Kullanıcı:Emir Tarık Baca/deneme tahtası

Elizabeth; Furumoto, Laurel (1987). 1987

Mary Whiton Calkins (30 Mart 1863 - 26 Şubat 1930[1]), çalışmaları hafıza, rüyalar ve benlik üzerine teori ve araştırmalar yürüten Amerikalı filozof ve psikolog. 1903'te Calkins, meslektaşları tarafından seçilen en değerli elli psikolog listesinde on ikinci oldu. Calkins'in doktorası. Harvard Üniversitesi tarafından kadın olduğu için reddedildi.

Calkins, kadın psikologları tarihinde önemli bir figürdür. Calkins, Wellesley Koleji'nde kadınlar için ilk psikolojik laboratuvarı kurdu. Harvard Üniversitesi psikoloji fakültesinin oybirliğiyle desteğiyle psikoloji alanında doktora derecesi için gereklilikleri tamamlayan ilk kadındı, ancak Harvard Üniversitesi kadınları kabul etmediği için doktora yapmasına izin verilmedi . Daha sonra Amerikan Psikoloji Derneği ve Amerikan Felsefe Derneği'nin başkanı oldu ve her ikisinin de başkanı olan ilk kadındı.

Kırk yıl boyunca Wellesley Koleji'nde psikoloji ve felsefe dersleri verdi ve zamanın büyük bir kısmında orada ve Harvard Üniversitesi'nde araştırmalar yürüterek geçirdi.

Geçmişi[edit]

Mary Whiton Calkins, 30 Mart 1863'te Hartford, Connecticut'ta doğdu.[2] Sekiz çocuğun en büyüğüydü.[3] Ailesi Wolcott ve Charlotte Whiton Calkins'di. Mary ailesiyle yakındı.[2] 1880'de, eğitimine başlamak için ailesiyle birlikte Newton, Massachusetts'e taşındı [3]ve hayatının geri kalanını orada geçirdi. Ailesi, Presbiteryen papazı olan babasının orada yeni bir iş bulması nedeniyle New York'tan Massachusetts'e taşındı.[4]

Mary'nin babası, çocuklarının eğitimini denetlemede aktif rol aldığından ve onun çalışmalarını planladığından, Mary liseden mezun olduğunda üniversiteye kayıt olabildi.[2] 1882'de Calkins, Smith Koleji`ne ikinci sınıf öğrencisi olarak girdi.[3]Orada bir yıl okudu. 1883'te kız kardeşinin ölümü üzerine üniversiteden bir yıl ara verdi ve kendi kendine eğitim gördü.[3] Calkins, okuldan izin alırken Yunanca özel dersleri aldı.[2]Bu yıl iki erkek kardeşine de öğretmenlik yaptı.[5] Klasikler ve felsefe bölümünden mezun olmak için 1884'te Smith Koleji'ne döndü.[3]

Mezun olduktan sonra, Calkins ve ailesi on sekiz aylık bir Avrupa gezisine çıktı ,Leipzig, İtalya ve Yunanistan'ı keşfetme fırsatı buldu. Calkins, klasikler alanında uzmanlaştığı için fırsatlardan yararlandı ve birkaç ayını seyahat ederek ve modern Yunanca ve klasikleri çalışarak geçirdi. Massachusetts'e döndüğünde babası, tamamı kadınlardan oluşan bir kolej olan Wellesley College'ın başkanıyla Yunanca bölümünde özel ders vermesi için bir görüşme ayarladı.[3]Üç yıl boyunca Yunanca bölümünde asistan öğretmen ve sonunda öğretmen[2] olarak çalıştı. Felsefe bölümündeki bir profesör, Calkins'in mükemmel öğretimini fark etti ve ona felsefe bölümünün müfredatında yeni olan psikoloji öğretmesi için bir pozisyon teklif etti.[2] Calkins, bir yıl boyunca psikoloji okuyabileceği ihtimaline ilişkin teklifi kabul etti.[6]

O zamanlar kadınların kolejlere katılmak ve ders vermek için daha fazla eğitim fırsatı olmasına rağmen, Calkins bu alanda hâlâ cinsiyetçilikle karşı karşıyaydı ve psikoloji diploması almak için pek fazla seçeneği yoktu. John Dewey ile Michigan Üniversitesi'nde, George Trumbull Ladd ileYale Üniversitesi'nde, Granville Stanley Hall ile Clark Üniversitesi'nde ve William James ile Harvard Üniversitesi'nde psikoloji programlarını değerlendirdi.[2]O zamanlar yalnızca Clark Üniversitesi ve Harvard Üniversitesi'nin sahip olduğu bir laboratuvar ortamında çalışmakla ilgilendiğini ifade etti.[2] Büyük olasılıkla Newton'daki evine yakınlığı nedeniyle Harvard'a kabul edilmek istedi.[2] Harvard, kadınların kurumlarında okumalarına izin vermedi, ancak babası ve Wellesley'in başkanı, kabul edilmesini isteyen mektuplar gönderdikten sonra, onun derslere girmesine izin verdi. Calkins, Josiah Royce tarafından verilen Radcliffe Koleji`de (Harvard`a bağlı) ders almaya karar verdi.[7]

Kariyeri[edit]

Calkins, kariyeri boyunca hem psikoloji hem de felsefe alanlarında dört kitap ve yüzden fazla makale yayınladı. Calkins hafızayla ve daha sonra benlik kavramıyla ilgilendi.[9] En çok psikoloji alanındaki başarıları ve başarmak için verdiği mücadelelerle tanınır. Harvard'dan bir derece için reddedildikten sonra Calkins, eşitlik için çalışmaya ve çabalamaya devam etti.[3] 1903'te Calkins, en üst sıralarda yer alan elli psikolog listesinde on ikinci sırada yer aldı; bu, James McKeen Cattell'in on psikologdan Amerikalı meslektaşlarını liyakat sırasına göre sıralamalarını istemesinden sonra elde edilen bir başarıydı.[10]

ilk psikoloji eğitimi[edit]

Royce, Calkins'i Harvard'da William James tarafından akranları olarak erkeklerle birlikte verilen dersleri alması için etkiledi. Ancak Harvard başkanı Charles William Eliot, bir kadının bir erkekle aynı odada eğitim alması fikrine karşı çıktı.[7] James ve Royce'un baskısıyla ve Calkins'in babasından gelen bir dilekçeyle Eliot, kayıtlı bir öğrenci değil, misafir olması şartıyla onun derslerde çalışmasına izin verdi.

Calkins, çok ünlü ders kitabı The Principles of Psychology'nin 1890'da basılmasından kısa bir süre sonra, William James altında ciddi psikoloji çalışmasına başladı. Calkins, otobiyografisinde James'le olan ilk deneyimlerinden birine büyük saygı duyuyor:

Yazılı sayfadan ve hatta baş başa tartışmalardan edindiğim şey, geriye dönüp baktığımda bana öyle geliyor ki, her şeyin ötesinde, psikolojinin somutluğuna ve "dolaysız gerçekliğine" dair canlı bir duyguydu. "düşünceleri ve duyguları" ile sınırlı bireysel zihinler.

Calkins, James'in felsefelerinden çok etkilenmiş olmasına ve onu psikoloji alanına sokmasına rağmen, James bir deneyci değildi ve bu daha çok Calkins'in ilgi alanıydı.[2] Bununla birlikte, nihayetinde James'in geçişli ilişki duyguları doktrinleri, ve, eğer, ve ama duyguları ve "kişisel biçime" yönelen bilinç kavramı olduğunu iddia ediyor. benlikle ilgi.[9]

Calkins, James'le çalışırken ilk önce makalelerinden birinin konusu olarak dikkati önermişti, ancak James'in bu konudan bıktığı için buna kaşlarını çattığını söyledi. İlişkilendirme konusu keyfi olarak seçildi ve psikolojik kariyerinin en önemli ilgi alanlarından biri haline geldi.[9]

Deneysel psikoloji[edit]

William James altında aldığı eğitimin ardından Calkins, Clark Üniversitesi'nden Edmund Sanford ile birlikte çalıştı ve daha sonra Wellesley College'da kadınlar tarafından yönetilen ilk psikoloji laboratuvarını kurmasında ona yardım etti [7] Sanford, Calkins'i deneysel laboratuvar prosedürleri konusunda eğitti ve yaratılmasına yardımcı oldu. ve Wellesley'in psikolojik laboratuvarı için çok sayıda laboratuvar aletinin alınmasına ve kurulmasına yardıım etti.[9]

Calkins'e Sanford tarafından eğitim verildiğinde, Sanford ve kendini yedi haftalık bir süre boyunca kaydedilen rüyalarını incelemeyi içeren bir araştırma projesi yürütmesine izin verildi. kendisi 205 rüya ve Sanford 170 rüya kaydetti. Gecenin farklı saatlerinde çalar saatleri kullanarak kendilerini uyandırdılar ve uyanma anında rüyalarını kaydettiler.[11] Rüyalarını mümkün olan en kısa sürede not almalarını sağlamak için yataklarının hemen yanında bir not defteri ile uyudular. Her sabah, önemsiz ve önemsiz veya önemli görünüp görünmediklerine bakmaksızın tüm kayıtları incelediler. Ayrıca farklı rüya türlerini de dikkate aldılar ve çeşitli duyguların unsurlarını keşfettiler.[11]

Proje kapsamında, rüyanın bilinçli, uyanık hayatla ilişkisi, rüya deneyimlerinde kişi ve mekan ayrımı da ele alındı. Calkins, otobiyografisinde rüyanın "genel olarak yalnızca son duyu algısının kişilerini ve yerlerini yeniden ürettiğini ve kişinin uyanık deneyiminde çok önemli olan şeyle nadiren ilişkilendirildiğini" açıklıyor. Calkins ve Sanford, rüyalardaki kimlik kaybını "bir kayıp değil, özbilincin değişmesi veya ikiye katlanması ... yine de kişi her zaman değişenin veya kimliği ikiye katlananın kendisi olduğunun bilincindedir" olarak ele alıyor.

Calkins'in araştırması, rüya kavramını yaratırken Sigmund Freud tarafından alıntılanmıştır.[10] Ayrıca, o dönemdeki Freudcuların "rüyaların 'açık içeriği' ile yüzeysel olarak ilgilendiklerini" iddia etti. Montangero ve Cavallero (2015) tarafından yakın zamanda yapılan bir araştırmanın sonuçları, katılımcıların rüyalarındaki ardışık olayların nadiren makul olduğunu ve çoğu zaman birbiriyle hiçbir ilişkisinin olmadığını gösteriyor. Bu, rüyaların çok az gizli anlamı olduğunu düşündürür ve Calkin'in orijinal rüya çalışmasının bulgularını destekler.[12]

Wellesley'de psikolojik laboratuvar ve kurslar[edit]

1891'de Calkins, felsefe bölümünde psikoloji eğitmeni olarak Wellesley'e döndü.[2] İlk psikoloji laboratuvarının Wilhelm Wundt tarafından Almanya'nın Leipzig kentinde kurulmasından 12 yıl sonra Calkins, 1891 yılında bir kadın tarafından kurulan ilk psikoloji laboratuvarını ve bir kadın kolejinde kurulan ilk laboratuvarı kurdu. Laboratuvar 200$ tarafından finanse edilirken, diğer tüm laboratuvarlar[açıklama gerekli] 800$ veya daha fazlası tarafından finanse edildi.[2] Calkins, aparatların çoğunu yakınlardaki mekanlara yaptırdı. Laboratuvarı, Wellesley College'daki College Hall'un beşinci katının çatı katındaydı. Laboratuvar kurulduktan sonra hızla popülerlik kazandı; "fizyolojik açıdan yaklaşılan psikoloji" konulu ilk dersi elliden fazla öğrenci verdi.[2] Bu öğrencilere psikolojinin bazı alanlarında eğitim verildi ve duyum ve çağrışım gibi konularda deneyler yaptılar.

Yakındaki bir fizik laboratuvarında, diğerlerinin yanı sıra onun laboratuvarını da yakan bir yangın çıktı. Yangında hiçbir öğrenci veya öğretim üyesi yaralanmazken, bir kadın tarafından kurulan ilk psikoloji laboratuvarı yıkıldı. Laboratuvar yeniden inşa edildi ve Eleanor Gamble daha sonra onu yönetmede Calkins'in yerini aldı.

İleri eğitimi[edit]

Calkins, psikoloji eğitimini ilerletmek için planlar yapmaya başladığında, Sanford'dan gelen tavsiyeler onu Johns Hopkins ve Clark gibi okullardan caydırdı ve Harvard'daki deneyimine çok benzeyen kadınları öğrenci olarak kabul etmeyeceklerini öne sürdü.[2] Sanford, Calkins'i Avrupa'daki programları keşfetmeye teşvik etti ve Hugo Münsterberg'in Almanya'nın Freiburg kentindeki laboratuvarına kız öğrencileri kabul ettiği sonucuna vardı (Münsterberg'in laboratuvarında bir kadınla birlikte fotoğrafını gördükten sonra).[2] James'e Münsterberg ile çalışma arzusunu dile getirdikten sonra, ondan Münsterberg'in yakında Harvard'da çalışmaya başlayacağını öğrendi.[2]

Calkins'in Münsterberg'de okuduğu üç yıl içinde, Sanford'la rüyalar üzerine yürüttüğü araştırma ve çağrışım üzerine ilk makalesi de dahil olmak üzere birçok makalesi yayınlandı.[2] Otobiyografisinde Münsterberg'i "derin öğrenen, yüksek özgünlüğe ve şaşırtıcı çok yönlülüğe sahip bir adam" olarak tanımlıyor.

Münsterberg ile yapılan diğer çalışmalar, rüya çalışmalarını içeriyordu. Hugo, onu laboratuvar deneylerinin ayrıntıları konusunda eğiterek başlayacak ve ona, ikisinin birkaç hafta boyunca rüyalarından aldıkları kayıtlara dayalı bir araştırma problemi verecekti. O haftalar boyunca, gecenin farklı saatlerinde kendilerini çalar saatlerle uyandırır, rüyalarını kaydeder ve ardından yoğun bir şekilde onları incelerlerdi. Ulaştıkları sonuç, rüyaların hayallerden başka bir şey olmadığıydı.

"son duyu algısına ait kişiler, yerler ve olayların" reprodüksiyonları.[9][açıklama gerekli]

Cinsiyeti nedeniyle yaşadığı ayrımcılık önceki bölümlerde de resmedildi. Calkins otobiyografisinde, Amerikan Psikoloji Derneği'nin yönetim kurulu üyesi olarak Munsterberg ve Calkins'in de aralarında bulunduğu öğrencilerinin Harvard Birliği'ndeki Komite'nin öğle yemeği toplantısına katılacakları bir tarihi anıyor. Ancak oradaki garson, grubun girişine "ana salona hiçbir kadın ayak basamaz; bu kadar çok erkeği, bir kadın tarafından dengede tutularak, bayanlar yemekhanesine kabul etmek mümkün değildir" diyerek protesto etti.[9] Calkins, kendi alanında bir kadın olarak sürekli bir mücadele içinde gibi görünse de, otobiyografisinde kendisine ayrımcılık yapmayan kişilere minnettarlığını dile getirdi. Munsterberg'in laboratuvarında asistan ve öğrenci olarak çalışan adamlardan aldığı "dostça, yoldaşça ve canlandırıcı bir şekilde gerçekçi karşılama" kitabında büyük bir takdirle anlatılıyor. Ayrıca tereddüt etmeden "Laboratuvar kapılarını kendisine açan" Munsterberg'e borçlu olduğunu ifade etti.[9]

Doktor araştırması[edit]

Bu süre zarfında, Calkins hafızayı da inceledi ve şimdi eşli ilişkilendirme tekniği olarak bilinen doğru ilişkilendirme yöntemini icat etmesine yol açtı.[9] Calkins otobiyografisinde şöyle açıklıyor: "Rakamlarla eşleştirilmiş renk serilerini göstererek, belirli bir renkle birlikte tekrar tekrar görünen bir rakamın, canlı renkli bir rakamdan veya renkle en son eşleştirilen rakamdan daha olası olduğunu buldum. verilen rengin yeniden ortaya çıkması üzerine hatırlanmak".[9]

Calkins'in 1894 ile 1896 yılları arasında Hugo Münsterberg yönetimindeki bir dizi deneyi, bir kişinin bir şeyi hatırlama yeteneğiyle ilgili olduğu için yakınlık kavramıyla ilgiliydi. Eşleştirilmiş ilişkilendirme tekniği [açıklama gerekli], yeniliğin canlılığa, hem canlılığın hem de yeniliğin frekansa yol açtığını gösterdi.[Açıklama gerekli] Yöntemi, sayılarla eşleştirilmiş bir dizi rengi göstermekten ve ardından hatırlama için test etmekten oluşuyordu. Daha önce eşleştirildikleri renkler tekrar yanıp söndüğünde rakamlar. Çalışmasının bulguları, parlak renklerle eşleştirilen sayıların, nötr renklerle eşleştirilenlere göre daha iyi tutulduğunu ortaya çıkardı. Yine de, hafızayı etkileyen ana faktör renk değil, maruz kalma sıklığıydı.

Calkins, kullandığı eşleştirilmiş çağrışımlar olarak bilinen teknik ezberleme yöntemini deneyin sonuçlarından bile daha önemli olarak tanımladı.[9] Bir özneye bir uyarıcının sunulduğu ve uygun yanıtı vermesinin istendiği formül, insan öğrenimini incelemek için standart bir araç haline geldi.[13] Georg Elias Müller, onun yöntemini eleştirmesine rağmen, onu iyileştirip benimsedi ve buna Treffermethode (lafzen "vurma yöntemi") adını verdi ve o zamandan beri yaygın olarak kullanılmaktadır.[14] Edward B. Titchener, araştırmasını Öğrenci El Kitabına dahil etti ve otobiyografisinde Calkins, Psychology By Experiment adlı ders kitabı için eşleştirilmiş çağrışımlar yöntemini seçen bir Profesör Kline'dan bahsediyor.[9] Eşleştirilmiş ilişkilendirme tekniği, tarafından yayınlanan psikoloji ders kitaplarında da yer aldı. Herrnstein ve Boring.[15] Eşleştirilmiş ilişkilendirme tekniğine rağmen Calkins'in psikolojiye en büyük katkılarından biri olarak kabul edilir,Calkins'in kendisi bu işe pek önem vermedi.[15]

Calkins'in araştırmasının hafıza üzerindeki etkilerini sık sık küçümsemesine rağmen, yazılarının "gerçekten dikkate değer bir miras oluşturduğu ... [bunların] temelde önemli olan önemli, temel, tekrarlanabilir fenomenleri temsil ettiği" öne sürülüyor.

Münsterberg altında eşli öğrenme üzerine yaptığı çalışma, 1896'da yayınlanan doktora tezini oluşturdu. Harvard, Calkins'e doktora derecesini vermek için Felsefe ve Psikoloji Bölümü'nün oybirliğiyle tavsiyesini onaylamayı reddetti.[17][18] Eliot, iki cinsiyetin ayrı ayrı eğitilmesi gerektiğine şiddetle inanıyordu ve Calkins'in "misafir" olmasına izin vermesine rağmen, o ve kurulun geri kalanı ona derece vermeyi reddetti. Calkins, sınavları geçmek ve bir tezi tamamlamak da dahil olmak üzere doktora için tüm gereklilikleri yerine getirmişti ve Harvard'daki tüm profesörleri onu derece için tavsiye etmişti. yalnızca cinsiyeti nedeniyle, kendisine verilen bir derecenin onuru reddedildi.[2] James performansını "Harvard'da yaptığımız en parlak doktora sınavı" olarak nitelendirdi.

Yeterlilik hiçbir zaman resmi olarak verilmemiş olsa da, Calkins bir doktora derecesi için tüm dersleri, sınavları ve araştırmaları tamamlayan ilk kadındı.

Calkins'in kadınlar için en dikkate değer sosyal adalet örneği, Harvard ile ortak bir kadın koleji olan Radcliffe'den bir doktora derecesini reddetmesiydi. 1902'de Radcliffe, Calkins'e ve Harvard'da eğitimlerini tamamlamış ancak cinsiyetleri nedeniyle doktora dereceleri alamamış diğer üç kadına doktora dereceleri teklif etti.[2] Diğer üç kadın dereceyi kabul etti ve Munsterberg, Calkins'i Radcliffe'den bir doktora derecesinin Harvard'dan bir doktora ile aynı ağırlığa sahip olduğunu iddia ederek kendisinin de kabul etmesi konusunda ısrar etti. Calkins, Radcliffe yönetim kuruluna yazdığı bir mektupta, Radcliffe'in teklifini reddetti:[2]

Derece verilecek üç kadının Derecesini içtenlikle takdir ediyorum ve onlarla aynı sınıfta olmaktan çok memnun olurum. Ayrıca, Radcliffe derecesinin, genel olarak, Harvard derecesinin pratik eşdeğeri olarak kabul edilmesinin kuvvetle muhtemel olduğunu düşünüyorum ve son olarak, doktora derecesine sahip olmaktan memnuniyet duyarım, çünkü bazen onun eksikliğini bir rahatsızlık olarak görüyorum ve şimdi Radcliffe derecesi teklif edildiğinde, Harvard derecesinin kadınlara açık olup olmayacağından şüpheliyim.

Öte yandan, Radcliffe Koleji doktora derecesi vermeyi reddederse, eğitimin en iyi ideallerine daha iyi hizmet edileceğine hala inanıyorum. Bu kanaate sahip olarak, dereceyi kabul etmek gibi daha kolay bir yol izleyemediğimi hemen anlayacaksınız.

— Mary Whiton Calkins, alıntılandığı şekliyle Furumoto, 1980, s. 66, Psychology's Feminist Voices aracılığıyla, "Profil: Mary Whiton Calkins"

Devam eden dilekçelere rağmen, 2023 itibarıyla Harvard Üniversitesi, ölümünden sonra kendisine doktora derecesi vermeyi reddetmeye devam ediyor.[20][21]

İleri donem çalışmaları[edit]

Ek eğitimi tamamlandıktan sonra, 1895'te psikoloji doçenti olarak Wellesley'e döndü. Döndükten iki yıl sonra psikoloji ve felsefe profesörü oldu. Bu ekleme, klasikler ve Yunanca derslerine geri dönmesini sağladı. Deneysel çalışmaları bu süre boyunca devam etti.[22]

Calkins'in ilk ders kitabı An Introduction to Psychology 1901'de yayınlandı[2]. Persistent Problems of Philosophy (1907) ve The Good Man and The Good (1918), felsefi görüşlerini ifade ettiği iki yayındı.

1905'te Amerikan Psikoloji Derneği'nin ve 1918'de Amerikan Felsefe Derneği'nin başkanlığına seçildi. Her iki toplumda da görev alan ilk kadındı. 1909'da Columbia Üniversitesi'nden fahri Edebiyat Doktorası ve 1910'da Smith koleji'den Hukuk Doktorası aldı.[3] Aynı zamanda Britanya Psikoloji Derneği'nin onursal üyeliğine seçilen ilk kadındı.[10]

Benlik[edit]

Psikolojiye katkılarından biri kendilik psikolojisi sistemiydi. 1900'den başlayarak Calkins, psikolojiyi bir "benlik bilimi" olarak tanımladığı bir dizi makale yayınlamaya başladı - bu, kendilik psikolojisi sisteminin geliştirilmesi için bir öncül olacaktı.[2] Yıllarca benlik fikrini tanımlamaya çalıştı ama onu hiçbir şekilde tanımlayamayacağı sonucuna vardı. Benliğin tanımlanamaz olmasına rağmen, "bir bütünlük, birçok karakterden biri ... benim ben olduğum ve senin de sen olduğun anlamında benzersiz bir varlık ..." olduğunu belirtti.

Birkaç düşünce okulunun olduğu bir zamanda, Calkins kendilik psikolojisi okulunu kurdu.[10] Pek çok psikolog benliğin veya ruhun alakalı olduğunu düşünmediğinden, bu oldukça popüler olmayan ve tartışmalı hale geldi. O zamanlar, ana psikoloji okulları, birbiriyle oldukça rekabet halinde olan yapısalcılık ve işlevselcilikti; bir okul tarafından yapılan açıklamalar diğerinden güçlü bir çürütme bekleyebilir.[15] Kendilik psikolojisi, William James'in çoklu benlik fikri teorisinden (maddi benlik, sosyal benlik ve ruhsal benlik dahil) etkilenmiştir ve Calkin'in, Josiah Royce'un insanların kendilerini kişiler arası iletişim yoluyla tanımladığı teorisine özel bir ilgi duymaktadır.[10 ][23]

Kendilik psikolojisinin bu kadar popüler olmadığına dair muhakemesi, "kişi sürekli olarak kendinin farkındadır ki, sansasyonel bir deneyim hakkında rapor verirken anlaşılır bir şekilde bunu gözden kaçırabilir" fikriydi ve bunun, araştırmalarda benliğe atıfta bulunulmamasına yol açtığını ekliyor. içe dönük çalışmalar. Ayrıca, sistemin diğer psikologlar veya bilim adamları tarafından pek iyi karşılanmadığını öne sürdü; bunlardan biri, 1917'de "Ruha Karşı Benlik Örneği" adlı makalesinde tartıştığı, benliğin ruhla ilişkisi konusundaki kafa karışıklığıdır. , ruhumuzun hayatın kendisi olarak görülmesi gerektiğini açıklıyor. Psikoloji içindeki düzenleyici rolüne dikkat çekerek, sistemini ilerletmek için teorik argümanları ele alacaktı.[23] Calkins, kendilik psikolojisindeki üç temel kavramı özne, nesne ve özne ile nesne arasındaki ilişki olarak tanımlamıştır. Calkins, kendilik psikolojisini atomculuk, davranışçılık, Gestalt psikolojisi ve psikofiziksel kişilikçiliğin baskın okullarından ayırırken, yine de kendilik psikolojisinin bu okulların benimsediği temel ilkeleri birleştirebileceğini savunuyor.[24]

Bendilik psikolojisinin bu kadar popüler olmadığına dair muhakemesi, "kişi sürekli olarak kendinin farkındadır ki, sansasyonel bir deneyim hakkında rapor verirken anlaşılır bir şekilde bunu gözden kaçırabilir" fikriydi ve bunun, benliğe atıfta bulunulmamasına yol açtığını ekliyor. içe dönük çalışmalar. Ayrıca, sistemin diğer psikologlar veya bilim adamları tarafından pek iyi karşılanmadığını öne sürdü; bunlardan biri, 1917'de "Ruha Karşı Benlik Örneği" adlı makalesinde tartıştığı, benliğin ruhla ilişkisi konusundaki kafa karışıklığıdır. , ruhumuzun hayatın kendisi olarak görülmesi gerektiğini açıklıyor. Psikoloji içindeki düzenleyici rolüne dikkat çekerek, sistemini ilerletmek için teorik argümanları ele alacaktı.[23] Calkins, kendilik psikolojisindeki üç temel kavramı özne, nesne ve özne ile nesne arasındaki ilişki olarak tanımlamıştır. Calkins, kendilik psikolojisini atomculuk, davranışçılık, Gestalt psikolojisi ve psikofiziksel kişilikçiliğin baskın okullarından ayırırken, yine de kendilik psikolojisinin bu okulların benimsediği temel ilkeleri bünyesine katabileceğini savunuyor.[24]

Calkins, kendi kendine psikolojisini, kişinin kendi zihinsel deneyimini incelemeyi içeren bir içgözlemci psikoloji biçimi olarak görüyordu.[23] Birinin iç gözlemsel olarak düşünmesini sağlamanın, din, ahlak ve akılda başka türlü düşünülemeyecek çeşitli diğer yönler dahil olmak üzere hayatlarının birçok yönünde yardımcı olabileceğine inanıyordu. İçebakışçı psikoloji iki ekolden oluşuyordu: psikoloji tanımında "benliği" reddeden gayrişahsiyetçi ve psikolojiyi bilinç, işleyiş, kendini deneyimleme çalışması olarak tanımlayan kişiselci.[23] Calkins'in inancı, yeterli psikoloji eğitimi için bir laboratuvarın gerekli olduğuydu.[15] Calkins, kendilik psikolojisinin deneysel olarak araştırılabileceğini iddia etti, ancak kendilik psikolojisi ile ilgili laboratuvar deneylerine kişisel olarak dahil olmadı.[23] Calkins, kendilik psikolojisi okulunun, işlevselcilerin ve yapısalcıların üzerinde ortak bir zemin bulabilecekleri bir teori olmasını arzuluyordu.[15]

Calkins'in bendilik psikolojisi, dönemin diğer psikologlarının eleştirileri olmadan yaşamadı. İşlevselciliğin kurucu babası James Angell, Calkins'in bedeni benliğin bir parçası olarak ihmal etmesine karşı çıktı.[15] Calkins'in (Amerikan Psikoloji Derneği'nden) Başkanlık Konuşması'nın ardından, Calkins kendilik psikolojisini halka açık bir şekilde özetlediği için şunları iddia ediyor: "Sunduğum şekliyle işlevsel psikoloji, Bayan Calkins'in 'benlik psikolojisi' ile tamamen uzlaştırılabilirdi ... Benliğin bir bedene sahip olmasına izin vermeyi reddetmesindeki aşırı bilimsel muhafazakarlığı için değil ... Onu anladığım kadarıyla gerçek psikolojik benlik, saf bedensiz ruhtur - iyi bir dini ve felsefi kökene sahip takdire şayan bir şey, ama kesinlikle o şey değil bundan önce psikolojinin bilme yükümlülüğü altındadır".[15] Bu, yanlışlığına rağmen yazılmıştır; Calkins duyu-motor süreçleri ve fizyolojik fenomenleri hesaba katarak konuşmasında bedene hatırı sayılır bir yer bırakmıştı, ancak bedeni psikolojinin temel bir "temel gerçeği" olarak görmüyordu.[15]

Kişisel hayatı[edit]

Calkins, psikoloji alanına yaptığı katkıların dışında kadın haklarının hevesli bir destekçisiydi.[6] Calkins bir oy hakkı savunucusuydu - kadınların oy hakkı için mücadelede aktifti,[6] "demokratik bir ülkede, vatandaşlarının oy hakkıyla yönetilen ve bu haliyle kadınları eğitme ilkesine ve uygulamasına teslim edilmiş bir ülkede" tartışıyordu. , cinsiyet farkına dayalı bir ayrım yapay ve mantıksızdır".[2] Calkins bir pasifistti ve Amerikan Sivil Özgürlükler Birliği'nin bir üyesiydi.[6] I. Dünya Savaşı sırasında Wellesley'de çalışırken, Calkins'in bir meslektaşı pasifist görüşlere sahip olduğu için kovuldu. Calkins, görevine son verilen meslektaşı ile aynı görüşlere sahip olduğunu belirterek istifasını sundu, ancak Wellesley'den istifası Başkan veya yönetim kurulu tarafından kabul edilmedi.[6]

Yazılarından da anlaşılacağı gibi kendisini kabul edenlere çok minnettar olsa da kabul etmeyenlere karşı bir kin beslemiyordu. Örneğin, bir derece için başvurusunu kabul etmeyen Harvard yönetim kurulunu küçümsemek yerine, derslere katılmasına, profesörlerinin yanında araştırma yapmasına ve James, Sanford gibi kişilerle çalışmasına izin verdiği için Harvard'a takdirini iletti. ve Münsterberg [9] Ayrıca, Robert MacDougall ve tamircileri, denekleri, danışmanları ve hatta arkadaşları olarak onunla yıllarını geçiren diğer birkaç kişi gibi figürlerin yardımından da bahseder. Ayrıca garsonun girişini reddetmesi olayı gerçekleştiğinde otobiyografisinde "girişine karşı haklı olarak ısrar ettiğini" belirtti.

Notlar[edit]

.Johnson, Deborah (1999). "Calkins, Mary Whiton". Amerikan Ulusal Biyografisi. New York: Oxford University Press. (abonelik gereklidir)

.Whiton Calkins". Psychology of Women Quarterly. 5: 55–68. doi:10.1111/j.1471-6402.1980.tb01033.x. S2CID 144148191.

.Bump, Jen (a.n.d.). "Mary Whiton Calkins". Kadınların Zihin ve Toplum Çalışmalarına Entelektüel Katkısı. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.

.Bumb, J. (t.y.). mary whiton calkins. http://www2.webster.edu/~woolflm/marycalkins.html adresinden alındı

.DiFebo, H. (t.ö.). Psikografi: Mary Whiton Calkins. http://faculty.frostburg.edu/mbradley/psyography/marywhitoncalkins.html adresinden alındı.

.Christopher Green (Producer). (n.d.). Katharine Milar on the first woman president of the APA, Mary Whiton Calkins. [Audio podcast]. This week in the history of psychology. Retrieved from http://www.yorku.ca/christo/podcasts/

."Mary Whiton Calkins". Bilimde 4000 yıllık kadın. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.

."American Psychological Association". American Psychological Association. March 2011.

.Calkins, Mary Whiton (1930). "Mary Whiton Calkins". Murchison'da, C. (ed.). Otobiyografide psikoloji tarihi. cilt I. Clark University Press; Russell & Russell/Atheneum Yayıncıları. 31–62. doi:10.1037/11401-002. ISBN 084620097X.

.Furumoto, L. (1990). "Mary Whiton Calkins". O'Connell'de Agnes N.; Russo, Nancy Felipe (editörler). Psikolojide kadınlar: biyo-bibliyografik bir kaynak kitap (1. yayın. Baskı). New York: Greenwood Basını. s. 57–59. ISBN 978-0313260919.

.Calkins, M. W.; Gamble, E. A. McC. (1930). "The self-psychology of the psychoanalysts". Psychological Review. 37 (4): 277–304. doi:10.1037/h0071904.

.Montangero, Jacques; Cavallero, Corrado (2015). "Rüyaları az ya da çok anlatı yapan nedir? Sabah uyandığında bildirilen REM ve Aşama 2 rüyalarının mikroyapısal bir çalışması". Uluslararası Rüya Araştırmaları Dergisi.

.Hilgard, ER (1987). Amerika'da Psikoloji: Tarihsel Bir Araştırma. San Diego, CA: Harcourt Brace Jovanovich.

.Zusne, L. (1984). Biyografik psikoloji sözlüğü. Westport, CT: Greenwood Basın.

.Strunk (1972). "The self-psychology of Mary Whiton Calkins". Journal of the History of the Behavioral Sciences. 8 (2): 196–203.

.Madigan, Stephen; O'Hara, Ruth (1992). "Short-term memory at the turn of the century: Mary Whiton Calkins's memory research". American Psychologist. 47 (2): 170–174. doi:10.1037/0003-066x.47.2.170.

.Furumoto, L (1979). "Mary Whiton Calkins (1863–1930) fourteenth president of the American Psychological Association". Journal of the History of the Behavioral Sciences. 15 (4): 346–356. doi:10.1002/1520-6696(197910)15:4<346::aid-jhbs2300150408>3.0.co;2-z. PMID 11608236.

."Mary Whiton Calkins". Department of Psychology. Cambridge, Massachusetts: Harvard University. Retrieved 30 October 2021.

.Genç, Jacy L. (2010). "Profil: Mary Whiton Calkins". Psikolojinin Feminist Sesleri. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021.

."Mary Whiton Calkins". Ulusal Kadın Tarihi Müzesi. Amerika Birleşik Devletleri: Ulusal Kadın Tarihi Müzesi. 2015. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021.

."Mary Whiton Calkins". Amerika Psikoloji Derneği. Amerika Birleşik Devletleri: Amerikan Psikoloji Derneği. 2011. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021.

.Onderdonk, v. (1971). Önemli Amerikalı Kadınlar: 1607–1950.

.Wentworth, Phyllis A. (1999). "Hikayesinden alınacak ders: Mary Whiton Calkins'in kendi psikolojisindeki felsefi ve dini taahhütleri keşfetmek". Psikoloji Tarihi. 2 (2): 119–131. doi:10.1037/1093-4510.2.2.119. PMID 11623736.

.Mcdonald, D.N. (December 16, 2007). "Differing Conceptions of Personhood Within the Psychology and Philosophy of Mary Whiton Calkins. Transactions of the Charles S Peirce Society". Transactions of the Charles S. Peirce Society: A Quarterly Journal in American Philosophy. 43 (4): 753–768.

Referanslar[edit]

*DiFebo, H. (t.y.). "Mary Whiton Calkins". psikografi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.

*Furumoto, L. (1979). Mary Whiton Calkins (1863-1930), Amerikan Psikoloji Derneği'nin on dördüncü başkanı. Davranış Bilimleri Tarihi Dergisi, 15, 346–356. doi:10.1002/1520-6696(197910)15:4<346::AID-JHBS2300150408>3.0.CO;2-Z

*Furumoto, L. (1980). Mary Whiton Calkins'in (1863-1930). Üç Aylık Kadın Psikolojisi, 5, 55–68. doi:10.1111/j.1471-6402.1980.tb01033.x

*Furumoto, L. (1991). "Paired Associates" ten Bir Benlik Psikolojisine: Mary Whiton Calkins'in Entelektüel Odyssey'i. A. Kimble, M. Wertheimer & C. White *(Ed.), Portraits of Pioneers in Psychology (s. 57–72). Washington, DC: Amerikan Psikoloji Derneği.

*Scarborough, E. & Furumoto, L. (1987). Anlatılmamış hayatlar: İlk nesil Amerikalı kadın psikologlar. New York: Columbia University Press. Scarborough, *Elizabeth; Furumoto, Lauren (1987). 1987 pbk baskısı. ISBN 0-231-05155-7.

*Strunk Jr., Orlo (1972). Mary Whiton Calkins'in kendilik psikolojisi. Davranış Bilimleri Tarihi Dergisi, 8, 196–203. doi:10.1002/1520-*6696(197204)8:2<196::AID-JHBS2300080205>3.0.CO;2-L özet

*Wentworth, Phyllis A. (1999). Hikayesinden alınacak ders: Mary Whiton Calkins'in bendilik psikolojisindeki felsefi ve dini taahhütleri keşfetmek. Psikoloji Tarihi, 2, 119–131. doi:10.1037/1093-4510.2.2.119

1. ^ 1.Johnson, Deborah (1999). "Calkins, Mary Whiton". Amerikan Ulusal Biyografisi. New York: Oxford University Press. (abonelik gereklidir)
2. ^ Whiton Calkins". Psychology of Women Quarterly. 5: 55–68. doi:10.1111/j.1471-6402.1980.tb01033.x. S2CID 144148191.
3. ^ Bump, Jen (a.n.d.). "Mary Whiton Calkins". Kadınların Zihin ve Toplum Çalışmalarına Entelektüel Katkısı. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
4. ^ Bumb, J. (t.y.). mary whiton calkins. http://www2.webster.edu/~woolflm/marycalkins.html adresinden alındı
5. ^ DiFebo, H. (t.ö.). Psikografi: Mary Whiton Calkins. http://faculty.frostburg.edu/mbradley/psyography/marywhitoncalkins.html adresinden alındı.
6. ^ Christopher Green (Producer). (n.d.). Katharine Milar on the first woman president of the APA, Mary Whiton Calkins. [Audio podcast]. This week in the history of psychology. Retrieved from http://www.yorku.ca/christo/podcasts/
7. ^ "Mary Whiton Calkins". Bilimde 4000 yıllık kadın. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
8. ^ "American Psychological Association". American Psychological Association. March 2011.
9. ^ Calkins, Mary Whiton (1930). "Mary Whiton Calkins". Murchison'da, C. (ed.). Otobiyografide psikoloji tarihi. cilt I. Clark University Press; Russell & Russell/Atheneum Yayıncıları. 31–62. doi:10.1037/11401-002. ISBN 084620097X.
10. ^ Furumoto, L. (1990). "Mary Whiton Calkins". O'Connell'de Agnes N.; Russo, Nancy Felipe (editörler). Psikolojide kadınlar: biyo-bibliyografik bir kaynak kitap (1. yayın. Baskı). New York: Greenwood Basını. s. 57–59. ISBN 978-0313260919.
11. ^ Calkins, M. W.; Gamble, E. A. McC. (1930). "The self-psychology of the psychoanalysts". Psychological Review. 37 (4): 277–304. doi:10.1037/h0071904.
12. ^ Montangero, Jacques; Cavallero, Corrado (2015). "Rüyaları az ya da çok anlatı yapan nedir? Sabah uyandığında bildirilen REM ve Aşama 2 rüyalarının mikroyapısal bir çalışması". Uluslararası Rüya Araştırmaları Dergisi.
13. ^ Hilgard, ER (1987). Amerika'da Psikoloji: Tarihsel Bir Araştırma. San Diego, CA: Harcourt Brace Jovanovich.
14. ^ Zusne, L. (1984). Biyografik psikoloji sözlüğü. Westport, CT: Greenwood Basın.
15. ^ Strunk (1972). "The self-psychology of Mary Whiton Calkins". Journal of the History of the Behavioral Sciences. 8 (2): 196–203.
16. ^ Madigan, Stephen; O'Hara, Ruth (1992). "Short-term memory at the turn of the century: Mary Whiton Calkins's memory research". American Psychologist. 47 (2): 170–174. doi:10.1037/0003-066x.47.2.170.
17. ^ Furumoto, L (1979). "Mary Whiton Calkins (1863–1930) fourteenth president of the American Psychological Association". Journal of the History of the Behavioral Sciences. 15 (4): 346–356. doi:10.1002/1520-6696(197910)15:4<346::aid-jhbs2300150408>3.0.co;2-z. PMID 11608236.
18. ^ "Mary Whiton Calkins". Department of Psychology. Cambridge, Massachusetts: Harvard University. Retrieved 30 October 2021.
19. ^ Genç, Jacy L. (2010). "Profil: Mary Whiton Calkins". Psikolojinin Feminist Sesleri. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021.
20. ^ "Mary Whiton Calkins". Ulusal Kadın Tarihi Müzesi. Amerika Birleşik Devletleri: Ulusal Kadın Tarihi Müzesi. 2015. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021.
21. ^ "Mary Whiton Calkins". Amerika Psikoloji Derneği. Amerika Birleşik Devletleri: Amerikan Psikoloji Derneği. 2011. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021.
22. ^ Onderdonk, v. (1971). Önemli Amerikalı Kadınlar: 1607–1950.
23. ^ Wentworth, Phyllis A. (1999). "Hikayesinden alınacak ders: Mary Whiton Calkins'in kendi psikolojisindeki felsefi ve dini taahhütleri keşfetmek". Psikoloji Tarihi. 2 (2): 119–131. doi:10.1037/1093-4510.2.2.119. PMID 11623736.
24. ^ Mcdonald, D.N. (December 16, 2007). "Differing Conceptions of Personhood Within the Psychology and Philosophy of Mary Whiton Calkins. Transactions of the Charles S Peirce Society". Transactions of the Charles S. Peirce Society: A Quarterly Journal in American Philosophy. 43 (4): 753–768.