Hollander çırpıcı

Hollander çırpıcı, 1680'de selüloz içeren bitki liflerinden kağıt hamuru üretmek için Hollandalılar tarafından geliştirilen bir makinedir. Kağıt hamuru hazırlamak için ezme değirmenlerinin yerini aldı çünkü Hollander çünkü bir ezme değirmeninin hazırlanması sekiz gün alırken aynı miktarda kağıt hamuru bir günde yapabiliyordu.^[1]

Bununla birlikte, ezme değirmeninin tahta kürekleri ve dövme işlemi daha uzun, daha kolay hidratlanan ve daha fazla lifli selüloz lifleri üretti; böylece ortaya çıkan kağıdın sağlamlığını artıyordu. Hollander, hammaddeyi kesmek için metal bıçaklar ve doğrama eylemi kullandı, bu da daha kısa selüloz lifleri ve daha zayıf kağıtla sonuçlandı. Dahası, Hollander'ın metal bıçakları, bir metal bıçak diğerine çarptığında kağıda genellikle metal kirleticiler soktu. Bu kirletici maddeler genellikle, sararma(İngilizce: foxing) denilen eski kağıdın kahverengileşmesine neden olan oksidasyon için katalizör görevi görüyordu.^[1]

Buna karşılık, 1858'de Hollander'ın yerini (kısmen), cihazın patentini alan Amerikalı mucidi Joseph Jordan'ın adını taşıyan konik rafineri aldı.^[1]

Bir Hollander çırpıcı tasarımı, yuvarlanma yolu boyunca tek bir noktada çırpıcı çarkı olan dairesel veya oval bir su kanalından oluşur. Çırpıcı çarkı, bir su çarkının veya zamanlama kasnağının yapısına benzer şekilde,^[2] paralel bir santrifüj kompresör veya radyal çark silindiridir. Güç altında, bıçaklar, fiberi kullanılabilir bir hamur bulamacı haline getirmek için döner. Çırpıcı çarkı ve plakası, kesmeye neden olacağından, temas etmez. İkisi arasındaki mesafe, çırpıcıdan geçerken lifler üzerindeki basıncı artırmak veya azaltmak için ayarlanır.

Bir çırpıcı kullanmanın amacı (birçok odun hamuru değirmeninin yaptığı gibi öğütme gibi başka bir işlemden ziyade) daha uzun, sulu, lifli lifler yapmaktır. (Lifli lifler(İngilizce: fibrillated fibers), kısmen kopan liflerin çoğu ana liften uzanarak lifin yüzey alanını ve dolayısıyla hidrojen bağlanma potansiyelini artıracak şekilde aşındırılır). Liflerin öğütülmesi arzu edilmez. Bu nedenle, "bıçaklar" "keskinleştirilmiş" olarak düşünülebilecek şeyler değildir ve iyi tasarlanmış çırpıcılar, dönen bıçakların su kanalının dibine karşı kesme hareketini en aza indirmeyi mümkün kılar.

Kaynakça

^ ^a ^b ^c Clapp (1972). "The story of permanent/durable book-paper, 1115–1970". Restaurator. 1 (Suppl. No. 3): 1-51. doi:10.1515/rest.1972.1.s3.1. ISSN 0034-5806. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Clapp" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
^ "4: Refining of chemical pulp". Papermaking Part 1 (PDF). 2000. s. 98. ISBN 952521608X. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Nisan 2021.

Dış bağlantılar

Kağıt Projesi 21 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Ontario Bilim Merkezi
Kağıt Araçları
Madgoose Press Ortaçağ Kağıt Teknolojisi

[Clapp-1] Clapp (1972). "The story of permanent/durable book-paper, 1115–1970". Restaurator. 1 (Suppl. No. 3): 1-51. doi:10.1515/rest.1972.1.s3.1. ISSN 0034-5806. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Clapp" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)

[lumiainen2000refining-2] "4: Refining of chemical pulp". Papermaking Part 1 (PDF). 2000. s. 98. ISBN 952521608X. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Nisan 2021.

[1]

[2]