Bahreyn'de eğitim

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bahreyn Üniversitesi öğrencileri

Bahreyn, Arap Yarımadası'ndaki en eski kamu eğitim sistemine sahiptir.[1] Kamu eğitim sistemi, 1932 yılında Bahreyn hükûmetinin erkek çocuklara yönelik önceden var olan iki devlet ilkokulunun işletme sorumluluğunu üstlenmesiyle kuruldu.[1] Daha sonra 20. yüzyılda ayrı kız okulları ve çeşitli üniversiteler kuruldu.[1] 2010 nüfus sayımı verilerine göre Bahreyn'de okur yazar oranı %94,6'dır. 2016 yılı itibarıyla eğitim harcamaları Bahreyn'in gayri safi yurt içi hasılasının %2,7'sini oluşturmaktadır.[2]

Ülkedeki eğitimden Milli Eğitim Bakanlığı sorumludur.

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

Al-Hidaya Al-Khalifia Erkek okulu.

20. yüzyıl öncesinde Bahreyn'de medreseler tek eğitim kaynağıydı; bu tür okullar öncelikle Kur'an öğrenimine ayrılmıştı edilmişti.[3] Ülkede açılan ilk modern okul, Amerika'daki Reform Kilisesi tarafından 1899 yılında Manama'da kurulan misyoner ilkokuluydu. Bu okulun müfredatı İngilizce, Matematik ve Hıristiyanlık derslerini içeriyordu.[4] Ülkenin önde gelen tüccarları çocuklarını daha sonra Amerikan Misyon Okulu olarak anılacak olan okula gönderiyordu.[5] 1980 yılında Al Raja Okulu olarak yeniden adlandırıldı ve günümüzde de faaliyet gösteriyor.

Çocuklarının eğitimini finanse etmeye gücü yeten ebeveynler, onları genellikle Bombay veya Bağdat'taki okullara gönderiyordu. Ağırlıklı olarak dini geçmişe sahip aileler çocuklarını sıklıkla bölgedeki dini kurumlara, Sünni öğrenciler için Mekke'deki medreselere ve Arabistan ana karasındaki El Hasa'ya, Şii öğrenciler için ise Necef ve Kerbela'ya gönderiyordu. Bu geleneksel dini eğitimin bir sonucu olarak, Amerikan Misyon Okuluna yönelik olumsuz bir damgalanma vardı ve yalnızca birkaç ebeveyn çocuklarını okula gönderecek kadar cesurdu. [6] Ülkede devlet okulu açılmadan önce Şii ve Sünni öğrencilerin eğitimleri sırasında etkileşimleri sınırlıydı. Dini kurumların dışında, Şii öğrenciler bilgiyi matamlardan alırken Sünni öğrenciler meclislerden ediniyorlardı; ancak ne matam ne de meclis resmi olarak kendi başlarına eğitim kurumları olarak tanınmıyordu. [6]

Manama'daki Caferia okulu, 1931.

Birinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinin ardından ülkede Batılı fikirler daha da yaygınlaştı ve bu durum, 1919 yılında Bahreyn'in ilk devlet okulu olan Al-Hidaya Al-Khalifia Erkek okulunun Muharrak adasında açılmasıyla sonuçlandı[3] Okul, Muharrak'ın önde gelen vatandaşları tarafından kuruldu ve Bahreyn kraliyet ailesi tarafından onaylandı. Ülkenin ilk Eğitim Komitesi, fiili Eğitim Bakanı olarak görev yapan, o zamanki Bahreyn hükümdarı Şeyh Abdulla bin Isa El Halife başkanlığındaki birkaç önde gelen Bahreynli tüccarlar tarafından kuruldu. Eğitim Komitesi aynı zamanda Al-Hidaya Erkek okulunun yönetiminden de sorumluydu.[3]

1926'da başkent Manama'da erkekler için ikinci bir devlet okulu açıldı. İki yıl sonra, 1928'de ilk kız devlet okulu yine Manama'da açıldı. Eğitim Komitesi'nin yaşadığı mali sorunlar nedeniyle okulların kontrolü 1930'da Bahreyn hükûmeti'nin eline geçti[3]

Devlet okulları[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir köy okulu, 1937 civarı.

1991-92 öğretim yılında 129 devlet okulunda 99.348 öğrenci eğitim görüyordu.[1] Altı yıllık ilkokulları, üç yıllık orta okulları ve üç yıllık laik orta okulları içeren kamu sisteminde eğitim ücretsizdi.[1] Öğrenciler okula gidiş ve dönüşte ücretsiz ulaşım hizmetinden yararlanmaktaydı.[1] Altı ila on bir yaş grubundaki çocukların neredeyse tamamı ilkokula gidiyor ve on iki ila on dört yaş grubundaki çocukların yaklaşık üçte ikisi orta dereceli okullara kayıtlı.[1]

Özel Okullar[değiştir | kaynağı değiştir]

1939'da Fars Okulu öğrencileri.

Amerikan Misyoner Okulu'nun yanı sıra 1910'da başka bir yabancı özel okul daha açıldı; Bahreyn'deki Pers topluluğu tarafından finanse edilen Al-Ittihad okulu. [6]

Bahreyn Fransız Okulu

Kamu eğitim sistemine ek olarak, ilkokuldan ortaokula kadar dersler sunan, Amerika Birleşik Devletleri tarafından işletilen ve akredite edilen Bahreyn Okulu da dahil olmak üzere kırk sekiz özel ve dini okul bulunmaktadır.[1] Bahreyn'de 1988-1989 akademik yılında 6.400 öğretmen vardı ve bunların yüzde 65'i yerli Bahreynliydi.[1] Yabancı öğretmenlerin en büyük grubunu Mısırlılar oluşturuyordu.[1] Bahreyn aynı zamanda Guardian'ın dünyanın en iyi sekiz uluslararası okulundan biri olarak adlandırdığı ve Orta Doğu'da listeye giren tek okul olan St Christopher's School'a da ev sahipliği yapıyor. 10 üniversite uluslararası kabul görmüş yeterlilikler sağlıyor. Diğer önemli okullar arasında Bahreyn İngiliz Okulu, Hint Okulu ve Kutsal Kalp Okulu bulunmaktadır.

Yüksek öğretim[değiştir | kaynağı değiştir]

1927 yılında üniversite eğitimi alan ilk Bahreynli grup Lübnan'daki Beyrut Amerikan Üniversitesi'ne kaydoldu.[1] Bahreyn'deki ilk yüksek öğrenim kurumu olan Körfez Politeknik, 1968 yılında Körfez Teknik Koleji olarak kuruldu.[1] 1984 yılında Körfez Politeknik, 1979'da kurulan Üniversite Sanat, Bilim ve Eğitim Koleji ile birleşerek Sanat Lisansı ve fen bilimleri lisans dereceleri sunan ulusal bir üniversite oluştu.[1] 1991-92 akademik yılında Bahreyn Üniversitesi'nde yarısı kadın olan 4.000'den fazla öğrenci eğitim gördü.[1]

Krallık Üniversitesi 2001 yılında kuruldu ve 2004 yılında Riffa'da açıldı.

2018'de Bahreyn İngiliz Üniversitesi, 2019'da ise Bahreyn Amerikan Üniversitesi kuruldu.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f g h i j k l m n Hooglund, Eric (1994). Metz, Helen Chapin (Ed.). Bahrain: Education. 3rd. Washington, D.C.: Federal Research Division, Library of Congress. ss. 120-121. ISBN 0-8444-0793-3. OCLC 29548413. 9 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2023. 
  2. ^ "Bahrain". CIA - The World Factbook. 20 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
  3. ^ a b c d "History". Ministry of Education - Bahrain. 16 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
  4. ^ Scudder, Lewis R., 1941- (1998). The Arabian Mission's story : in search of Abraham's other son. Grand Rapids, Mich.: Wm. B. Eerdmans Pub. s. 248. ISBN 0802846165. OCLC 39391112. 
  5. ^ Gosselink, George. "Annual Report for the Arabian Mission for the Year 1934." Neglected Arabia, Vol VI. Oxford, pg 11.
  6. ^ a b c Shirawi 1987.