Alman Nişanı
Alman Nişanı (Almanca: Deutscher Orden), Nazi Partisi'nin bir bireye "devlete ve partiye" yaptığı hizmetlerden dolayı verebileceği en yüksek nişandı. Benno von Arent tarafından tasarlanmıştır. Adolf Hitler, Todt'un Şubat 1942'deki cenazesi sırasında ölümünden sonra Reichsminister Fritz Todt'a bu tür ilk nişanı verdi.[1] Ölümünden sonra ikinci bir Alman Nişanı ödülü SS-Obergruppenführer Reinhard Heydrich'e o yılın Haziran ayındaki cenazesinde verildi.[2] Alman Nişanı'nı alan ve savaştan sağ kurtulan iki kişi Konstantin Hierl ve Artur Axmann'dı.[3]
Tasviri[değiştir | kaynağı değiştir]
Nişanın orta kısmındaki siyah emaye haç, Demir Haç'a benziyordu ve madalya da tasarım olarak Alman Kartal Nişanı ile benzerlikler taşıyordu. Haçın kolları 48,5 mm ölçüsündedir. Merkezde 20,5 mm ölçülerinde bir madalyon vardı. Haçın kolları arasında kanatları kıvrılmış ulusal kartallar vardı. Çelenk taşıyan dört kartaldan her biri pençeleriyle kavramaktadır. Madalyanın merkezinde Altın Parti Rozeti bulunmaktaydı.
Alman Nişanı başlangıçta üç dereceli olarak verilecekti, ancak şimdiye kadar sadece boyun nişanı (en yüksek derece) verildi. Bu nişan, Alman Ulusal Sanat ve Bilim Madalyası'ndan sonra Nazi Almanyası'nın en nadide ikinci ödülü olarak kabul edilmektedir. Bu nişanın sahiplerinin bir kardeşlik birliği oluşturması gerekiyordu.
Adolf Hitler bu nişanı sadece devlete, partiye ve halka hizmet etmeye layık gördüğü kişilere verilebilecek özel nişan olarak görüyordu. Bu nedenle, madalyanın arka yüzünde onun imzasının tıpkıbasımının bulunması, gayri resmi olarak 'Hitler Nişanı' olarak da biliniyordu. 1942 ve 1945 arasında bu nişanın onaylanmış on bir alıcısı vardı:[2][4]
- Fritz Todt, 11 Şubat 1942 (ölümünden sonra)
- Reinhard Heydrich, 9 Haziran 1942 (ölümünden sonra)
- Adolf Hühnlein, 22 Haziran 1942 (ölümünden sonra)
- Viktor Lutze, 7 Mayıs 1943 (ölümünden sonra)
- Adolf Wagner, 17 Nisan 1944 (öldükten sonra)
- Josef Bürckel, 3 Ekim 1944 (öldükten sonra)
- Rudolf Schmundt, 7 Ekim 1944 (ölümünden sonra)
- Konstantin Hierl, 24 Şubat 1945
- Karl Hanke, 12 Nisan 1945 (8 Haziran 1945'te savaş esiri olarak kaçma girişimi sırasında öldürüldü)
- Karl Holz, 19 Nisan 1945 (20 Nisan 1945'te çatışmada öldürüldü)
- Artur Axmann, 28 Nisan 1945
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Angolia 1989, s. 223.
- ^ a b Angolia 1989, s. 224.
- ^ Angolia 1989, ss. 223, 224.
- ^ Gerwarth 2011, s. 279.