Danail Nikolaev

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Danail Nikolaev
Bulgar asker ve siyasetçi
Doğum30 Aralık 1852
Bolhrad, Rus İmparatorluğu
Ölüm29 Ağustos 1942
Bankya, Bulgaristan
Rütbesikara general

Danail Tsonev Nikolaev (BulgarcaДанаил Цонев Николаев; 30 Aralık1852 – 29 Ağustos 1942) Balkan Savaşları öncesinde Savaş Bakanlığı yapmış Bulgar bir subaydı. Kendisi Bulgar Ordusu'ndaki en yüksek rütbeye ulaşan ilk kişiydi. Nikolaev'in aldığı bu rütbe ayrıca "Bulgar ordusunun patriği" olarak da bilinirdi.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Danail Nikolaev, Tırnovo'dan kaçıp Rusya'ya sığınan bir ailenin çocuğu olarak Rus İmparatorluğu'na bağlı Bolhrad'da dünyaya gelmiştir.[1] 1871'e gelindiğine kendisi Bolhrad Lisesi'nda mezun olup 54. Minsk gönüllü alayına katıldı. 19 Eylül 1873'de ise Odessa'daki piyade okuluna girdi ve buradan 1875'de mezun oldu. 20 Temmuz'da ise askeri öğrenci olarak Kişinev'deki birliğe atandı. Ancak kendisi Sırpların Osmanlı İmparatorluğu'na saldıracağını anlayınca öğrencilikten affını ve tekrar göreve atanmayı istedi ve isteği üzerine 14 Haziran 1876'da tekrar aktif askeri hizmete döndü. Talebini değerlendiren General Dragomirov, Sırbistan'a gönüllü gitmesine izin verdi. Böylelikle Nikolaev, 1876-78'deki Türk-Sırp Savaşı'na katıldı ve çeşitli muharebelerde bulundu. Savaşın bitmesinin ardından Nikolaev Prens I. Danilo Nişanı ile onurlandırıldı.[2]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Пеев, П., Генералъ отъ пехотата Данаилъ Николаевъ, София, 1942, трето издание, с. 18
  2. ^ Acović, Dragomir (2012). Slava i čast: Odlikovanja među Srbima, Srbi među odlikovanjima. Belgrad: Službeni Glasnik. s. 598. 

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Samuelson, James (1888). Bulgaria: Past and Present, Historical, Political and Descriptive. Londra: Trübner and Co. ss. 79-80, 94. Erişim tarihi: 6 Eylül 2018 – Internet Archive vasıtasıyla. 
  • Пеев, П., Генералъ отъ пехотата Данаилъ Николаевъ, София, 1942, трето издание
  • Недев, С., Командването на българската войска през войните за национално обединение, София, 1993, Военноиздателски комплекс "Св. Георги Победоносец“, стр. 21–22
  • Димитров, И., Съединението 1885 – енциклопедичен справочник, София, 1985, Държавно издателство "д-р Петър Берон“
  • Ташев, Ташо (1999). "Министрите на България 1879–1999“. София: АИ "Проф. Марин Дринов“ / Изд. на МО. 978-954-430-603-8 / 978-954-509-191-9.