Bernile Nienau

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bernile Nienau
Doğum20 Nisan 1926
Dortmund
Ölüm5 Ekim 1943 (17 yaşında)
Münih
Ölüm sebebiÇocuk felci
MilliyetAlman

Bernhardine Nienau (20 Nisan 1926, Dortmund — 5 Ekim 1943, Münih), 1933'ten 1938'e kadar Adolf Hitler ile olan yakın dostluğu nedeniyle "Führer'in çocuğu" olarak tanınan bir Alman kızıdır.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Nienau, bir doktor olan Bernhard Nienau'nun (23 Haziran 1887 - 29 Şubat 1926) tek çocuğu olarak Dortmund'da doğdu. Babası o doğmadan kısa bir süre önce öldü. Annesi hemşire olan Karoline (15 Mart 1892 - 26 Temmuz 1962), Münih'e taşındı ve 1928 civarında orada bir ev satın aldı. Bernile'nin büyükannesi Ida Voit, Yahudi asıllı bir Roma Katolik öğretmeniydi (18 Temmuz 1867 - 29 Aralık 1942) ve onlarla birlikte yaşadı.

Hitler ile etkileşimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Muhtemelen doğum günü, tıpkı Hitler'inki gibi 20 Nisandı ve annesinin Bernile'i yönlendirmesi ile 1933 baharında, Hitler'in dikkatini çekmek için Obersalzberg'deki ziyaretçi akınının ön saflarında yer aldı. Nienau ve o sırada kısa süre önce dul kalan annesi, Hitler'in doğum günü olan 20 Nisan'da Berghof'un dışındaki kalabalığa katıldı. Hitler, toplanan vatandaşları karşılamak için dışarı çıktı ve doğum gününü Nienau ile aynı olduğunu öğrenince, onu çilek ve krema ikram etmek için içeri davet ederek birlikte fotoğraf çektirdi.[1] Bu temastan 1938'e kadar süren bir "dostluk" geliştirdi. Berlin'deki Federal Arşivlerde, kızın, muhtemelen annesinin yardımıyla 18 Ocak 1935 ile 12 Kasım 1939 tarihleri arasında Hitler'e ve baş yaveri Wilhelm Brückner'e yazdığı 17 mektup bulunmaktadır. Bir mektubunda şöyle yazmaktadır:

"Münih, 27 Eylül 36. Sevgili Brückner Amca! Bugün sana anlatacak çok şeyim var. Tatillerde Obersalzberg'deydik ve sevgili Hitler Amca'yı iki kez görmeme izin verildi! Ne yazık ki hiç orada olmadın. [...] Zaten Noel işleri üzerinde çalışıyorum. [...] Hitler Amca için yine çorap örüyorum çünkü geçen yıl ona uygun olup olmadığını sordum. Evet dedi! Bu yıl zaten daha ince yünlerle örebiliyorum, annem sadece topuk konusunda bana yardım ediyor. Çok ısınırsın; ve sürekli hareket halindeyken ayakların üşümeyecek. [...] Annemden kucak dolusu selamlar, benden kucak dolusu sevgiler ve Bernile'nizden öpücükler!”[2]

Bernile'nin büyükannesi ve annesinin Yahudi olduğu gerçeği Hitler tarafından 1933'te zaten biliniyordu.[1] 19 Nisan 1938'de, Hitler'in emir subayı Fritz Wiedemann Hitler'in Yahudi soyunu görmezden gelerek parti ofislerine tabi olmasını "çocuğa karşı tamamen insani bir tutum" olarak nitelendirdi. Ancak, Nazi rejiminin güçlü bir figürü olan Hitler'in özel sekreteri Reichminister Martin Bormann, Neinau'nun Yahudi soyunu öğrendi ve onun ve annesinin führer ile görüşmesini yasakladı. Hitler bunu öğrendi çünkü özel fotoğrafçısı Heinrich Hoffmann, Bormann'ı, Führer'in "çocuğu" olarak gösteren fotoğrafları yayınlamaya devam etmesini yasakladığı için şikayet etti. Hoffmann, "Onu Gördüğüm Gibi Hitler" adlı kitabında, Hitler'in Bormann için şöyle dediğini yazar: "Gerçekten her sevincimi mahvedebilecek yetenekli insanlar var."[3] Hoffmann'ın, Hitler'in Bernile ile fotoğraflarını içeren, Hitler'in Etrafındaki Gençlik adlı resimli kitabı satılmaya devam ederken, Mayıs 1938 civarında annesinden resmi olarak parti liderleriyle herhangi bir temasını durdurması istendi.

Teknik ressamlık mesleğini öğrenen Bernile, 5 Ekim 1943'te 17 yaşında Schwabing Hastanesi'nde çocuk felci nedeniyle öldü. Mezarı Münih Batı Mezarlığı'ndadır.[4][5]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "'The Führer's child': How Hitler came to embrace a girl with Jewish roots". Washington Post (İngilizce). 14 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2018. 
  2. ^ BArch NS/10/230, pag. 117.
  3. ^ Heinrich Hoffmann: Hitler wie ich ihn sah. Aufzeichnungen seines Leibfotografen. Herbig, München und Berlin 1974, 3-7766-0668-1, S. 166.
  4. ^ Bayern - Land und Leute. Lieber guter Onkel Hitler. 10 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. br.de, 27. Oktober 2013
  5. ^ Volker Dahm, Albert A. Feiber, Hartmut Mehringer und Horst Möller (Hrsg.): Die tödliche Utopie, Bilder, Texte, Dokumente, Daten zum Dritten Reich. Verlag Dokumentation Obersalzberg im Institut für Zeitgeschichte, München und Berlin 2010, 978-3-9814052-0-0, S. 127.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]