Christian Weber
Christian Weber (25 Ağustos 1883 – 11 Mayıs 1945) Alman Nazi Partisi (NSDAP) yetkilisi, Schutzstaffel (SS) üyesi, Reichstag üyesi ve Münih meclis üyesi. Emil Maurice, Ulrich Graf ve Max Amann gibileriyle birlikte, bir barda fedai olan Weber, Adolf Hitler'in en eski siyasi ortakları arasındaydı.[1] Otto Strasser, Weber'i "maymunsu bir yaratık" ve "Hitler'in astlarının en aşağısı" olmakla suçlamıştır.
İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
Çocukluk ve ergenlik[değiştir | kaynağı değiştir]
Christian Weber kötü koşullarda büyüdü. Beş çocuğun dördüncüsüydü, annenin başka bir evlilik öncesi çocuğu daha vardı. Her iki ebeveyn de evanjelistti. Babası, Wilhelm Löhe'nin zihinsel ve bedensel engelli gençler için kurduğu evin bir parçası olan Polsingen Kalesi'nin malikanesinde iş buldu. Daha sonra Christian Weber'in babası postacı oldu ve giderek alkol sorunu yaşamaya başladı. Yedi yıllık ilkokuldan sonra, Polsinger Schlossgut'ta binici olarak eğitim aldı ve ardından orada genç bir çiftçi olarak çalıştı. Çıraklığı sırasında, hızlı kavrayışı ve atlarla ilgili olağanüstü yeteneği ile dikkat çekti. Weber askerlik hizmetini 5 Ekim 1901'den 28 Eylül 1904'e kadar Nürnberg'de 1. Chevaulegers Alayı Eskadron "At Sırtında Avcılar, III AC" ile tamamladı.
Profesyönel iş kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]
Askerlik hizmetinden sonra, eski filo komutanı Baron Egloffstein tarafından Pilsach Kalesi'nde işe alındı. 1905'te, iki Yahudi at tüccarı ile işbirliği içinde bağımsız olarak at ticaretine başladı. Onlarla birlikte Belçika ve Bohemya'dan at satın alarak Yukarı Pfalz'da at ticaretini başlattı. 1912 sonbaharının sonlarında Münih]]'e taşındı ve burada Göbl at bayisinde bir at arabası işinde iş buldu. O andan itibaren kendini esas olarak at ticaretine adadı. Sık sık yurt dışı gezileri ve şehir hayatı onu gözle görülür biçimde şekillendirdi.
Birinci Dünya Savaşı'na katılım[değiştir | kaynağı değiştir]
1906'dan itibaren, Nürnberg'deki 8. Topçu Alayı'na yedek subay olarak atandı. I. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla birlikte, 6 Ağustos 1914'te askere alındı. Savaş boyunca batı cephesinde Bavyera Piyadeleri ile görev yaptı. Orada at arabaları hakkındaki bilgisinin yanı sıra, topçu arabalarının nakliyesini taşıdı. Weber, hizmetlerinden dolayı Demir Haç II. Sınıfı, Bavyera Kılıçlı Askeri Liyakat Haçı ve Askeri Liyakat Ödülü'nü aldı. 3 Ocak 1919'da çavuş rütbesiyle ordudan terhis oldu.[2]
Parti içinde yükselişi[değiştir | kaynağı değiştir]
1921'in sonlarında, Naziler Bavyera Birliği'nin bir toplantısına saldırdığında Weber, Hitler'in yandaşlarından biriydi. Hitler, Birlik lideri Otto Ballerstedt'i şahsen dövdü, bu olay bir ay hapis yatmasına yol açtı.[3] 1923'ten önceki bir aşamada, Weber bir gözünü kaybetti ve sonuç olarak genellikle özel olarak yapılmış bir gözlük taktı.[4]
1923 Birahane Darbesi'nin ardından, o sırada bir at tüccarı olan Weber, Ernst Hanfstaengl'den borcu satın aldıktan sonra Hitler'e 1000 dolar borçluydu.[5] Weber, Hitler'in borcu ödemesinde ısrar etti.[6] Ancak ikisi yakın kaldı ve Hanfstaengl daha sonra Weber'in Hitler'in yanında Kavgam'la dalga geçebilecek birkaç kişiden biri olduğunu iddia etti.[7]
Münih'te bir şehir meclisi üyesi olarak, 1933'te Nazilerin iktidarı ele geçirmesinin ardından şehrin fiilen patronuydu.[8] Weber, şehirde, özellikle orta sınıflar arasında nefret edilen bir figür haline geldi ve düzenli olarak sorgulandığı için yolsuzluğun adı oldu. Eski bir otel komisinin nasıl birçok otele, villaya, benzin istasyonuna, bira fabrikasına, şehir hipodromuna, otobüs servisine ve Münih Residansı'ında bir eve sahip olduğu sorgulandı.[9] Edindiği diğer unvanlar arasında Reichsjagdmuseum başkanlığı ve Alman Binici Ahır Sahipleri Birliği yer alıyordu.[10]
1934'te, Uzun Bıçaklar Gecesi sırasında, Sturmabteilung (SA) liderliğini tasfiye etmek için Bad Wiessee'ye giden SS üyelerinin arasındaydı.[11] Hitler, katılımından dolayı onu SS-Oberführer rütbesine terfi ettirerek şahsen ödüllendirdi.[12] 1936'dan 1939'a kadar Weber, Nymphenburg Sarayı'nda sadece ten rengi külot giymiş üstsüz varyete kızlarının geçit törenlerinin yer aldığı ünlü "Amazonların Gecesi" karnavallarını organize etti.[13]
Kendini zenginleştirmek için bir fırsat arayan Weber, Kristallnacht'ta (Uzun Bıçaklar Gecesi) aktif olarak görev aldı. Genç Hermann Fegelein de dahil olmak üzere bir grup SS askerini Planegg'e götürüp Yahudi asilzade Baron Rudolf von Hirsch'in mülkünü yağmaladılar. Ev sonunda Weber'in mülkiyetine geçti.[14]
Weber, Gauleiter Paul Giesler'in rakibi olmasına rağmen, Münih'te önemini korudu. İkisi 1943'te şehirdeki at yarışlarının devam etmesi konusunda çatıştı ve anlaşmazlıkları, Hitler'in müdahalesi ile son buldu. Giesler, topyekün savaşa elverişli olmadığı için yarışların yasaklanması gerektiğini savundu. Hitler prensipte Giesler ile aynı fikirdeydi, ancak Alter Kämpfer yoldaşına olan saygısından dolayı, yarışların sadece Theresienwiese'de devam etmesine izin verdi.[15]
Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]
Weber, 1945'te Starnberg yakınlarında Birleşik Devletler Ordusu tarafından tutuklandı ve 11 Mayıs 1945 gecesi Ulm'dan Heilbronn'a götürülecekti. Ancak üzerinde oturduğu kamyonun römorku devrildi ve Weber öldü.[16] Cesedi Heilbronn'da bir toplu mezara defnedildi.[17] Ölümünden sonra ana suçlulardan biri ilan edildi. Malına el konuldu.[18]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Sherree Owens Zalampas, Adolf Hitler: A Psychological Interpretation of his Views on Architecture, Art, and Music, Popular Press, 1990, pg. 40.
- ^ Thomas Martin: Aspekte der politischen Biographie eines lokalen NS-Funktionärs. Der Fall Christian Weber. In: Zeitschrift für Bayerische Landesgeschichte 57, 1994, S. 437 ff.
- ^ Wulf Schwarzwäller, The Unknown Hitler, Berkley Books, 1989, pg. 75
- ^ David Jablonsky, The Nazi Party in Dissolution: Hitler and the Verbotzeit 1923-25, Routledge, 2013, pg. 185.
- ^ Konrad Heiden, The Fuehrer, Robinson Publishing, 2009, pp. 203–204.
- ^ Konrad Heiden, A History of National Socialism, Taylor & Francis, 1971, pg. 101.
- ^ Ian Kershaw, Hitler 1889–1936: Hubris, Penguin Books, 1999, pg. 675.
- ^ James P. O'Donnell, The Bunker, Da Capo Press, 2001, pg. 180.
- ^ Ian Kershaw, Popular Opinion and Political Dissent in the Third Reich, Bavaria 1933–1945, Oxford University Press, 2002, pg. 149.
- ^ Schwarzwäller, The Unknown Hitler, pg. 212.
- ^ Heiden, The Fuehrer, pg. 593.
- ^ John Michael Steiner, Power Politics and Social Change in National Socialist Germany: A Process of Escalation into Mass Destruction, Walter de Gruyter, 1976, pg. 61.
- ^ Pope, Ernest R.: Munich Playground. New York 1941, pp. 35–36.
- ^ Alan E. Steinweis, Kristallnacht 1938, Harvard University Press, 2009, pp. 79–80.
- ^ Ian Kershaw, Hitler 1936–1945: Nemesis, Penguin Books, 2001, pp. 575–576.
- ^ "Seite 479 ZBLG 57 (1994)". 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2022.
- ^ "Dös Viech g'fallt mir". 30 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2023.
