Bahubali
| Bahubali | |
|---|---|
 | |
| Diğer adları | Gommateşvara, Kammateşvara |
| Kişisel bilgileri | |
| Ebeveynleri |
|
| Kardeşleri | Barata Çakravartin ve diğer 98 kardeşi |
| Jainizm | 
|
|---|---|
| İnanç: Jiva • Ajiva • Karma yasası • Çilecilik • Anekantavada • Mokşa | |
| Ahlâk: Ahimsa • Satya • Asteya • Brahma-charya • Aparigrah | |
| Ayrıca bakınız: Mahavira • Tirthankara | Digambar • Shvetambar |
Bahubali ( çev. 'Güçlü Kollu') Caynlar arasında kendisine oldukça saygı duyulan bir figürdür. Caynizmin ilk tirtankara'sı olan Rişabadeva'nın oğlu ve Barata Çakravartin'in erkek kardeşiydi. Cayn mitolojisine göre, Bahubali'nin 12 yıl boyunca ayakta hareketsiz durarak (kayotsarga pozu) meditasyon yaptığı ve bu süre zarfında bacaklarının etrafında sarmaşıkların büyüdüğü söylenir. 12 yıllık meditasyonun ardından Bahubali'nin her şeyi bilme becerisine (Kevala Gyana) ulaştığına inanılır.
Kendisine adanan Gommateşvara heykeli nedeniyle Bahubali'nin diğer isimleri Kammateşvara ve Gommateşvara'dır .
Aile hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Cayn metinlerine göre Bahubali, Ikşvaku hanedanlığı döneminde Kral Rişabanata ve Sunanda'nın oğlu olarak Ayodya'da dünyaya gelmiştir.[1][2][3][4] Tıp, okçuluk, çiçekçilik ve değerli taşlar konusunda uzman olduğu söylenir. Bahubali'nin Somakirti (Mahabala olarak da bilinir) adında bir oğlu vardı.[3] Bahubali'nin babası Rişabanata krallığı bırakıp keşiş olmaya karar verdiğinde krallığını 100 oğlu arasında paylaştırdı. Oğullarından Barata'ya Vinita (Ayodya) krallığını verdi ve Bahubali, Güney Hindistan'dayer alan ve başkenti Podanapur olan Asmaka krallığını aldı.[1] Barata, dünyanın her yönündeki altı bölgeyi (digvijaya) ele geçirdikten sonra devasa bir ordu ve dönen, tırtıklı kenarları olan disk benzeri ilahi bir süper silah, çakra-ratna ile başkenti Ayodyapuri'ye doğru ilerledi.[1] Ancak çakra-ratna süper silahı başkent Ayodyapuri'nin girişinde kendi başına durdu ve imparator Barata'ya 99 kardeşinin henüz onun otoritesine teslim olmadığının sinyalini verdi.[5] Daha sonra Barata'nın 98 erkek kardeşi tıpkı babaları Cayn keşişi oldu ve krallıklarını Barata'ya teslim ettiler. Bahubali ise diğer kardeşlerinden farklıydı. Tıpkı Barata gibi olağanüstü sağlamlık ve güce (vajra-ṛṣabhanārācasaṃhanana) sahip nihai ve üstün bir bedenle donatılmıştı.[5] Bu sayede, Barata Çakravartin'e açıkça meydan okudu ve onu dövüşe davet etti.[3]
Her iki tarafın bakanları kardeşlerin birbiriyle savaşmasını önlemek için şu argümanı sundular: "İki kardeş hiçbir şekilde öldürülemezler; onlar son kez reenkarne olmuşlardır ve savaşta hiçbir silahın ölümcül şekilde yaralayamayacağı bedenlere sahiptirler! Bırakın bu sorunu kendi başlarına başka yollarla çözsünler."[3] Daha sonra anlaşmazlığı çözmek için Barata ile Bahubali arasında üç tür yarışma yapılmasına karar verildi. Bunlar göz dövüşü (birbirine bakma), su dövüşü (jala-yuddha) ve güreşti (malla-yuddha). Bahubali, üç yarışmayı da kazanarak ağabeyi Bharata'yı yendi.[1][3]
Dünyadan sırt çevirme[değiştir | kaynağı değiştir]
.jpg)
Yarışmadan sonra Bahubali dünyadan tiksinti duymaya başladı ve bir feragat arzusu geliştirdi. Bahubali, bir keşiş olmak için tüm mal varlığını, krallığını, kıyafetleri, süs eşyaları da dahil olmak üzere terk etti ve her şeyi bilme (Kevala Gyana) gücünü elde edebilmek amacıyla büyük bir kararlılıkla meditasyon yapmaya başladı.[3]
Bir yıl boyunca hareketsiz bir şekilde ayakta durarak (kayotsarga) meditasyon yaptığına ve bu süre zarfında bacaklarının etrafında sarmaşıkların büyüdüğüne inanılır.[3] Ancak o kararlıydı ve vücudunu saran sarmaşıklara, karıncalara ve toza aldırmadan meditasyon yapmaya devam etti. Cayn metni Ādi purāṇa'ya göre, Bahubali'nin bir yıllık orucunun son gününde abisi Barata tevazulu bir şekilde Bahubali'ye geldi ve ona hürmet ve saygıyla tapındı. Ağabeyini yarışmada yenerek onun aşağılanmasına sebep olmaktan duyduğu huzursuzluk ve pişmanlık, meditasyon sırasında Bahubali'nin dikkatini dağıtıyordu ve onu rahatsız ediyordu. Barata ona tapındığında bu durum sona erdi ve meditasyonuna gönül rahatlığıyla devam etti.[6] Bahubali daha sonra, karmayı engelleyen bilgi de dahil olmak üzere, dört tür düşman karmayı yok edebildi ve her şeyi bilme (kevala gyana) gücünü elde etti. Artık her şeyi bilen bir varlık (Kevali) olarak herkes tarafından saygı görüyordu.[3] Bahubali nihayet Kaylaşa Dağı'nda[3] özgürlüğe (mokşa) ulaştı ve saf, özgürleşmiş bir ruh (sidda) oldu.[3] Cayn metinlerine göre o, bu zamanın yarı döngüsünde mokşaya ulaşan ilk Digambara rahiplerinden biriydi. (Avasarpiṇī).[1]
Heykelleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Karnataka[değiştir | kaynağı değiştir]
Bahubali'nin Karnataka eyaletinde 6 metreden yüksek beş monolitik heykeli bulunur.
Karkala[değiştir | kaynağı değiştir]
Darmastala[değiştir | kaynağı değiştir]
Bahubali'nin Darmastala'da 12 metre yüksekliğinde bir heykeli bulunur.
Venur[değiştir | kaynağı değiştir]
Karnataka eyaletinde yer alan Venur'da 1604 yılında inşa edilmiş 12 metrelik bir Bahubali heykeli vardır.
Gommatagiri[değiştir | kaynağı değiştir]
12. yüzyılda inşa edilmiş Gommatagiri Bahubali monoliti en meşhur Cayn heykellerinden biridir.
Kumbhoj[değiştir | kaynağı değiştir]
Maharastra eyaletinde yer alan Kumboc 8.5 metrelik bir Bahubali heykeline sahiptir.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
Alıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c d e Sangave 1981.
- ^ Zimmer 1953.
- ^ a b c d e f g h i j Champat Rai Jain 1929.
- ^ Dundas 2002.
- ^ a b Vijay K. Jain 2013.
- ^ Āchārya Jinasena. Ādipurāṇa. Bharatiya Jnanpith. s. 217. ISBN 978-81-263-1844-5.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Datta, Amaresh (1987), Encyclopaedia of Indian Literature: A-Devo, Sahitya Akademi, ISBN 9788126018031
- Dundas, Paul (2002) [1992], The Jains, Second, Londra and New York: Routledge, ISBN 0-415-26605-X
- Granoff, Phyllis (1993) [1990], The Clever Adulteress and Other Stories: A Treasury of Jaina Literature, Motilal Banarsidass, ISBN 81-208-1150-X
- Jain, Champat Rai (1929), Risabha Deva – The Founder of Jainism, Allahabad: The Indian Press Limited,
Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir. - Jain, Vijay K. (2013), Ācārya Nemichandra's Dravyasaṃgraha, Vikalp Printers, ISBN 978-81-903639-5-2, Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
- Mukherjee, Sujit (1998), A Dictionary of Indian Literature: Beginnings-1850, A Dictionary of Indian Literature, 1, Orient Blackswan, ISBN 9788125014539
- Paniker, K. Ayyappa (1997), Medieval Indian Literature: Surveys and selections, Medieval Indian Literature, 1, Sahitya Akademi, ISBN 9788126003655
- Rice, Benjamin Lewis (1889), Inscriptions at Sravana Belgola: a chief seat of the Jains, (Archaeological Survey of Mysore), Mysore: Government Central Press
- Reddy, Pedarapu Chenna (2022). Nagabharana: Recent Trends in Jainism Studies. Blue Rose Publishers. ISBN 978-93-56114-46-3.
- Sangave, Vilas Adinath (1981), The Sacred Shravanabelagola (A Socio-Religious Study), 1st, Bharatiya Jnanpith
- Sangave, Vilas Adinath (2001), Facets of Jainology: Selected Research Papers on Jain Society, Religion, and Culture, Mumbai: Popular Prakashan, ISBN 978-81-7154-839-2
- Settar, S. (1989), Inviting Death: Indian Attitude Towards the Ritual Death, Monographs and theoretical studies in sociology and anthropology, 28, Brill Publishers, ISBN 9789004087903
- Titze, Kurt (1998), Jainism: A Pictorial Guide to the Religion of Non-Violence, 2, Motilal Banarsidass, ISBN 81-208-1534-3
- Zimmer, Heinrich (1953) [April 1952], Campbell, Joseph (Ed.), Philosophies Of India, Londra: Routledge & Kegan Paul Ltd, ISBN 978-81-208-0739-6
