Ece Gamze Atıcı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ece Gamze Atıcı
Doğum6 Mayıs 1978 (45 yaşında)
İstanbul, Türkiye
MeslekYazar
DilTürkçe, İngilizce, İspanyolca, Fransızca
DönemCumhuriyet
TürRoman, hikâye, mizah
Edebî akımPostmodernizm
Önemli eserNar, Adem Aynası, Aile Geleneği
Etkin yılları2002–günümüz

Ece Gamze Atıcı, (d. 6 Mayıs 1978, İstanbul), Türk yazar.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ece Gamze Atıcı, 6 Mayıs 1978'de İstanbul'da doğdu. Çocukluk yıllarından itibaren edebiyata, özellikle roman türüne ilgi duymaya başladı. Zamanla şiire, sinemaya ve müziğe karşı da merak geliştirdi. "Zengin bir hayal dünyası ve bolca boş vakti olduğunu" söyleyen yazar hatırladığı ilk hayalinin yazar olmak olduğunu dile getirmiştir.[1]

Eğitim yılları ve kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Atıcı, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'ne girdi. Üniversite eğitimini İstanbul Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümünde tamamladı. Üniversite yıllarında çeviri yapmaya ve ilgi alanları yönünde yazılar yazmaya başladı. Serbest gazeteci olarak çalıştığı bu yıllarda Galatasaray Üniversitesi İletişim Stratejileri ve Halkla İlişkiler Bölümünde yüksek lisansını tamamladı. Dil öğrenmeye ilgisi olan yazar Cervantes Enstitüsü’nde İspanyolca eğitimi aldı.[2] Doğan Burda Dergi grubunda ¡Hola! dergisinin Türkiye edisyonu olan Hello! dergisinde 2004- 2007 yılları arasında editör olarak çalıştı. Derginin İspanyol, İngiliz ve Fransız edisyonlarından dilimize çeviriler yaptı. İspanyol diline ve kültürüne olan merakıyla müzik sevgisi bir araya gelince Flamenko dansıyla da ilgilendi. Manuel Reina ve Işıl Reina tarafından İstanbul’da kurulan dans grubu Etnik 34’te altı yıl boyunca Flamenko dersleri aldı ve sahneye çıktı.

İstanbul’dan başka bir şehirde uzun süre yaşamak istemeyeceğini belirten yazar kısa bir süreliğine Salamanca, İspanya’da yaşadı. Salamanca Üniversitesi’nde Çağdaş İspanyol Edebiyatı dersleri aldı. İstanbul'a döndükten sonra editörlük ve çevirmenlik yapmaya devam etti. Türkiye Eğitim Gönüllüleri’nde bir dönem gönüllü olarak çocuklara İspanyolca ve masal dersleri verdi. Yapı Kredi Kültür Sanat Yayınları’nın süreli yayınları olan Cogito, Sanat Dünyamız ve Kitap-lık dergilerine Edward Said ve Robert Fisk gibi Ortadoğu konusunda uzman gazeteci/yazarların makalelerini çevirdi. Müzik ve sinemaya olan ilgisi sayesinde Sinema, Altyazı ve Lull gibi dergilerde yazıları yayımlandı. Bu süreci roman yazmaya hazırlık olarak değerlendiren yazar [3] Philip K. Dick'in Altıkırkbeş Yayın tarafından yayımlanan Ubik adlı eserini Türkçeye çevirdi. Robb Report dergisinde kısa süreliğine Yazı İşleri Müdürü olarak görev aldı. İlk romanını yazmak üzere gazetecilik kariyerine ara verdi. İstanbul'da yaşayan yazar, yazı çalışmalarını sürdürmektedir.

Yazdığı romanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Ece Gamze Atıcı üniversite yıllarında sevdiği şarkılara hikayeler yazarak kurmaca yazmaya başladı. 2011 yılında ilk romanı Nar yayımlandı. Yazar ilk romanı Nar’ı İstanbul’a ithaf etmiştir. Ece Gamze Atıcı doğup büyüdüğü şehir olan İstanbul’u ergenlik aşkına benzetir. “Kendinizden nefret etseniz de onu sevmekten vazgeçemezsiniz” diye ifade etmiştir.[4]

2013 yılında ikinci romanı Adem Aynası, İthaki Yayınları tarafından yayımlandı. Adem Aynası kötülük üçlemesinin ilk kitabı olarak tasarlanmıştır.[5] Postmodernizm çizgisinde üstkurmaca roman tekniğiyle kaleme almış ve çığır açarak gerçeküstücülük sınırlarını zorlamıştır.[6] Adem Aynası da yazarın ilk romanı Nar gibi İstanbul’a ithaf edilmiştir. Şehrin yüz yıllar içindeki değişimi romanın fantastik ortamı içinde başkahraman Baki Yıldız’ın yolcuğu üzerinden okurla paylaşılır. Yazar kitabı yazmadan önce Baki ve kaderini dört yıl boyunca tasarladığını belirtmiştir.[7] Edebiyat dünyasında postmodernizmin hemen hemen tüm araçlarının kullanıldığı Adem Aynası’ndan "biçimin içeriğe dönüştüğü önemli bir örnek" olarak söz edilir.[8]

Yazar 2014’te Akşam gazetesinin hafta sonu eki olan Trend eki için hikâyeler yazmaya başladı. Romanlarında hâkim olan tekinsiz anlatıcı, zaman ve mekânda bulanıklıklar gibi postmodern anlatıya has teknikler burada da hâkim olmuştur. Çay İçmek Zamanın Akışına Müdahaledir,[9] 19M,[10] Aşk Dediğin Tabiatın Bize Geçtiği Bir Kıyak,[11] Dünya Zaten Gözünü Kapattığında Yok Olan Bir Gezegen,[12] Nimet[13] ve Gölge[14] bu hikâyelerden bazılarıdır.[15]

Bir sonraki eseri olan Edepsizin El Kitabı yazarın diğer kitaplarında da belirgin olan kara mizahın ustaca kullanıldığı hiciv türündedir. İkili bir okumaya açık olan kitap bir yandan kişisel gelişim kitabı gibi görünmekte diğer yandan da söz konusu türün tüm klişelerinin parodisini yapmaktadır.[16] Edepsizin El Kitabı "zaaflarımıza ayna tutup, onlarla eğlenmenin bir yolu" olarak değerlendirilir.[17] Yazar bu kitabı yazarken “yanlış hayat doğru yaşanmaz" fikrinden yola çıkıp ters istikamete gittiğini esprili bir dille ifade etmiştir.[18]

2019 yılında Aile Geleneği isimli romanı Doğan Kitap etiketiyle yayımlandı. Psikolojik gerilim, polisiye ve kara mizah türlerinin iç içe geçtiği bir romandır.[19] Yazar, Aile Geleneği’nde tüm iddialarının aksine romanda hiçbir koşulda var olmayı başaramayan iyi aileyi “çocuğuna hatırlı bir misafir gibi davranan ve kendi hayatını kurması için ona destek olan” olarak tanımlamıştır.[20]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Ece Gamze Atıcı: "Edebiyatın en güçlü yönü zamansız olması."". Gazete Sanat. 1 Şubat 2020. 21 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  2. ^ Ağaoğlu, Neriman; Saral, Zerrin (Phoenix Yayınları, 2013). “Edebiyatımızda Kadın Yazarlar Sözlüğü. s. 65.
  3. ^ Dağcı, Meltem (16 Nisan 2020). "Yazarın Odası: Ece Gamze Atıcı". edebiyathaber.net. 17 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  4. ^ Çevik, Çağlayan (21 Ağustos 2021). "Aşkı bahane ederek kendimizi arıyoruz". Hürriyet. 7 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  5. ^ "[Ece Gamze Atıcı] Müphemliğin hakim olduğu zamanlar". Futuristika. 18 Ağustos 2014. 2 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  6. ^ "Ece Gamze Atıcı". teis.yesevi.edu.tr. 18 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  7. ^ "Yazarlık eğlenceli bir iştir; ne depresyon hırkasına ne de solgun bir yüze gerek var". aksam.com.tr. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  8. ^ Aydın, Aylin (Radikal Kitap, 6 Aralık 2013. s. 8.) "Sizin Yaratıcınız da Gaddar mı Kuzum!"
  9. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022. 
  10. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022. 
  11. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022. 
  12. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022. 
  13. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022. 
  14. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022. 
  15. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022. 
  16. ^ Kevser Aycan Aşkım, (Pozitif Dergi, Mayıs 2021 sayfa 75-76)
  17. ^ Arman, Ayşe. "Edepsiz olacaksın, edepsiz!". hurriyet.com.tr. 1 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  18. ^ "Edepsizliğin Birinci Kuralı: Kendinden Başkasını Önemseme!". Artfulliving. 21 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  19. ^ "Ece Gamze Atıcı'nın çok renkli dünyası | Egoist okur" (İngilizce). 30 Temmuz 2022. 31 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022. 
  20. ^ "Sevdiğini öldürmek bizde 'Aile Geleneği' mi?". gazeteduvar.com.tr. 11 Nisan 2019. 4 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2022.