Apokrif sayfasının kaynağını görüntüle

{{kaynak yetersiz|tarih=Mart 2022}}
{{Hıristiyanlık}}
[[Hristiyanlık]]ta '''apokrif''', [[kanonik]] (dini otoritelerce genel kabul görmüş) dini metinlerin ve kitapların parçası olmayan metin. Dini metinlerin doğruluğunun şüpheli olduğu durumları tanımlamak amacıyla kullanılır. [[Kitab-ı Mukaddes]]'e eklenmemiş metinler apokrif kabul edilir.

== Etimoloji ==

Apokrif sözcüğünün kökeni Yunanca ''apokruptein'' (saklamak, gizlemek) sözcüğüne dayanır. Bu kökten türemiş Yunanca ''apokruphos'' (gizli) sözcüğü [[wikt:eklestik|eklestik]] [[Latince]]ye ve sonrasında diğer dillere ''apocrypha'' formunda geçmiştir.<ref>{{Oxford|Apocrypha}}</ref>

[[Eski Antlaşma]] dönemiyle ilgili apokrif kitapların çoğunluğu [[İbranice]] ya da [[Aramice]] yazılmış olmalarına karşın, yalnızca [[Grekçe]] biçimleriyle günümüze ulaşmışlardır. Bu da metinlerin Eski Antlaşma'nın ilk [[Grekçe]] çevirisi olan [[Septuaginta]]’da toplu olarak korunmasından kaynaklanmaktadır.{{kaynak belirt}} Eski Antlaşma’nın MÖ 3. yüzyılda yapılmaya başlanan ve dünyada o dönem en yaygın dil olan{{kaynak belirt}} Grekçedeki bu çeviri çok kısa bir süre içinde yaygınlaşmıştır.

[[Roma]] [[Katolik Kilisesi]] 1546 yılında [[Trento Konsili]]'nde bu kitapları Kutsal Kitaplar’ın arasına almıştır. [[Katolikler]] söz konusu kitaplardan “[[Deuterokanonik]]”, yani [[Kutsal Kitap]] listesine sonradan eklenmiş kitaplar olarak söz ederler. [[Ortodoks Kilisesi]] ise “Deuterokanonik” olarak adlandırdığı kitapları 1642 [[Yaş, Romanya|Yaş]] ve 1672 [[Kudüs]] konsillerinde “Kutsal Yazılar’ın gerçek parçaları” olarak adlandırmıştır. Günümüzde birçok [[Ortodoks]] din bilgini [[Atanasyus]] ve [[Jerome]]'nin çizgisini izleyerek bu kitapların Kutsal Yazılar'ın diğer bölümlerinden daha az yetkili olduğunu kabul etmektedir. [[Protestanlar]] ise bu kitapları [[Kutsal Kitap]]’ın bir parçası olarak değerlendirmezler. Bu parçaları “Apokrifler” diye adlandırırlar. [[Martin Luther]] Apokrifler'e Kutsal Yazı gözüyle bakmamasına rağmen onların “okunması iyi ve yararlı kitaplar” olduğunu belirtmiştir.

Apokrif Kitapları genellikle Eski Antlaşma'nın evrensel olarak benimsenen kitapları arasında değerlendirilmez ve topluluk önünde ya da [[kilise]] tapınma hizmetinde birincil olarak kullanılmazlar. Yine de apokrif kitapları'nın inanlıların kişisel çalışmaları ve gelişmeleri için yararlı olabilecekleri düşünülür.{{kaynak belirt}}

Apokrif kitaplar, tarihsel metinler, söylenceler, bilgelik sözleri, dua ve ezgiler, gelecek olaylarla ilgili metinlerden oluşur. Kitaplar sırasıyla, [[Tobit]], [[Yudit]], [[Ester kitabı|Ester]] (Eski Antlaşma'daki özgün metne bazı ekler içeren Grekçe çevirisi), [[Bilgelik]], [[Sirak]], [[Baruk]], [[Yeremya'nın Mektubu]], [[Azarya'nın Duası]] ve [[Üç Genç Adamın Ezgisi]], [[Suzanna]], [[Bel ve Ejderha]], [[1. Makabeler]], [[2. Makabeler]], [[3. Makabeler]], [[1. Esdras]], [[4. Ezra]], [[Manaşşe'nin Duası]], [[151. Mezmur]] ve [[4. Makabeler]]'dir.

== Kaynakça ==
{{kaynakça}}

==Dış bağlantılar ==
*[http://home.uludag.edu.tr/users/ucmaz/PDF/ilh/2003-12(2)/15.pdf Eski Ahidin apokrifleri] {{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20120803041236/http://home.uludag.edu.tr/users/ucmaz/PDF/ilh/2003-12(2)/15.pdf |tarih=3 Ağustos 2012 }}

{{hıristiyanlık-taslak}}

{{Otorite kontrolü}}

[[Kategori:Hristiyan terminolojisi]]