Kâmil Muhammed
| Kâmil Muhammed | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Al-Malik al-Kamil | |||||
| Cezire Emiri | |||||
| Hüküm süresi | 1247 - 1260 | ||||
| Önce gelen | Muzaffer Gazi bin Adil | ||||
| Sonra gelen | Emirlik kaldırıldı | ||||
| Ölüm | 1260 Meyyâfârikîn (Günümüzde Silvan, Diyarbakır, Türkiye) | ||||
| |||||
| Hanedan | Eyyûbîler | ||||
| Babası | Muzaffer Gazi bin Adil | ||||
| Dini | Sünni İslam | ||||
El-Malik el-Kamil Muhammed ibn el-Muzaffar Gazi ibn el-Adil Ebu Bekir, Muzaffer Gazi bin Adil'nin oğlu ve Meyyâfârikîn'in son Eyyubi emiridir (1247 - 1260).[1] Amcası I. Kamil Muhammed'den ayırmak için II. El Kamil Muhammed olarak da bilinir.[2]
El Kamil, Eyyubi Emirliği Meyyâfârikîn'in Moğollar tarafından büyük tehlike altında olduğu bir dönemde tahtını devralmıştır. Konumu nedeniyle iki kat risk altındaydı. Kuzeyde, Batu Han yönetimindeki Altın Orda Kafkaslar boyunca genişlemiş ve güneye doğru ilerleyebilirdi; güneyde ve doğuda Hülâgû Han, Irak'ı istila edip kuzeye doğru ilerlemekle tehdit etti. Bu nedenle Kâmil'in saltanatının büyük bir kısmı özerkliğini korumaya yönelik diplomatik çabalarla meşgul oldu ve bunu müzakere etmek için Moğollara çeşitli elçilikler gönderdi.
1252 (650) yılında Altınordu'nun Azerbaycan ve Ermenistan valisi Baycu Han aniden Meyyâfârikîn önlerine geldi ve teslim olmasını istedi.[3] Kâmil Muhammed, ailesiyle birlikte şehirden çıkıp güvenli Hasankeyf'e gitmeyi başardı ve oradan kardeşi Eşref Musa'yı[Notes 1] Meyyâfârikîn'in özerkliği için Batu Han'a dilekçe vermesi için gönderdi. Batu, Kâmil Muhammed'in bizzat Karakurum'daki Büyük Han Möngke'ye teslimiyetini sunmak için gitmesi halinde Meyyâfârikîn'i işgal etmeyi ertelemeyi kabul etti. Kâmil bunu kabul etti ve Şubat 1253'te (650) zengin hediyelerle yola çıktı. Karakurum'a vardığında, diğer bazı Emirlerin Büyük Han'a saygılarını sunduklarını ve teslimiyet sunduklarını gördü.[4][5]
Moğolların bu bölgelerin sözde bağımsız kalmasına bile izin verme gibi bir niyetleri yoktu, ancak stratejileri, zamanı gelince diğer merkezlere geçmeden önce önce Bağdat'ı almaktı. Böylece Meyyâfârikîn'e birkaç yıllık bir süre tanındı. Sonuçta Kâmil'in çabaları boşunaydı. Hatta Bağdat Kuşatması'nda (1258) Hülâgû'ya karşı Halifeyi desteklemek için asker göndermeye bile çalıştı, ancak ordusu kuşatma için zamanında varamadı ve Bağdat düştüğünde geri dönmek zorunda kaldı.[5]
Moğol orduları kuvvetle geri döndü ve Meyyâfârikîn Kuşatması'nı (1259-1260) başlattı. Saldırganlara karşı iki yıl süren sert ve acı bir kuşatma ve güçlü bir direniş yaşandı.[6] Sonunda Kâmil, 7 Nisan 1260'ta Meyyâfârikîn'in Moğolların eline geçmesiyle öldürüldü (23 Rabia II 658). Suriye'de kalan Eyyubi eyaletlerinden Halep vahşice fethedilirken, Humus, Hama ve Şam barışçıl bir şekilde teslim oldu.[7]
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Bu kardeş ne Eşref Musa, ne de Eşref Musa idi. İkisi ile aynı adı taşıyordu.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Lane-Poole, Stanley, The Mohammedan Dynasties, Constable & Co, London 1894, p. 77
- ^ The Coinage of the Ayyubids, P. Balog, Royal Numismatic Society, Number 12, London 1980, p. 17 and p. 21
- ^ Humphreys, R. S. From Saladin to the Mongols, The Ayyubids of Damascus, SUNY Press 1977, p. 335
- ^ Meri, Josef W. (2006). Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia (İngilizce). Psychology Press. s. 541. ISBN 978-0-415-96690-0.
The Ayyubid ruler of Mayyafariqin, al-Kamil Muhammad, arrived at Mo ̈ngke's court in 1253, made his submission, and found there Muslim princes from Mosul and Mardin. It is clear, then, that years before Hulegu's arrival in the area, the majority of Muslim princes in Iraq, Jazira, and Syria had made some type of submission to the Mongols and that at least some were paying tribute.
- ^ a b Bai︠a︡rsaĭkhan, D. (2011). The Mongols and the Armenians (1220-1335) (İngilizce). Leiden ; Boston: Brill. s. 133. ISBN 978-90-04-18635-4.
The Ayyubid ruler of Mayyāfāriqīn and Amida , al-Kāmil Muhammad, had broken his vow to Hűlegű to supply troops for the siege of Baghdad. (...) Note 7: Al-Kāmil visited Mongolia to present his submission and was granted yarligh and paiza by Mönkge Khan in 650 H. (1253) (Rashīd al-Dīn , 1954:727; Humphreys, 1977:335). He came back to Iraq with Hűlegű in 1257 (Jūzjānī , 1970:1266; Patton, 1991:62). In fact, al-Kāmil marched with his troops towards Baghdad, but to aid the Caliph. On his way, he received information about the fall of Baghdad and he turned back (Jūzjānī, 1970:1267–1268).
- ^ Spuler, B., Ronald F., Bagley C., The Muslim World a Historical Survey Part II: The Mongol Period E.J. Brill, Leiden 1960 p. 19
- ^ Humphreys, R. S. From Saladin to the Mongols, The Ayyubids of Damascus, SUNY Press 1977, pp. 348-351