Müzik sosyolojisi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
HKFO choral-orchestra performs the Beethoven "Ode to Joy" in a flash mob in Sha Tin, Hong Kong.
HKFO koro-orkestrası, Hong Kong , Sha Tin'de bir flash mob etkinliğinde Beethoven'ın "Ode to Joy" parçasını icra ediyor.

Müzik sosyolojisi ya da Sosyomüzikoloji (ing.Sociomusicology) (Latince:socius "refakatçi, Eski Fransızca musique ve Eski Grekçe dilinden ".. çalışması" anlamına gelen λόγος (lógos):"söylem,tartışma"), hem sosyolojinin alt akademik alanı olan müzik ile ilişkili olarak hem de müziksel davranışın ve müziğin toplumda rolünün sosyal yönlerine yoğunlaşan müzikolojinin alt alanıdır.

Sosyomüzikolojik meseleler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bilim insanlarının müzik sosyolojisi üzerine çalışmaları, etnomüzikoloji'nin müziğin sosyo-kültürel bağlamda keşfi açısından benzerlik gösterir; ancak, müzik sosyolojisi etnik ve ulusal kimliğe daha az yoğunlaşır ve etnografik yöntemler ile kısıtlı değildir. Onun yerine, müzik sosyologları geniş kapsamlı araştırma yöntemleri kullanır ve gözlemlenebilir davranış ile sosyal yapının müziksel kısıtlamaları üzerine yoğun ilgi duyar. Müzik sosyologlarının anketlerden ve ekonomik verilerden istifade etme ihtimali etnomüzikologlardan daha fazladır. Modern endüstriyel toplumlarda müzik pratiği üzerine odaklanmak, örnek olarak gösterilebilir. Ek olarak, Ko (2011), Hong Kong sosyomüzikolojisinde "Biliterate and Trimusical" hipotezini öne sürdü.

Müzikoloji alanının, araştırmalara sosyolojik yaklaşımından daha çok tarihyazımı ve analitik/kritik yaklaşımına meyilli olmasından ötürü, müzik sosyolojisi hala bir miktar ana akım müzikolojinin dışında değerlendiirlir. Ama, son on yıllar boyunca etnomüzikolojinin(benzer özelliklere sahip bir alan) artan popülerliği ile "New Musicology" olarak müzik sosyolojisi kendi başına tam teşekkülü bir alan olarak gelişmeye ve ana-akım hale gelmeye başlamıştır. Müzik ile iliştirilen değerler ve anlamlar kollektif olarak hem müzik dinleyicileri hem de icracılar tarafından inşa edilir. Bir parça dinlerken, kendi değerlerini yansıtırlar ve müziği kendi tecrübeleri ile parçanın iletişim olarak algılanması için kullanırlar. Müzik sosyolojisi, bu bağlantılara ve alakalı kişinin müzik tecrübelerine ve müziğin kendisine spesifik olarak odaklanır.[1]

Ek olarak, müzik yapma eylemi toplumsal bir faaliyet olduğu kadar toplumsal bir üretimdir. Müzik sanatçısı tek başına olsa bile, müziğin kendisinin üretimi bir düzeyde toplumsal çaba gerektirmiştir. Müziği yapmak için kullanılan enstrümanlardan, müziğin bir şekilde dinlenmesini sağlayan nihai üretim, ürün olarak da bilinir.[2] Ayrıca müziğin dağıtımının bile toplumsal bir eylem olduğu iddia edilebilir. Bazı öğretmenler, öğrencileriyle ilişki kurabilecekleri seviyelerde bağlantı kurmak için müzik kullanmakla beraber "sosyolojik kavramın illüstrasyonlarını çizmek" için daha geleneksel olmayan öğretim yöntemi yollarını denemektedirler.[3]

Müziğin sosyal yönlerini ve etkilerini inceleyen en kayda değer klasik sosyologlar arasında Georg Simmel (1858–1918), Alfred Schutz (1899–1959), Max Weber (1864–1920) ve Theodor W. Adorno (1903–1969) vardır. Diğerleri arasında Alphons Silbermann, Charles Seeger (1886–1979), Howard S. Becker, Norbert Elias, Maurice Halbwachs, Jacques Attali, John Mueller (1895–1965) ve Christopher Small yer almaktadır. Çağdaş sosyomüzikologlar arasında Tia DeNora, Georgina Born, David Hebert, Peter Martin, Timothy Dowd, William Roy ve Joseph Schloss bulunmaktadır.

Alternatif tanımlar[değiştir | kaynağı değiştir]

SAGE Uluslararası Müzik ve Kültür Ansiklopedisi'ndeki "Sosyomüzikoloji" tanımında David Hebert, terimin son kullanımının dört tanım ifade ettiğini savunuyor: müzik sosyolojisi, müzik üzerine her türlü sosyal bilimsel araştırma (örneğin ekonomik, politik, vb.), ses olayları ve sosyal yapı arasndaki ilişkilere yoğunlaşan etnomüzikoloji ve etnomüzikoloji teriminin muhtemel yerini alması.[4]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Koreomüzikoloji
  • Müzik topluluğu
  • Müzik eğitimi
  • Müzik psikolojisi

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Katherine Ellis, An Introduction to Music Studies, Chapter 3: "The Sociology of Music". pp. 55–56
  2. ^ "Music and Wellbeing – a sociological perspective". Musicalist (İngilizce). 6 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2019. 
  3. ^ Albers (2003). "Rockin' Soc: Using Popular Music to Introduce Sociological Concepts". Teaching Sociology. 31 (2): 237-245. doi:10.2307/3211313. ISSN 0092-055X. 
  4. ^ Hebert 2019, ss. 2004–2006.

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Hebert, D. G. (2019). "Sociomusicology". J. Sturman (Ed.). SAGE International Encyclopedia of Music and Culture. 
  • Ko, Charles Ka Shing (2011). An analysis of sociomusicology, its issues; and the music and society in Hong Kong. Hong Kong: Ko Ka Shing. ISBN 978-9-881-58021-4. 

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Adler, Guido (1885). Umfang, Methode und Ziel der Musikwissenschaft. Vierteljahresschrift für Musikwissenschaft, 1, 5–20
  • Beaud, Paul and Alfred Willener (1973). Musique et vie quotidienne, essai de sociologie d'une nouvelle culture: electro-acoustique et musique pop; improvisation, in series, Repères. [S.l.]: Éditions Mame. 272 p. 2-250-00512-5ISBN 2-250-00512-5
  • Becker, Howard S. (1963). "The Culture of ... [and] Careers in ... a Deviant Group: the Dance Musician", in his Outsiders: Studies in the Sociology of Deviants (New York: Free Press, 1966, cop. 1963), p. [79]–119. N.B.: The results are of a study undertaken in 1948–1949.
  • de Clercq, Jocelyne (1970). La profession de musician: une enquête, in series, Études de sociologie de la musique. Bruxelles: Éditions de l'Institut de Sociologie, Université libre de Bruxelles. Variant title on half-title page: Le Musicien professional: une enquête. 165, [1] p. Without ISBN or SBN
  • Devine, Kyle Ross & Shepherd, John (ed.) (2015). The Routledge Reader on the Sociology of Music. Routledge. 9781138856363ISBN 9781138856363.
  • Hildegard Froehlich and Gareth Dylan Smith (2017). Sociology for Music Teachers: Practical Applications. Routledge. 978-1-315-40232-1ISBN 978-1-315-40232-1.
  • Hill, Dave (1986). Designer Boys and Material Girls: Manufacturing the [19]80s Pop Dream. Poole, Eng.: Blandford Press. 0-7137-1857-9ISBN 0-7137-1857-9
  • Honing, Henkjan (2006). "On the growing role of observation, formalization and experimental method in musicology." Empirical Musicology Review, 1/1, 2-5 26 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Kerman, Joseph (1985). Musicology. London: Fontana. 0-00-197170-0ISBN 0-00-197170-0.
  • Martin, Peter J., (1995). Sounds and Society: Themes in the Sociology of Music and Society. Manchester University Press. 978-0-7190-3224-0ISBN 978-0-7190-3224-0
  • Martin, Peter J., (2006). Music and the Sociological Gaze: Art worlds and cultural production. Manchester University Press. 978-0-7190-7217-8ISBN 978-0-7190-7217-8
  • McClary, Susan, and Robert Walser (1988). "Start Making Sense! Musicology Wrestles with Rock" in On Record ed. by Frith and Goodwin (1990), pp. 277–292. 0-394-56475-8ISBN 0-394-56475-8.
  • Middleton, Richard (1990/2002). Studying Popular Music. Philadelphia: Open University Press. 0-335-15275-9ISBN 0-335-15275-9.
  • Pruett, James W., and Thomas P. Slavens (1985). Research guide to musicology. Chicago: American Library Association. 0-8389-0331-2ISBN 0-8389-0331-2.
  • Sorce Keller, Marcello (1996). Musica e sociologia, Milan: Ricordi.
  • Daniela Stocks: Die Disziplinierung von Musik und Tanz. Die Entwicklung von Musik und Tanz im Verhältnis zu Ordnungsprinzipien christlich-abendländischer Gesellschaft. Leske + Budrich, Opladen 2000, 3-8100-2565-8.
  • Voyer, Pierre (1981). Le Rock et le rôle [sic]. [Montréal, Qué.]: Leméac. 2-7609-9429-5ISBN 2-7609-9429-5

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]