Erwin Vierow

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Erwin Vierow
Doğum15 Mayıs 1890
Berlin, Alman İmparatorluğu
Ölüm1 Şubat 1982
Tecklenburg, Kuzey Ren Vestfalya, Batı Almanya
BağlılığıAlman İmparatorluğu
Weimar Cumhuriyeti
Nazi Almanyası
BranşıAlman Ordusu Reichswehr
Wehrmacht
Hizmet yılları1908-1944
RütbesiGeneral der Infanterie
Komutası96. Piyade Tümeni
9. Piyade Tümeni
55. Kolordu
Çatışma/savaşları1. Dünya Savaşı
2. Dünya Savaşı
ÖdülleriŞövalye Haçı

Erwin Vierow (15 Mayıs 1890-1 Şubat 1982), 2. Dünya Savaşı sırasında bir Wehrmacht generaliydi.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Erwin Vierow 15 Mayıs 1890'da Berlin'de dünyaya geldi. 21 Ağustos 1908'de Fahnenjunker olarak Prusya Ordusu'na katıldı. 27 Ocak 1910'da Leutnant'lığa terfi ettirildi. 1. Dünya Savaşı sırasında 8. Brandenburg Piyade Alayı'nda emir subaylığı yaptı. 1915'te Oberleutnant'lığa terfi ettirildi ve 13 Mayıs 1916'da çatışma sırasında yaralandı. 18 Nisan 1917'de Hauptmann'lığa terfi ettirildi. 1. Dünya Savaşı'nda Demir Haç ve Siyah Yara Rozetiyle taltif edildi.[1]
Savaştan sonra Reichswehr'ya kabul edildi ve 1 Şubat 1928'de Major'luğa terfi ettirildi. Bu terfiyi aldığında Ordu Eğitim Departmanı'nda çalışıyordu. Bu görevden sonra bölük komutanlığı, tabur komutanlığı ve 36. ve 105. Piyade Alayları'nın komutanlığını üstlenmiştir. 1938'de Generalmajor'luğa terfi ettirildi. 2. Dünya Savaşı başladıktan sonra 15 Eylül 1939'da 96. Piyade Tümeni'nin komutasına atandı. 1 Ağustos 1940'da Generalleutnant'lığa terfi ettirildi ve 9. Piyade Tümeni'nin komutasına atandı. 1 Ocak 1941'de General der Infanterie'liğe terfi ettirildikten 5 gün sonra yeni kurulan 55. Kolordu'nun ilk komutanı oldu. Kolordusuyla Barbarossa Harekatı'na katıldı. Harkov'un 24 Ekim 1941'deki işgali üzerine Harkov Askeri Komutanı oldu. 15 Kasım 1941'de Şövalye Haçıyla taltif edildi.[2]
1 Temmuz 1943'te Kuzeybatı Fransa'da görevi Laon, Orléans ve Rouen'i korumak olan Alman Birliklerinin komutasına atandı ve bu görevi Somme Genel Komutanı'nın kurmay başkanı olarak atandığı Eylül 1944'e kadar sürdürdü. Bu görevi İngiliz kuvvetlere teslim olana kadar sürdürdü.

Madalyalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Reichswehrministerium (Hrsg.): Rangliste des Deutschen Reichsheeres. Mittler & Sohn, Berlin 1930, S. 124.
  2. ^ Veit Scherzer: Ritterkreuzträger 1939–1945. Die Inhaber des Eisernen Kreuzes von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündete Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchivs. 2. Auflage, Scherzers Militaer-Verlag, Ranis/Jena 2007, ISBN 978-3-938845-17-2, S. 759.