Vladimir Tatlin
Vladimir Yevgrafoviç Tatlin (Rusça: Влади́мир Евгра́фович Та́тлин; 28 Aralık [E.U. 16 Aralık] 1885 - 31 Mayıs 1953)[1] Sovyet mimar, heykelci ve kuramcıdır. Kazimir Maleviç ile birlikte, 1920'lerin Sovyet avangart sanat hareketindeki en önemli iki figürden biriydi. Sonrasında konstrüktivizm hareketinde de önemli bir sanatçı oldu. Yapımına 1919 yılında başladığı Tatlin'in Kulesi adlı eseriyle tanınmaktadır.[2]
Hayatı
Tatlin, Harkov'da [1] demiryolu mühendisi ve şair bir adamın oğlu olarak dünyaya geldi. Denizlerde tüccar olarak çalıştı ve yurt dışında biraz vakit geçirdi. Sanat hayatına Moskova'da bir ikon ressamı olarak başladı ve Moskova Resim Heykel ve Mimarlık Okulu'nda eğitim gördü. Aynı zamanda profesyonel bir müzisyendi ve yurt dışında da performans verdi.[3]
Tatlin, 1913'teki Paris gezisi sırasında Pablo Picasso'nun çalışmalarını inceledi.
Tatlin, Tatlin Kulesi olarak da bilinen "Üçüncü Enternasyonal Anıtı"nı tasarlayan mimar olarak ün kazandı. 1919 yılında yapımı planlanan kule,[2] demir, cam ve çelik'ten oluşacaktı ve Paris'teki Eyfel Kulesi'nden uzun olacaktı (Üçüncü Enternasyonal Anıtı 400 metre boyuyla zamanının en uzun üçüncü yapısı olacaktı). İkiz helezonların demir ve çelikten oluşan yapısının içindeki tasarım, farklı hızlarda dönecek cam pencerelerle kaplı üç temel bloğu öngörüyordu, (İlki küp şeklinde olup yılda bir; ikincisi piramit şeklinde olup ayda bir; üçüncüsü ise silindir şeklinde olup günlük dönecekti). Mali ve pratik nedenlerden dolayı, kule asla inşa edilmedi.[4]
Devrim öncesi "karşıt kabartmaları" ile ahşap ve metalden yapılmış üç boyutlu yapılarıyla Tatlin, aynı zamanda Sovyetler'in kuruluşundan sonraki konstrüktivizm akımının öncüsü olarak görüldü.[5][6] Tatlin bu heykeli klasik sanatsal akımı sorgulamak için yaptı. Ancak konstrüktivizme bağlı fikirlerin çoğunu reddeti ve kendisini Konstrüktivist olarak görmedi. Daha sonra Varvara Stepanova, Aleksandr Rodçenko, Manuel Rendón Seminario, Joaquín Torres García, László Moholy-Nagy, Antoine Pevsner ve Naum Gabo gibi sanatçılar daha belirgin bir şekilde akımı devam ettirdi.
Tatlin kendisini giysi ve obje araştırmalara adadı. Hayatının sonlarına doğru insanlığın en büyük hayallerinden biri olan uçmayı öğrenmek için kuşların uçuş mekanizmalarını araştırmaya başladı.
1930 yılında öğrencilerinden biri olan Joseph Karakis'e Kiev'de ders verdi.
Tatlin, Moskova'daki Novodeviçi Mezarlığına gömüldü.
Galeri
.jpg)
Notlar
- ^ a b Lynton, Norbert (2009). Tatlin's Tower: Monument to Revolution. New Haven: Yale University Press. s. 1. ISBN 0300111304.
- ^ a b Honour, H. and Fleming, J. (2009) A World History of Art. 7th edn. London: Laurence King Publishing, p. 819. 9781856695848
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2017.
- ^ Janson, H.W. (1995) History of Art. 5th edn. Revised and expanded by Anthony F. Janson. London: Thames & Hudson, p. 820. 0500237018
- ^ Tatlin, Vladimir Evgrafovich: Counter-relief (Material Assortment). 10 Mayıs 2013 tarihinde WebCite sitesinde arşivlendi The State Tretyakov Gallery, 2013. Retrieved 10 May 2013. Şablon:Web Kaynağı
- ^ Boersma, Linda S. (1994) The Last Futurist Exhibition of Painting: 0,10. 23 Şubat 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Rotterdam: 010 Publishers, p. 63. 9064501351
Kaynaklar
- Юнаков, О. (2016). Архитектор Иосиф Каракис. Алмаз. ISBN 978-1-68082-000-3.
Dış bağlantılar
- Tatlin Playing The Bandura. Special Project of the Library of Ukrainian Art. 17 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Exhibition of Russian-Soviet artist Vladimir Tatlin in Basel — Tatlin’s “new art for a new world” 27 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.