Cabaret Voltaire (grup)

Cabaret Voltaire
Cabaret Voltaire
	Richard H Kirk, 2010
Genel bilgiler
Etkin yıllar	1973–1994, 2009–2021
Müzik şirketi	Industrial; Rough Trade; Factory; Some Bizzare/Virgin; Parlophone/EMI Group; Mute; Les Disques du Crépuscule; Doublevision; Plastex; Instinct;
İlişkili hareketler	Acid Horse; Electronic Eye; Hafler Trio; Sandoz; Sweet Exorcist;
Eski üyeler	Richard H. Kirk; Stephen Mallinder; Chris Watson;

Cabaret Voltaire, 1973'te Sheffield'da kurulan ve başlangıçta Stephen Mallinder, Richard H. Kirk ve Chris Watson'dan oluşan bir İngiliz müzik grubu. Adını erken dönem Dada hareketini besleyen Zürih'teki aynı isimli gece kulübünden alan grup, genellikle dönemlerinin en yenilikçi ve etkili elektronik grupları arasında gösteriliyor.^[1]

Grubun ilk çalışmaları, 1970'lerin ortalarında endüstriyel müziğe öncülük etmeye yardımcı olan, DIY elektronik ve teyp makinelerinin yanı sıra Dada'dan etkilenen performans sanatıyla yapılan deneylerden oluşuyordu.^[1]

Watson'ın 1981'de ayrılmasının ardından grup, 1994'te dağılana kadar iki kişi olarak devam etti. Kirk, 2009'dan 2021'deki ölümüne kadar adını solo bir proje olarak yeniden canlandırdı.

Etkilenenler[değiştir | kaynağı değiştir]

New Order'ın solisti ve gitaristi Bernard Sumner, Cabaret Voltaire'in şarkı yazarlığını etkilediğini ve birinin "gitarsız müzik yapılabileceğini" anlamasına yardımcı olduğunu söyledi:^[2]

İçinde kesinlikle bir Kraftwerk unsuru var. Ama Blue Monday`i yazdığım zaman, Cabaret Voltaire ile de bazı konserler vermiştim zaten... Gitarsız müzik yapılabileceğini anladığımda, artık sınır yokmuş gibi hissettim.

Alan Cross'un 2012 tarihli Skinny Puppy biyografisinde, Cabaret Voltaire'in "endüstriyel düzeyde gümleme ve gürültülü terörizmi" grup üzerinde bir etki olarak gösterildi:^[3]

Throbbing Gristle ve Cabaret Voltaire gibi Birleşik Krallık gruplarının endüstriyel sınıf gümleme ve gürültü terörünü ve Bauhaus, Joy Division, erken dönem New Order ve Depeche Mode'un karamsarlığını keşfeden Key ve Ogre, kendi elektronik saldırı tarzlarını yaratmaya başladılar.

2012'de Trent Reznor, How To Destroy Angels ile ilk albümü üzerinde çalışırken Cabaret Voltaire'in büyük bir etkisi olduğunu belirtti.^[4]

Depeche Mode'dan Martin Gore bir keresinde Cabaret Voltaire'i en sevdiği gruplar arasında saydı.^[5]

Diskografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Mix-Up (1979)
The Voice of America (1980)
Red Mecca (1981)
2x45 (1982)
The Crackdown (1983)
Micro-Phonies (1984)
The Covenant, the Sword and the Arm of the Lord (1985)
C O D E (1987)
Groovy, Laidback and Nasty (1990)
Body and Soul (1991)
Plasticity (1992)
International Language (1993)
The Conversation (1994)
Shadow of Fear (2020)
Dekadrone (2021)
BN9Drone (2021)

Üyeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Richard H. Kirk - gitarlar, klavyeler, klarnet, saksafon, teypler, örnekleme, davul makineleri, sıralayıcı programlama (1973–1994, 2009–2021; 2021'de öldü)
Stephen Mallinder - vokal, bas, klavye (1973–1994)
Chris Watson - klavyeler, teypler (1973 – Ekim 1981)

İlişkili projeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Acid Horse: Kirk ve Ministry'den Al Jourgensen
Hafler Trio: Chris Watson ile.
Sweet Exorcist ve Xon: Kirk ile.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ ^a ^b Bush, John. "Cabaret Voltaire". AllMusic. 8 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2015.
^ Dax, Max (2 Eylül 2012). "Max Dax interviews Bernard Sumner". Electronic Beats. 12 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021. There's an element of Kraftwerk in it, for sure. But by the time I wrote 'Blue Monday', I had already done some gigs with Cabaret Voltaire as well... Once I had understood that you could make music without guitars, I felt like there were no longer any borders.
^ Cross, Alan (2012). Skinny Puppy: The Secret History. HarperCollins. ISBN 9781927002124. Having discovered the industrial-grade thumping and noise terrorism of UK bands such as Throbbing Gristle and Cabaret Voltaire, and the moodiness of Bauhaus, Joy Division, early New Order and Depeche Mode, Key and Ogre set about creating their own brand of electronic attack.
^ Baltin, Steve (19 Ocak 2012). "Trent Reznor's New Industrial Revolution". Rolling Stone. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2022.
^ "Collect-a-Page (Martin Gore's questionnaire)". Look In. 12 Aralık 1981. 27 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[Bush,_John-1] Bush, John. "Cabaret Voltaire". AllMusic. 8 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2015.

[2] Dax, Max (2 Eylül 2012). "Max Dax interviews Bernard Sumner". Electronic Beats. 12 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2021. There's an element of Kraftwerk in it, for sure. But by the time I wrote 'Blue Monday', I had already done some gigs with Cabaret Voltaire as well... Once I had understood that you could make music without guitars, I felt like there were no longer any borders.

[3] Cross, Alan (2012). Skinny Puppy: The Secret History. HarperCollins. ISBN 9781927002124. Having discovered the industrial-grade thumping and noise terrorism of UK bands such as Throbbing Gristle and Cabaret Voltaire, and the moodiness of Bauhaus, Joy Division, early New Order and Depeche Mode, Key and Ogre set about creating their own brand of electronic attack.

[4] Baltin, Steve (19 Ocak 2012). "Trent Reznor's New Industrial Revolution". Rolling Stone. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2022.

[5] "Collect-a-Page (Martin Gore's questionnaire)". Look In. 12 Aralık 1981. 27 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]