İçeriğe atla

En İyi Enstrümantal Performans Grammy Ödülü

Vikipedi, özgür ansiklopedi
20.27, 15 Ocak 2021 tarihinde Elenktra (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24660599 numaralı sürüm (→Arka planı)
Sayfanın 15 Ocak 2021 tarihinde onaylanmış olan kontrol edilmiş bir sürümü, bu revizyonu temel almıştır.
En İyi Enstrümantal Performansı Grammy Ödülü
AçıklamaYılın en iyi enstrümantal performansına sahip olduğu belirlenen sanatçılara verilmekteydi.
DağıtanUlusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi
ÜlkeAmerika Birleşik Devletleri
Verilmeye başlandığı yıl1965
Son verildiği yıl1968
Son kazananChet Atkins, Chet Atkins Picks the Best (1968)
Resmî sitesiGrammy'nin resmi web sitesi

En İyi Enstrümantal Performans Grammy Ödülü, Grammy Ödülleri kapsamında, yılın en iyi enstrümantal performansına sahip olduğu belirlenen kayıt sanatçısına verilen ödüldür. 1965'teki 7., 1966'daki 8., 1967'deki 9. ve 1968'deki 10. Grammy Ödülleri kapsamında verilmiş, sonrasında ise kategori kaldırılmıştı.

Grammy Ödülleri'ni dağıtan Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi 1959'da, klasik müzik performanslarını çeşitli kategorilerde ödüllendirmeye başladı. 6 yıl sonra, 1965'te, herhangi bir tarz sınırlaması getirilmeden, enstrümantal performanslar ödüllendirilmeye başlandı. Diğer Grammy kategorilerileriyle karşılaştırıldığında kısa ömürlü olan bu kategori, 1965 ile 1968 yılları arasında gerçekleştirilmiş olan Grammy Ödülleri kapsamında çeşitli isimlerle, çeşitli sanatçılara takdim edildi. Kategori, 1969'daki ödüllerde kaldırılırdı.

Dağıtıldığı süreçte çeşitli sanatçılara takdim edilen ödülü, sadece Herb Alpert & The Tijuana Brass birden fazla kez kazandı.

Arka planı

Akademi, 1959 yılında gerçekleştirilen ilk Grammy Ödülleri'nden beri, enstrümantal performansları ödüllendirmektedir.[1] Akademi ilk başta sadece klasik müzik tarzındaki enstrümantal performansları ödüllendirmekteydi.[1][2][a] Bununla birlikte enstrümantal caz performansları da 1959 ile 1962 yılları arasında En İyi Solo veya Küçük Grup Caz Performansı ve 1961 ile 1962 yılları arasında En İyi Büyük Grup Caz Performansı dallarında adaylık almaya uygundu.[b] 1962 yılındaki tören itibarıyla bu kategorilere "enstrümental" etiketi eklendi ve yalnızca enstrümental performansları ödüllendirilmeye başlandı.[6][7] 1965'te En İyi Enstrümantal Performans - Caz Dışı, (İngilizce: Best Instrumental Performance - Non-Jazz)[3][8][9] kategorisini oluşturmasıyla birlikte caz dışındaki tarzları da ödüllendirmeye başladı.[10] İlk iki yıl kategorinin adı aynı kaldıktan sonra 1967'de En İyi Enstrümantal Performans - Caz Dışı, (İngilizce: Best Instrumental Performance - Other Than Jazz)[11][12] adıyla sahiplerini buldu. Dağıtıldığı son yıl olan 1968'de ise kısaca En İyi Enstrümantal Performans olarak adlandırıldı.[13][14] Kategori, 1969'daki ödüllerde artık yer bulmazken, o yıl En İyi Enstrümantal Pop Performansı adlı yeni bir kategori eklendi.

Adaylıklar ve kazananlar

A man in front of a handheld video camera, wearing a white T-shirt and his cap backwards
1965 yılında ödülü kazanan Henry Mancini
1966 ve 1967 yıllarında ödülü kazanan Herb Alpert
1968 yılında ödülü kazanan Chet Atkins
İki adaylık alan Neal Hefti
Hashtag Adaylığın veya kazananın albüm olduğunu göstermektedir.
double-dagger Adaylığın veya kazananın şarkı olduğunu göstermektedir.
Yıl[c] Sanatçı Şarkı/Albüm Adaylıklar Kaynak
1965 Henry Mancini "The Pink Panther Theme"double-dagger [5]
[18]
[19]
[3]
[15]
1966 Herb Alpert & The Tijuana Brass "A Taste of Honey"double-dagger [20]
[21]
[5]
[22]
[23]
1967 Herb Alpert & The Tijuana Brass "What Now My Love"double-dagger [20]
[21]
[24]
[25]
[22]
1968 Chet Atkins Chet Atkins Picks the BestHashtag [21]
[26]
[27]
[20]
[28]

7. Grammy Ödülleri'ndeki (1965) En İyi Enstrümantal Performans kategorisine, Al Hirt, "Cotton Candy" ile; Henry Mancini, "The Pink Panther Theme" ile; Peter Nero, "As Long as He Needs Me‎" ile; Quincy Jones, "Theme from Golden Boy (String Version)" ile ve Stu Phillips, The Beatles Song Book ile aday oldu. Ödül; Beverly Hilton Otel'inde, Donna Loren ile Jonathan Winters tarafından, o gece kazandığı diğer iki ödülle birlikte, Henry Mancini'ye takdim edildi.[29] Mancini, üç Grammy ödüllü şarkısını, yaklaşık bir ay sonra Grammy Ödülleri'nin tanıtımını yapmak üzere televizyonda yayımlanan The Best on Record'da çaldı.[30][31]

8. Grammy Ödülleri'ndeki (1966) En İyi Enstrümantal Performans kategorisine, Chet Atkins, "Yakety Axe" ile; Mancini, The Great Race ile; Herb Alpert & The Tijuana Brass, "A Taste of Honey" ile; Horst Jankowski, "Walk In The Black Forest" ile ve Neal Hefti, "Girl Talk" ile aday oldu. Ödül, "NARAS üyelerinin gözünde, Frank Sinatra ile birlikte, iyi bir yıl geçiren" Herb Alpert'a, Radio City Music Hall'da takdim edildi.[32][33][34] Alpert, o gece ayrıca aynı şarkıyla, Jerry Moss ve yapımcılarıyla birlikte Yılın Kaydı ödülüne de layık görüldü.[35][36]

9. Grammy Ödülleri'ndeki (1967) En İyi Enstrümantal Performans kategorisine, Atkins, Chet Atkins Picks on the Beatles ile; Alpert ve grubu, "What Now My Love" ile; Maurice Jarre, Dr. Zhivago ile; Nefti, "Batman Theme" ile ve Roger Williams, "Born Free" ile aday oldu. Bir önceki senenin kazananı değişmedi ve ödül Alpert'a gitti.[11][12] Alpert ayrıca En İyi Aranjman dalında da ödülün sahibi oldu.[11][12][20] Alpert'a ödülü Hollywood'da verildi.[11]

10. Grammy Ödülleri'ndeki (1968) En İyi Enstrümantal Performans kategorisine, Bob Crewe, "Music To Watch Girls By" ile; Cannonball Adderley, "Mercy, Mercy, Mercy" ile; Atkins, Chet Atkins Picks the Best ile; Alpert ve grubu, "Casino Royale" ile ve Lalo Schifrin, Mission: Impossible ile aday oldu. Ödül, Bobby Lord tarafından Atkins'e, Nashville'de takdim edildi.[13][14]

Kategorinin var olduğu dört yılda, Herb Alpert & The Tijuana Brass ve Chet Atkins üçer kez, Henry Mancini ve Neal Hefti ikişer kez adaylık aldı. Bu dört isimden Neal Hefti hariç hepsi, ödüle layık görülürken Herb Alpert & The Tijuana Brass ödülü iki kez kazanan tek sanatçı oldu.

Notlar

  1. ^ En İyi Enstrümantal Solist Performansı (orkestrasız), Grammy'nin herhangi bir daldaki ilk enstrümantal performans kategorisidir.[1][3] Bir sonraki yıl, 1960 Grammy Ödülleri'nde, yine klasik müzik türünü ödüllendiren En İyi Enstrümantal Solist veya Solistler Performansı (orkestralı) adlı bir başka kategori daha eklendi.[4]
  2. ^ Örneğin Henry Mancini'nin More Music From Peter Gunn albümü enstrümantal olmasına rağmen belirtilen ilk dalda adaylık almıştı.[5]
  3. ^ Her yıl, o yıl düzenlenen Grammy Ödülleri hakkındaki maddeye bağlanmaktadır.
  4. ^ Adaylığı alan albüm Hollyridge Strings'e ait olsa da, adaylık albümün yapımcısı ve aranjörü olan Stu Phillips'e verilmiştir.[9][15][16][17]

Kaynakça

  1. ^ a b c "1st Annual GRAMMY Awards" (İngilizce). Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi. 28 Kasım 2017. 20 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  2. ^ Award Winners. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 11 Mayıs 1959. ss. 15-16. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  3. ^ a b c "Quincy Jones". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  4. ^ 1959 NARAS Nominations. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 5 Ekim 1959. s. 6. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  5. ^ a b c "Henry Mancini". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  6. ^ RCA Victor Leads List of Grammy Nominations (İngilizce). Billboard. 5 Mayıs 1962. s. 32. 8 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Complete List of NARAS Awards Nominees. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 20 Nisan 1963. s. 30. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  8. ^ Henry, Clarence Bernard. Quincy Jones : a research and information guide. New York. ISBN 978-0-415-80661-9. OCLC 730404020. 
  9. ^ a b Finalists for 1964 Grammy Awards. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 20 Mart 1965. s. 6. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  10. ^ National On-the-Spot NARAS Coverage (İngilizce). Billboard. 24 Nisan 1965. s. 6. 8 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ a b c d Grammy Award Highlights. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 18 Mart 1967. s. 16. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  12. ^ a b c The American Society of Composers, Authors and Publishers congratulates its members whose works or performances were awarded the the 1966 "Grammy" of the National Academy of Recording Arts and Sciences. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 18 Mart 1967. s. 53. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  13. ^ a b Nashville Rings Out With NARAS Awards. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 16 Mart 1968. s. 16. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  14. ^ a b NARAS Champions of 1967. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 9 Mart 1968. s. 10. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  15. ^ a b "Stu Phillips". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  16. ^ Album Reviews. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 26 Mart 1966. s. 68. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  17. ^ So Beautifully, As a Capitol Album!. Life (İngilizce). Time Inc. 4 Aralık 1964. ss. R3. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2020. 
  18. ^ "Al Hirt". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  19. ^ "Peter Nero". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  20. ^ a b c d "Herb Alpert". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 19 Kasım 2019. 16 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  21. ^ a b c "Chet Atkins". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 19 Kasım 2019. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  22. ^ a b "Neal Hefti". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 21 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  23. ^ "Horst Jankowski". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  24. ^ "Roger Williams". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  25. ^ "Maurice Jarre". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 21 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  26. ^ "Bob Crewe". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 19 Kasım 2019. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  27. ^ "Cannonball Adderley". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 19 Kasım 2019. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  28. ^ "Lalo Schifrin". Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  29. ^ Picture Highlights of Grammy Gala. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 24 Nisan 1965. s. 8. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  30. ^ Gross, Mike (29 Mayıs 1965). Grammy TV-er Wins Show Category; Loses in Format. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. s. 18. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  31. ^ NARAS Going Full Throttle in Pitches for Dinner and TV. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 20 Mart 1965. s. 3. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  32. ^ Brack, Ray (26 Mart 1966). Sinatra, Alpert Toasts of Coast. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. s. 6. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  33. ^ Lannert, John (5 Şubat 2000). Grammy Noms Prove It's A Good Year For Latin Artist. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. s. 79. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  34. ^ Wang, Vivian (5 Ocak 2018). "New York Today: The Many Lives of Radio City Music Hall". The New York Times. ISSN 0362-4331. 9 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2021. 
  35. ^ Anderson, Trevor; Rutherford, Kevin. "All Grammy Record of the Year Winners, Ranked: Critics' Picks". Billboard (İngilizce). 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2021. 
  36. ^ "Jerry Moss" (İngilizce). Ulusal Kayıt Sanatları ve Bilimleri Akademisi. 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2021. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=En_İyi_Enstrümantal_Performans_Grammy_Ödülü&oldid=24660599" sayfasından alınmıştır