13. İstanbul Bienali
13. İstanbul Bienali (14 Eylül – 20 Ekim 2013), 2013 sonbaharında İstanbul'da düzenlenmiş bir uluslararası çağdaş sanat bienalidir.
1987'den beri düzenlenen İstanbul Bienali'nin on üçüncüsü olarak İstanbul Kültür Sanat Vakfı tarafından düzenlendi. “Anne, ben barbar mıyım?” başlığında kamusal alan fikrine odaklanmıştır. Küratörlüğünü Fulya Erdemci üstlendi.[1] 88 sanatçı ve sanatçı grubunun katılımı ile gerçekleşti.[2]
Amaç[değiştir | kaynağı değiştir]
13. İstanbul Bienali'nde demokrasi, ifade özgürlüğü, kamusal ve müşterek alan tanımları, kentsel dönüşüm, sanat ve siyaset arasındaki ilişki üzerine düşünen bienal, verimli bir tartışma ortamı yaratmanın hayalini kuruyor.
Bu bienalin kavramsal çerçevesi, İstanbul’da uygulanan şiddetli kentsel dönüşümü sanat ve siyaset ilişkisi üzerinden ele alıyordu. Serginin açılmasına üç ay kala Gezi direnişi başladı ve Türkiye’de toplumsal özgürlükler alanının giderek daraldığını hissedenler haklarını ve taleplerini savunacaklarını gösterdiler: Bienal de, sanatın yaşamın, yaşamın da sanatın içine karışmasına ve kentsel kamusal mekânlarda gerçekleşen dönüşümün şiddetine bizzat tanıklık ederek serginin bu meseleleri ele alış biçimi ve uygulama stratejisiyle ilgili radikal kararlar aldı. Öncelikle kentsel kamusal mekânlardan sergi mekânlarına geçmeye karar verdi. Bienal, sanat alanının dayanışmasının önemine ve gerekliliğine bir kez daha dikkat çekmek istedi: ARTER, SALT Beyoğlu ve 5533 sergiye üç ay kala bienalle işbirliği yapmayı kabul ettiler ve mekânlarını bienal sanatçılarına açarak serginin daha geniş bir cephede izleyiciyle buluşmasına olanak tanıdılar.
Tema[değiştir | kaynağı değiştir]
"Anne, ben barbar mıyım?". Bu başlık, bienalin küratörü Fulya Erdemci tarafından, Lale Müldür’ün aynı adlı kitabından alıntılayarak belirlenmiştir.[3] "Farklı dünyalar bir arada yaşayabilir mi?" "Kolektif hareket edilebilir mi?" gibi sorulardan yola çıkmış bir temadır.[4]
Küratör[değiştir | kaynağı değiştir]
Sanatçılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Ádám Kokesch
- Agnieszka Polska
- Akademia Ruchu
- Alice Creischer&Andreas Siekmann
- Amal Kenawy
- Amar Kanwar
- Anca Benera & Arnold Estefan
- Angelica Mesiti
- Annika Eriksson
- Ayşe Erkmen
- Basel Abbas & Ruanne Abou-Rahme
- Basim Magdy
- Bertille Bak
- Carla Filipe
- Carlos Eduardo Felix da Costa (Cadu)
- Christoph Schäfer
- Cinthia Marcelle
- Cinthia Marcelle & Tiago Mata Machado
- Claire Pentecost
- David Moreno
- Didem Erk
- Diego Bianchi
- Edi Hirose
- Elmgreen & Dragset
- Falke Pisano
- Fernanda Gomes
- Fernando Ortega
- Fernando Piola
- Freee (Dave Beech, Andy Hewitt, Mel Jordan)
- Goldin+Senneby
- Gonzalo Lebrija
- Gordon Matta-Clark
- Guillaume Bijl
- Halil Altındere
- Hanna Farah Kufr Birim
- Héctor Zamora
- Hito Steyerl
- HONF Foundation
- İnci Eviner
- İpek Duben
- Jananne Al-Ani
- Jean Genet
- Jean Rouch
- Jimmie Durham
- Jiří Kovanda
- Jorge Galindo & Santiago Sierra
- Jorge Méndez Blake
- José Antonio Vega Macotela
- Lale Müldür & Kaan Karacehennem & Franz von Bodelschwingh
- LaToya Ruby Frazier
- Lutz Bacher
- Lux Lindner
- Mahir Yavuz & Orkan Telhan
- Maider López
- Martin Cordiano & Tomás Espina
- Maxime Hourani
- Mere Phantoms (Maya Ersan & Jaimie Robson)
- Mierle Laderman Ukeles
- Mika Rottenberg
- Mülksüzleştirme Ağları
- Murat Akagündüz
- Nathan Coley
- Newspaper Reading Club (Fiona Connor & Michala Paludan)
- Nicholas Mangan
- Nil Yalter & Judy Blum, Peter Robinson
- Praneet Soi
- Provo
- Proyecto Secundario Liliana Maresca
- Rietveld Landscape, Rob Johannesma
- Rossella Biscotti
- Santiago Sierra
- Şener Özmen
- Serkan Taycan
- Shahzia Sikander
- Stephen Willats
- Sulukule Platformu
- Tadashi Kawamata
- Thomas Hirschhorn
- Toril Johannessen
- Vermeir & Heiremans
- Volkan Aslan
- Wang Qingsong
- Wouter Osterholt & Elke Uitentuis
- Yto Barrada
- Zbigniew Libera
Mekânlar[değiştir | kaynağı değiştir]
13. İstanbul Bienalinde, kentsel dönüşüm sonucunda geçici olarak boş bırakılan kamusal yapıların sergi mekanı olarak kullanılacağı açıklanmıştır.[5] Gezi Olayları'ndan sonra bienal; Gezi Parkı, Galata, Karaköy gibi alanlardan çekildi; küratör Erdemci bunun nedeninie "Belediye’ye Bienal’i kullanma fırsatı vermek istemedikleri" şeklinde açıkladı.[4] Sergiler şu melanlarda gerçekleşti:
- Antrepo no.3
- Galata Özel Rum İlköğretim Okulu
- ARTER
- SALT Beyoğlu
- 5533
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "13. İstanbul Bienali". bienal.iksv.org. 21 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2023.
- ^ ""Anne ben barbar mıyım?"". Dünya gazetesi. 14 Eylül 2013. 10 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2023.
- ^ Arapoğlu, Fırat (13 Ağustos 2013). "13. Uluslararası İstanbul Bienali protestoları, Gezi Direnişi ve sinik metınler: Devrim bienallerde temsil edilmeyecek". Haber Sol. 14 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b "Fulya Erdemci: Bienali Gezi'yle karşılaştırmak Gezi'ye haksızlık". T24. 11 Ekim 2013. 10 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2023.
- ^ "'Anne, Ben Barbar Mıyım?'". Cumhuriyet gazetesi. 9 Ocak 2013. 10 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2023.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Küratörün metni 10 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.