İçeriğe atla

I. Alamut Muharebesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
22.41, 1 Şubat 2021 tarihinde Vincent Vega (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24771270 numaralı sürüm (Vikipedi:Silinmeye aday sayfalar/I. Alamut Muharebesi)
I. Alamut Muharebesi
Tarih1092
Bölge
Sebep İsmaililerin (Haşhaşilerin) bölgedeki faaliyetlerine son vermek
Sonuç

İsmaililerin (Haşhaşilerin) zaferi

Kuşatma sonuçsuz kaldı.
Taraflar
  • Haşhaşiler
  • Komutanlar ve liderler
  • Melikşah
  • Nizamülmülk (ölü)
  • Emir Arslantaş
  • Hasan Sabbah
  • Kiyâ Büzürgümmîd
  • Dihdar Ebu Ali el- Ardistani
  • Dai Hüseyin Kaini
  • Güçler
    1000'nin üzerinde asker 300-400 arası asker ve fedai
    Kayıplar
    Bilinmiyor Bilinmiyor

    Selçuklu veziri Nizâmülmülk İsmaililerin bölgedeki faaliyetlerine son vermek ve Hasan Sabbah'ı ortadan kaldırmak için Sultan I. Melikşah'ı ikna ederek 1092 yılında Emir Arslantaş komutasında 1000 kişilik bir ordu hazırladı ve Alamut Kalesini kuşattı kuşatma aylarca sürdü tarihçi Ata Melik Cüveyni'nin aktardığına göre kalede başta 60-70 asker vardı, erzakları azdı. Dai Dihdar Ebu Ali el- Ardistani, Rudbar ve Kazvin'den topladığı 300 kişi ile yardıma geldi. Emrinde ki askerler kuşatmayı yarıp kaleye girmeyi başardı. Ekim-kasım arasında karşı saldırı yapıldı ve Selçuklu ordusu geri çekildi.[1] Aynı yıl Sultan Melikşah bu sefer Kızıl Sarığ komutasındaki bir orduyu Alamutu alması için gönderdi. Kuşatma sürerken Sultan Melikşah öldü ( Melikşah Nizamülmülkten sonra ölmüştür) bunun üzerine kuşatma kaldırıldı. Hasan Sabbah Nizamülmülk'ten intikam almak için Ebu Tahir Arrani isimli bir fedaiyi görevlendirdi.[2] Fedai 14 Ekim 1092'de Nizamülmülk'ün Karargahına şikayeti olan bir Sufi kılığında girdi vezire dilekçe vermek için yanına yaklaştı ve koynundan çıkardığı bıçakla onu öldürdü kaçarken ayağı çadır ipine takıldı ve düştü. Askerler üstüne atlayıp onu öldürdüler[3] Bu haşhaşilerin düzenlediği ilk suikasttir.


    Kaynakça

    1. ^ Bernard Lewis, Haşhaşîler
    2. ^ Cüveyni, Tarih-i Cihan-ı Güşa
    3. ^ Abdurrahman İbnü'l-Cevzi, El-Muntazam Fi Tarihi'l-Ümem