İbnü'l-Esîr

İbnü'l-Esîr, üç erkek kardeşin aile adıdır. Tanınmış İslam tarihçileri ve yazarları olup, günümüz güneydoğu Türkiye'de Cizre (Jazīrat ibn Umar)'de doğmuşlardır..

Ailenin Kökeni

İslam fetihleri sırasında lrak'a yerleşmiş, Arapların büyük bir kabilesi olan Bekir b. Vail kabilesinin Şeybanoğulları kolundan Arap bir aileye mensuptur. Daha sonra 10. yüzyılda Şehrizor'da yaşarken Büveyhilerin baskısıyla Cizre'ye göç etmişlerdir.

Kardeşler

Mecdüddin

Yaşça büyük olan, Mecdüddin ismiyle bilinir (1149 - 1210), Musul amiri hizmetinde ve önemli bir gelenek ve dil araştırıcı ve gözlemcidir. Onun yazdığı gelenek sözlüğü (Kitab an-Ni/zdya) 1893 yılında Kahire'de yayınlanır, ve ayrıca Ferdinand Seybold tarafından (Kitab ul-Murassa) isminde yazılmıştır (Weimar, 1896).

Ziyâeddin

Üç kardeşlerden en küçükleri, olan Ziyâeddin (1163 - 1239), 1191 yılından sonra Selahaddin Eyyubi'ye daha sonra onun al-Malik al-Afdal isminde oğluna hizmet etmiş, ve daha sonra, Mısır, Samsat, Halep, Musul ve Bağdat'da bulunmuştur. O tanınmış ünlü Arap edebiyatını estetik ve biçimsel, üslubunu eleştirmiştir. Onun Kitab al-Matlial adındaki kitabı, Bulaq basımevi tarafından 1865 yılı içinde basılmıştır.

Ali İbnü'l-Esîr

En ünlü erkek kardeşlerden ortancası, Ali İbnü'l-Esîr'dir. 1160 ile 1233 yılları arasında yaşamış olan ʿIzz ad-Dīn önemli bir müslüman ortaçağ sonrası tarihçisidir. O en büyük eserini (Arapça:الكامل في التأريخ‎, al-kāmil fī t-taʾrīḫ) 1230 - 1231 yılları arasında Musul'da yazmıştır.

Ayrıca, İbnü'l-Esîr Sahabe'lerin yaşamı ve onların etkisi hakkında kapsamlı bir biyografiyi (Arapça:أسد الغابة في معرفة الصحابة‎, Usd al-ġāba fī maʿrifati ṣ-ṣaḥāba) yazdı.