Doğu kızılağacı
| Doğu kızılağacı | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Korunma durumu | |||||||||||||||
 Durumu belirsiz (IUCN 3.1) | |||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| İkili adlandırma | |||||||||||||||
| Alnus orientalis Decne., Ann. Sci. Nat., Bot., sér. 2, 4: 348 (1835).
| |||||||||||||||
Doğu kızılağacı (Alnus orientalis), huşgiller (Betulaceae) familyasından 5–6 m boya sahip ağaççık görünümünde bir kızılağaç türü.
Morfolojik özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Kökü zengin bir dallanma gösterir, ana kök bir kazık kök şeklindedir. Sığ bir kök sistemine sahip ve toprağıda ıslah eder. Köklerinde bulunan, havanın serbest azotunu bağlayan yumrular nedeniyle toprakları azotça zenginleştirir. Kökleri oksijen yetersizliğine oldukça dayanıklıdır.
8–10 m boy yuvarlak tepe ve kalın dallanma yapar. Sürgünleri kızıl kahve renginde, az köşeli üzerinde portakal renginde lentiseller bulunur. Esmer renkli kabuğu vardır.
Yaprakları uzunca oval ya da yürek şeklinde, kenarları düzensiz dişli, 7–15 cm uzun ve 4–6 cm geniş, üstü; koyu yeşil, tüysüz, altı; açık yeşil renktedir. Kozalakçıklar 2-2.5 cm uzun ve 1.5–2 cm geniş (fıçımsı) şekildedir. Tohumları kalın kanatsızdır.
Ekolojik istekleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Sıcak bölgelerde yetişir. Nemli dere içlerinde görülür. İyi ışık alan güneşli yerlerde iyi gelşim gösterir. Kumlu, balçıklı toprakları sever. Asit ve alkalen topraklarda da yetişebilir.
Üretim ve yetiştirme[değiştir | kaynağı değiştir]
Üretim tohumla yapılır. Tohumlar 24 saat suda şişirilip kumla karıştırılıp ekilir. İlkbahar ekimi tercih edilir. Doğal ortamlarda da yetiştiğinden fazla sulama yapılmadanda yetiştirilebilir.
Dağılımı ve varyeteler[değiştir | kaynağı değiştir]
Dünya üzerinde Kıbrıs; İsrail; Lübnan; Suriye ve Türkiye'nin güney batıısnda yayılış yapar. İki varyetesi bilinmektedir.
- var. orientalis
- var. pubescens
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- KAYACIK, H., Orman ve Park Ağaçlarının Özel Sistematiği 2. Cilt Angiospermae, İ.Ü. Orman Fakültesi, İstanbul, 1981
- GÖKMEN, H., Kapalı Tohumlular, Angiospermae, Orman Genel Müdürlüğü, Ankara, 1977