Kısmi maliyet muhasebesi
Kısmi maliyet muhasebesi katlanılan maliyetlerin yalnızca bir kısmının maliyet birimine yansıtıldığı bir maliyet muhasebesi sürecidir. Sisteme bağlı olarak tam maliyet muhasebesi sistemlerinde uygulandığı gibi sabit maliyetlerin mahsup edilmesini önlemek için yalnızca değişken maliyetler veya direkt maliyetler ve değişken genel maliyetler maliyet birimine tayin edilir. Paul Riebel'e göre kısmi maliyet muhasebesi sistemleri doğrudan maliyetlendirme, marjinal maliyet ve katkı payı muhasebesinin yanı sıra göreceli direkt maliyet muhasebesidir. Sabit maliyetlerin işlenmesine bağlı olarak tek seviyeli ve çok seviyeli faturalama sistemleri arasında bir ayrım yapılır.
Tüm maliyet muhasebesi yöntemleri gibi kısmi maliyet muhasebesinin geriye dönük analizi de uygun değildir çünkü devam eden iş süreçlerinde kontrol edici bir müdahaleyi mümkün kılmak için halihazırda gerçekleşmiş olan süreçle bağlantılı değildir.
Eleştiri[değiştir | kaynağı değiştir]
Orta ve uzun vadede bir şirket tüm maliyetlerini karşılamak zorundadır. Tamamen katkı paylarına dayalı bir karar sistemi ile ancak maliyet birimlerinin katkı paylarının pozitif olma riski vardır ancak satılan ürün sayısı ve dolayısıyla katkı paylarının toplamı, sabit maliyetlerin toplamını karşılayamayacak kadar düşüktür. Uzun vadede sabit maliyetlerin de değişken olacağı ve bu nedenle kararla ilgili olacağı da unutulmamalıdır.
İçtihat hukuku ayrıca tam veya kısmi maliyet muhasebesi sorunlarıyla ilgilenmiştir. İmparatorlık Mahkemesi hala - en azından savaş zamanlarında - makul bir fiyat belirlerken tüm maliyetleri ve kar ek ücretini üstlenmişti.[1] Bununla birlikte, Federal Adalet Divanı, ihlal eden kişinin karını belirlerken tam maliyet modelini kullanmaz ancak genel masrafların yalnızca bir kısmını (yalnızca sağlanan hizmete doğrudan atıfta bulunan değişken genel masraflar) ve tüm münferit masrafları onaylar.[2] "Her halükarda" saf bekleme maliyetleri olarak katlanılacak sabit maliyetler dikkate alınmayabilir. Yargı, ancak kısmi maliyet muhasebesinin işletme yönetiminde yerleşmesinden bu yana mümkün olmuştur.
Literatür[değiştir | kaynağı değiştir]
- Schweitzer, Marcell (2003). Systeme der Kosten- und Erlösrechnung (Almanca). München: Vahlen. ISBN 978-3-8006-3009-7. OCLC 76544638.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Armin Hegelheimer, Wirtschaftslenkung und Preisintervention 9 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 1969, S. 123
- ^ BGH GRUR 2001, 329, 331 „Gemeinkostenurteil“
