Breda 501

Semovente Ruotato da 90/53 Breda 501
Çeşidi	Tank imha edici
Uyruğu	İtalya Krallığı
Hizmet geçmişi
Kullanıcılar	Regio Esercito
Kullanıldığı savaşlar	İkinci Dünya Savaşı
Üretim tarihi
Tasarlandığı tarih	1942
Üretici	Breda
Birim maliyeti	513400 lira (1939, silah)
Üretildiği tarih	1943
Üretim adedi	2 prototip
Özellikler
Ağırlık	8.950 kg (19.730 lb) (Savaşa hazır)
Namlu Çapı	90 mm (3,5 in)
Mürettebat	6 kişi (sürücü, komutan, nişancı, yükleyici, iki makineli tüfekçi)
Bomba	Patlayıcı başlıklı (granata esplosiva)
Bomba ağırlığı	10,1 kg (22 lb)
Kalibre	53 kalibre (4.770 mm (15 ft 8 in))
Atış hızı	850 m/sn
Zırhı	Perçinlenmiş zırh çeliği, Önde 30 mm (1,2 in), yanlarda 15 mm (0,59 in), arkada 8 mm (0,31 in)
Ana silahı	1 × 90/53 Mod. 1939 ağır uçaksavar topu, 30 mermi kapasiteli
Diğer silahları	2 × Breda Mod. 38 8 mm makineli tüfek
Motor	SPA D11, 8.850 cc (540 cu in) sıralı 6 silindirli dizel motoru 142 PS (104,4 kW)
Süspansiyon donanımı	Ön: Çift salıncaklı süspansiyon, enine yaprak yaylı Arka: Çifter yarım yaprak yaylı boji
Azami hızı	40 km/sa (24,9 mph) (asfalt)

Semovente Ruotato da 90/53 Breda 501, II. Dünya Savaşı sırasında tasarlanmış ve iki prototip halinde üretilmiş bir İtalyan tekerlekli tank imha edicidir.

Tarihi

İtalya Kraliyet Ordusu, Kuzey Afrika cephesinde özellikle Lancia 3Ro ve Breda 52 üzerinde 90/53 ağır uçaksavar topu gibi kundağı motorlu silah kullandı. Bu araçlar silahlarının yüksek atış gücüne ve hareket kabiliyetlerine rağmen yeterli sayıda mühimmat taşıyamıyordu ve ayrıca tank ve hava saldırılarına karşı savunmasızlardı. Bu nedenle 1942'de Savaş Bakanlığı, zırhlı birliklere atış desteği sağlayacak ve zırh koruması artırılmış, hareket kabiliyeti daha yüksek bir araç istedi. 1943'te prototipler tamamlandı ve Temmuz ayında Nettuno'daki Topçu Tecrübe Merkezi poligonunda atış testleri gerçekleştirildi ancak 8 Eylül mütarekesi nedeniyle program sona erdirildi.

Teknik bilgi

Aracın şasisi, Breda Dovunque 51'den türetilen Breda 102 ağır kamyon modeli üzerine geliştirilmişti. Önde tek, arka bojide çift tekerlek olmak üzere 6×6 çekiş düzenine sahipti. Ön düzen enine yaprak yaylı ve çift salıncaklı bağımsız süspansiyon sistemine sahip olup, ön tekerleklere tahrik önde çift çıkışlı merkezi diferansiyelden her bir tekerlek göbeği üzerindeki redüksiyon dişli kutusuyla sağlanmaktaydı. Özellikle düşük ve yere yakın bir gövde profili oluşturmak için aracın sıralı 6 silindirli 142 PS gücündeki SPA D11 tipi dizel motoru aracın arkasına konumlandırılmıştı.

Gövde önde 30 mm, yanlarda ve top kalkanında 15 mm ve gövde arkasında 8 mm'lik perçinli ve cıvatalı zırh plakalarından yapılmıştı. Düşük profilli iki kişilik sürücü kabini tamamen zırhlı olup, sürüş için tek bir pencere ve darbeleri saptırmak için eğimli plakalardan yapılmıştı. Kabine erişim için üstte iki adet eliptik kapak vardı.

Top, mürettebatın korunması için kalın zırhlı bir kalkana yerleştirilmişti. İki zırhlı yan kapağın her biri topçu ve makineli tüfekçi mürettebatın oturması için üçer adet koltuğa sahipti; top pozisyon alırken bu yan kapaklar 90° açılabilir ve her iki taraftaki mürettebat için platform genişletilebilirdi. Öte yandan, aracın arka kısmında motor bölmesi ve onun hemen önünde ana silah için 15 mermi kapasiteli iki adet mühimmat deposu bulunmaktaydı. İki adet 8 mm'lik Breda Mod.38 makineli tüfek de, arka taraftan gelecek tehditlere karşı yakın savunma için aracın arka tarafındaki döner kaidelere konuşlandırılmıştı. İki adet yedek tekerlekler aracın arkasına yan taraflara sabitlenmişti.

Kaynakça

• Un secolo di autoblindate in Italia, Nicola Pignato.

İlgili öğeler

• Lancia 3Ro üzerinde 90/53
• Breda 52 üzerinde 90/53
• 90/53 Mod. 1939

Dış bağlantılar

• "Immagine 001". 15 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• "Scheda su arilandseaweapons". 9 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2012. 
• "Descrizione su Italie 1935-1945". 6 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2012.