Bolşevikleşme
Bolşevikleşme, 1920'lerin ortalarında başlayan ve çoğulcu Komintern ve onun kurucu komünist partilerinin Moskova'daki Kremlin tarafından Marksizm-Leninizm'i takip etmeleri için giderek artan bir baskıya maruz kaldıkları bir süreçti. Komintern, Sovyet dış politikasının bir aracı haline geldi. Bu politika, Sovyetler Birliği'ne ve onun dış politikasına destek adına özerkliği ikinci plana attı.
Komintern'in 1924'teki Beşinci Kongresi sırasında, Bolşevikleşme genel ilke haline geldi. 1928'deki Altıncı Kongre, Komintern'in kapitalizmin son aşamalarına ulaştığına dair analizi sonrasında radikal bir dönüş yaptı. Özellikle Çin'de Komintern'in çöküşünden sonra, sömürge bölgelerinde ulusal kurtuluş savaşlarına daha az destek verildi.[1]
İtalyan Komünist Partisi'nde Antonio Gramsci, Bolşevikleşmeyi teşvik etmede öncü rol oynadı.[2] Prag'da Klement Gottwald Bolşevikleşmenin sorumluluğunu alarak Çekoslovakya Komünist Partisi'nde iktidara geldi.[3]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Silvio Pons, and Stephen A. Smith, eds. The Cambridge History of Communism: Volume 1 (2017) pp 220-]] 31.
- ^ Thomas R. Bates, "Antonio Gramsci and the Bolshevization of the PCI." Journal of Contemporary History 11.2 (1976): 115-131. Online 28 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ H. Gordon Skilling, "Gottwald and the Bolshevization of the Communist Party of Czechoslovakia (1929-1939)." American Slavic and East European Review 20.4 (1961): 641-655.