nedenle, Megantereon'un Kuzey Amerika kökenli olduğu öne sürüldü. Yine de, Kenya ve Çad'dan sırasıyla yaklaşık 5.7 ve 7 milyon yıl öncesine tarihlenen parçalı fosillerin son bulguları olasılıkla Megantereon'dandır. Bu tanımlamalar doğruysa, dünyadaki en eski Megantereon fosillerini temsil edecekler. Bu nedenle yeni bulgular, Megantereon'un kökeninin Afrika'nın Geç Miyosen'inde olduğuna işaret ediyor.[5]
Bu nedenle, gerçek tür sayısı, aşağıda gösterilen tanımlı türlerin tam listesinden daha az olabilir:[6]
- Megantereon cultridens (Cuvier, 1824) (tip tür)
- Megantereon adroveri Pons Moya, 1987
- Megantereon ekidoit Werdelin & Lewis, 2000
- Megantereon falconeri Pomel, 1853
- Megantereon hesperus (Gazin, 1933)
- Megantereon microta Zhu ve ark., 2015[1]
- Megantereon vakhshensis Sarapov, 1986[7]
- Megantereon whitei Broom, 1937
Bununla birlikte, 2022'den itibaren, daha fazla materyalin tanımıyla beraber, sadece M. falconeri'den daha fazla Asya türü olduğu önerildi : M. nihowanensis, M. inexpectatus (syn. M. lantianensis) ve M. megantereon (syn. M. mikrota). Yine de, yazarlar M. falconeri'yi bu türün zayıf kayıtları nedeniyle göz ardı ettiler ve ayrıca iki örneğin, Londra Doğa Tarihi Müzesi'ndeki bir kafatası ve Dublin'deki bir müzedeki bir kafatası, olasılıkla yeni bir türü temsil ettiğini (ki bu daha önce diğer yazarlar tarafından not edilmiştir).[8][9]
Evrim[değiştir | kaynağı değiştir]
Eski Dünya'da orta Pleistosen'e kadar hayatta kalırken,Pliyosen'in sonunda Kuzey Amerika'da daha büyük Smilodon'a evrildiler. Doğu Afrika'dan Megantereon'un en genç kalıntıları yaklaşık 1,5 milyon yaşındadır. Güney Afrika'da, cins, yaklaşık 700.000-400.000 yıllık bir site olan Elandsfontein'den kaydedilmiştir. Untermaßfeld'den kalıntılar, Megantereon'un Avrupa'da 900.000 yıl öncesine kadar yaşadığını gösteriyor. Asya'da, Çin'deki ünlü Zhoukoudian bölgesinde Homo erectus ile birlikte kaydedildiği için 500.000 yıl öncesine kadar hayatta kalmış olabilir. Tek tam iskelet Fransa'nın Senéze kentinde bulundu.
Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]
Megantereon büyük bir modern jaguar gibi oluşturuldu, ancak biraz daha ağırdı. Alt yarısı aslanınki büyüklüğünde olan tıknaz ön uzuvları vardı. Güçlü bir kesme ısırığı sağlamak için tasarlanmış büyük boyun kasları barındırıyordu. Uzatılmış üst köpek dişleri, mandibuladaki flanşlarla (çıkıntı) korunmuştur. Mauricio Anton'un Büyük Kediler ve Fossil Akrabaları'ndaki rekonstrüksiyonu, Fransa Seneze'de bulunan tam örneği 72 cm omuz yüksekliğine sahip olarak betimliyor. Kestirilen beden ağırlığı 90–150 kg olan en büyük örnekler (ortalama 120 kg), Hindistan'dan bilinmektedir. Orta büyüklükteki Megantereon türleri, Avrasya'nın diğer bölgelerinden ve Kuzey Amerika'nın Pliyosen'inden bilinmektedir. Afrika'dan ve Avrupa'nın erken Pleistosen döneminden gelen en küçük türlerin yalnızca 60–70 kg olduğu kestirilmiştir.[10] Ancak bu kestirimler, karnasiyal dişlerin karşılaştırılmasından elde edilmiştir. Postkraniyal iskelete dayanan daha genç tahminler, daha küçük örnekler için yaklaşık 100 kg'lık beden ağırlığına denk düşer.[11] Bununla uyumlu olarak, daha yeni kaynaklar Avrupa'nın alt Pleistosen döneminden Megantereon'u 100–160 kg olarak tahmin ediyor.[12]
Paleobiyoloji[değiştir | kaynağı değiştir]
Avrupa'da Megantereon daha büyük çift toynaklıları, atları veya genç fil ve gergedanları avlıyor olabilirdi. Boyutuna rağmen, Megantereon yüksek olasılıkla tırmanıcı özellikte olabilirdi bu nedenle öncülü olduğu düşünülen Promegantereon gibi, ama atası olduğu Smilodon'un tersine ağaçlara tırmanabilirdi.[13] Buna ek olarak Megantereon görece küçük et dişlerine sahiptirler, ki avını öldürdüğünde onu potansiyel rakiplerinden uzakta ağaçların üstünde veya çalılar arasındaki gizli yerlerde yiyordu. Bu durum onun çağdaş leoparlar gibi olasılıkla yalnız bir yaşam biçimine sahip olduğunu gösterir.[13]
Megantereon'un avını basitçe ısırması olası değildir, çünkü Smilodon'un ünlendiği uzun kılıç dişler, mücadele eden bir av hayvanının içinde gömülü bırakacak kadar güçlü değildir: Dişler kırılır ve bu nedenle öldürme taktikleri belirsiz kalmıştır.
Megantereon'un artık diğer kılıç dişli kediler gibi uzun kılıç dişlerini, büyük sinirler ve kan damarlarını kesmeye yarayan ölümcül boğaz ısırışı için kullandıkları düşünülüyor. Dişler hala risk altında olabilirse de av hayvanı yeterince çabuk öldürülür ve mücadeleler en iyi olasılıkla hafif olur.[14]
Dmanisi, Gürcistan'da Megantereon'un aynı zamanda hominidlerle olan etkileşimini gösteren Homo erectus kafatasında bir kanıt da vardır. D2280 olarak kaydedilen kafatası, Megantereon'un kılıç dişinin boyutlarıyla eşleşen oksipitaldeki bir yara izini gösterir. Isırık izlerinin yer değişiminden hominide kafatasının tepesinden veya önünden saldırıldığı gösterilebilir ve ısırık olasılıkla hominidi rakip olarak gören bir kedi tarafından bırakıldı: Diğer kılıç dişli ısırıkları, önceki fosil keşiflerdeki diğer kılıç dişlileri de içeren rakip avcılarda bulundu; yaralar algılanmış rekabete karşı gösterilen sinirli davranışın bir işaretidir. Hominid büyük olasılıkla kaçmayı başarmış çünkü avlandığı ya da leşinin yendiğine yönelik bir kanıt yok, ama son yaraları ölümü kanıtlıyor.[15] Megantereon'un Swartkrans'daki hominidlerin avcısı olduğu yönünde daha ileri kanıt dişlerdeki karbon izotopu oranlarında vardır. Aynı ortamı paylaştığı kuzeni Dinofelis ile karşılaştırıldığında, dişlerindeki karbon izotoplarına göre otlayan hayvanları avlamayı yeğleyen Dinofelis'tense Megantereon'un hominidleri avlamasının daha mantıklı olduğu keşfedildi.[16]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Min Zhu, Yaling Yan, Yihong Liu, Zhilu Tang, Dagong Qin and Changzhu Jin (2015). "The new Carnivore remains from the Early Pleistocene Yanliang Gigantopithecus fauna, Guangxi, South China". Quaternary International. in press. doi:10.1016/j.quaint.2015.01.009.
- ^ a b c Werdelin, Lars; Flink, Therese (2018). "Chapter 2: The Phylogenetic Context of Smilodon". Smilodon: The Iconic Sabertooth.
- ^ Zhu (30 Aralık 2020). "First discovery of Megantereon skull from southern China". Historical Biology: 1-10. doi:10.1080/08912963.2020.1867981 – Taylor and Francis+NEJM vasıtasıyla.
- ^ Lewis (November 2000). "Carnivora From the South Turkwel Hominid Site, Northern Kenya". Journal of Paleontology. The Paleontological Society. 74 (6): 1173. doi:10.1666/0022-3360(2000)074<1173:cftsth>2.0.co;2.
- ^ De Bonis, L., Peigne, S., Mackaye, H. T., Likius, A., Vignaud, P., Brunet, M. (2010).
- ^ Turner, A (1987). "Megantereon cultridens (Cuvier) (Mammalia, Felidae, Machairodontinae) from Plio-Pleistocene Deposits in Africa and Eurasia, with Comments on Dispersal and the Possibility of a New World Origin". Journal of Paleontology. 61 (6): 1256-1268. doi:10.1017/S0022336000029632.
- ^ Sharapov, S. (1986). "Kuruksaiskii Kompleks Pozdnepliotsenovykh Mlekopitaiushshikh Afgano-Tadzhikskoi Depressii" [Kuruksai Complex Of Late Pliocene Mammals Of The Afghan-Tajik Depression]. Izdatelstvo "Donish", Dushanbe (Rusça). 270.
- ^ Z. Qiu, T. Deng, B. Wang.
- ^ Yu Li (2022). "Megantereon (Carnivora, Felidae) in the late Early Pleistocene in China and its implications for paleobiogeography". Quaternary International. 610: 97-107. doi:10.1016/j.quaint.2021.09.008. ISSN 1040-6182.
- ^ B. M. Navarro and P. Palmqvist: Presence of the African Machairodont Megantereon whitei (Broom, 1937) (Felidae, Carnivora, Mammalia) in the Lower Pleistocene Site of Venta Micena (Orce, Granada, Spain), with some Considerations on the Origin, Evolution and Dispersal of the Genus.
- ^ Navarro, B., M., Palmquist, P., (1996).
- ^ N. Garcia and E. Virgos: Evolution of community in several carnivore palaeoguilds from the European Pleistocene: the role of intraspecific competition.
- ^ a b Sabertooth. Bloomington, Indiana: University of Indiana Press. 2013. s. 185. ISBN 9780253010421. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ The Big Cats and their fossil relatives. New York: Columbia University Press. 1997. s. 55. ISBN 0-231-10228-3. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "OUCH, THAT HURTS! Human-Sabertooth interaction at Dmanisi". 19 Haziran 2013. 22 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Dinofelis – hominid hunter or misunderstood feline? – Maropeng and Sterkfontein Caves | Official Visitor Centres for the Cradle of Humankind World Heritage Site". www.maropeng.co.za. 27 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Augustí, Jordi. Mammoths, Sabertooths and Hominids: 65 Million Years of Mammalian Evolution in Europe. New York: Columbia University Press, 2002, 0-231-11640-3.
- Mol, Dick, Wilrie van Logchem, Kees van Hooijdonk and Remie Bakker. The Saber-Toothed Cat of the North Sea. Uitgeverij DrukWare, Norg 2008, 978-90-78707-04-2.
- Turner, Alan. The Big Cats and Their Fossil Relatives: An Illustrated Guide to their Evolution and Natural History. Illustrations by Mauricio Anton. New York: Columbia University Press, 1997, 0-231-10229-1.