Arnoldistler
Arnoldistler, 12. yüzyılda ortaya çıkan Proto-Protestan bir Hristiyan hareketiydi ve adını Roma Katolik Kilisesi'nin büyük servetini ve mal varlığını eleştirirken[1] bebek vaftizine ve transubstantiation'a karşı vaazlar veren dini reform savunucusu Brescia'lı Arnold'dan alıyordu.[2][3] Müritlerine muhtemelen Pavlusçulardan gelen bir isim olan "Publicanlar" ya da "Poplecanlar" da denirdi ("Publicani" terimi Avrupa'da genellikle herhangi bir sapkın, hatta siyasi bir hain için kullanılırdı).[4]
Arnoldistler, 1184 yılında Verona Sinodu sırasında Papa Lucius III tarafından Ad abolendam'da sapkın olarak kınandılar.[5]
Arnoldcuların ilkeleri daha sonra Milanolu Bonacursus tarafından, yaklaşık 1190 yılında, Arnoldcu havarisel yoksulluğu ve günahkâr rahiplerin sakramentleri yönetme konusundaki yetersizliğini reddeden Manifestatio haeresis Catharorum adlı eserinde ele alınacaktır.[5]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
- Apostolik yoksulluk
- Lollardy
- Roma papalığının geçici gücü
- Waldocular
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Russell 1992, s. 35.
- ^ Russell 1992, s. 47.
- ^ A Brief Sketch of the History of the Foreign Baptists By G. H. ORCHARD 1842
- ^ Garsoïan, Nina G. (1967). The Paulician heresy: a study of the origin and development of Paulicianism in Armenia and the Eastern Provinces of the Byzantine empire. Walter de Gruyter. ss. 13-26. ISBN 978-3-11-134452-2.
- ^ a b Lambert 1977.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Lambert, Malcolm (1977). Medieval Heresy: Popular Movements from Bogomil to Hus. Edward Arnold Publishers Ltd.
- Russell, Jeffrey Burton (1992). Dissent and Order in the Middle Ages: The Search for Legitimate Authority. Wipf & Stock publishers.