LSD: Dream Emulator

Vikipedi, özgür ansiklopedi
LSD: Dream Emulator
GeliştiriciAsmik Ace Entertainment
YayımcıAsmik Ace Entertainment
YapımcıOsamu Sato
Tasarımcı
  • Osamu Sato
  • Satoshi Ashibe
  • Hiroko Nishikawa
ProgramcıYoshinori Maeda
Sanatçı
  • Osamu Sato
  • Kazuhiro Goshima
  • Noboru Iizuka
BesteciOsamu Sato
PlatformPlayStation
Çıkış
  • JP: 22 Ekim 1998
TürKeşif oyunu
ModTek oyunculu

LSD: Dream Emulator, PlayStation için Asmik Ace Entertainment tarafından geliştirilen ve yayımlanan bir keşif oyunudur. LSD'de oyuncu, gerçeküstü ortamları herhangi bir amaç olmaksızın keşfeder. Oyuncu, yalnızca onu başka bir bölgeye ışınlayan nesneleri hareket ettirebilir ve bunlara dokunabilir. Oyun, PlayStation'ı oyun geliştirmek yerine çağdaş sanat yaratmak için bir araç olarak kullanmak isteyen Japon sanatçı Osamu Sato tarafından tasarlandı. Oyunun konsepti, bir Asmik Ace çalışanı tarafından on yıldan fazla bir süredir tutulan bir rüya günlüğüne dayanmaktadır.

Oyun, soundtrack'i ve rüya günlüğünden alıntılardan oluşan bir kitapla birlikte 22 Ekim 1998'de Japonya'da sınırlı sürüm olarak yayımlandı. Eleştirmenler tarafından tüm zamanların en deneysel video oyunlarından bir olarak kabul edildi. LSD yayımlandıktan sonra hızlı bir şekilde unutulsa da uzun bir süreden sonra mizah blogları ve Let's Play yorumcularının sayesinde popülerlik kazandı.

Oyun, 2010 yılında Japon PlayStation Store'unda yayınlandı.

Oynanış[değiştir | kaynağı değiştir]

Oyunda çeşitli gerçeküstü konumlar bulunur. Bu oyun içi ekran görüntüsünde; tavşan ve ayı gibi oynanamayan karakterler görülüyor.

LSD: Dream Emulator, oyuncunun herhangi bir hedef olmaksızın gerçeküstü ortamları keşfettiği "oynanabilir rüya"[1][2] olarak tanımlanan bir keşif oyunudur.[3] Oyun, oyuncunun kontrolünün öne ve arkaya doğru hareket etmesi, dönmesi, yatay hareket etmesi, koşması ve arkasına bakması ile sınırlı olduğu bir 3D ortamda birinci şahıs perspektifinden oynanır Oyun, on dakikaya kadar süren seviyelerde ("rüyalar") oynanır. Oyuncu her rüyaya rastgele bir alanda başlar. Oyuncu, herhangi bir nesneye dokunursa veya belirli tünellerden geçerse başka bir ortama ışınlanır. LSD'de oyuncu; bir Japon köyü, bir tarla, bir şehir, evler ve bir fabrika gibi konumları keşfeder. Konumlardaki dokular bazen farklı olabilir ve ayrıca rastgele nesneler, hayvanlar veya karakterler eklenmiş olabilir. Her rüya; on dakika sonra karakterin uyanmasıyla, oyuncu belirli nesnelerle etkileşime geçtiğinde veya öldüğünde sona erer.

Her rüyadan sonra oyunda bir gün geçer ve oyuncunun gördüğü rüya bir diyagram üzerinde işaretlenir. Diyagramda dört adet rüya çeşidi bulunur. Bunlar: "Upper", "Downer", "Static" ve "Dynamic"tir. Oyuncu ne kadar çok rüya oynarsa, rüyalardaki dokular o kadar sık değişir. Bunun sonucunda konumlar daha sürreal ve psikedelik hale gelir. Bazen yeni bir rüyaya başlarken oynanabilir bölüm yerine bir video görüntülenir. Birkaç oyun içi günden sonra, ana menüde oyuncunun oynadığı son rüyanın kısaltılmış bir versiyonunu deneyimlemesine izin veren bir "flashback" seçeneği belirir. Oyunda ayrıca Gray Man veya Shadow Man olarak da bilinen bir insansı figür bulunur. Oyuncu bu figüre dokunduğunda flashback seçeneğini ve rüya içindeki tüm ilerlemesini kaybeder.[1]

Geliştirilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

LSD: Dream Emulator, Japon multimedya sanatçısı Osamu Sato tarafından tasarlandı.[4] Sato sanat kariyerine, 1990'larda dijital grafik tasarım ve bilgisayar sanatına başlamadan önce 1980'lerde fotoğrafçılık yaparak ve müzik yazarak başladı.[5] 1990'larda CD-ROM teknolojisi ile denemeler yapmaya başladı ve bir etkileşim boyutuna sahip animasyonlu 3D videolar yarattı. Bu projeler video oyunlarını andırsa da, Sato'nun amacı oyun yaratmak değil, oyun platformlarını çağdaş sanat eserleri yaratmanın bir yolu olarak kullanmaktı. Sato'nun bu türden ilk projesi Sony Music Entertainment Japan tarafından finanse edildi ve 1994 yılında Eastern Mind: The Lost Souls of Tong Nou adıyla Japonya ve ABD'de yayımlandı. Eastern Mind'ın ABD'de piyasaya sürülmesi ve bazı ödüller alması sayesinde Sato, LSD olarak isimlendirilecek bir sonraki projesi için fon sağlayabildi.

Sato, video oyunu fikrini reddetmeye ve PlayStation'ı sanat ve müzik yaratmak için bir araç olarak kullanmaya devam etti.[5] Platform olarak PlayStation'ı seçmesinin nedeni, Sony'nin yapmak istediği tarzda işleri onayladığını hissetmesi ve bunun yanında Sega ve Nintendo'nun oyuncak şirketleri olarak daha fazla itibara sahip olduğunu düşünmesiydi.[4] Sato'nun LSD'nin konusunu bulması, yarış oyunları oynamasıyla olmuştur. Sato, yetenekli bir oyuncu olmadığı için yarış oyunlarını zor ve sıkıcı buldu ve bu yüzden arabayı duvara çarpıp oyuncuyu başka bir boyuta taşıma olasılıklarını hayal etti. Kendisi gibi yeteneksiz oyuncular için bu fikrin daha keyifli olacağını düşündü. Buradan yola çıkarak, rüyaların sahip olduğu mantıksızlık ve kolay unutulabilir doğaya sahip bir hayalî dünya yaratma fikrini buldu. Oyuna herhangi bir amaç vermedi, çünkü Sato'ya göre insanın doğasında bile bir amaç bulunmamaktayken video oyunlarında buna gerek yoktu. Sato oyununun konusu için Asmik Ace Entertainment'ta tasarımcı olan Hiroko Nishikawa tarafından yaklaşık on yıldır yazılan bir rüya günlüğünden esinlendi.[1][3]

Sato aynı zamanda bir müzisyendir ve sample'lar kullanarak oyun müziği için 500 civarında müzikal motif oluşturmuştur. Sato, bu yaklaşımın rüya halinin karmaşasını sonlanan melodilerin aksine daha iyi yansıttığını düşünmüştür.[1][4][5] Sato, özellikle İngiltere'nin Warp plak şirketinin yayımladığı müzikten etkilenmiştir. Aslında oyuna Asya havası katmak için daha fazla pentatonik gam ve melodi ekleyecekti, ancak Ken Ishii (ayrıca oyunun remikslenmiş soundtrack'inde yer almıştır) gibi Japon prodüktörlerin uluslararası başarısını gördükten sonra bunun gerekli olmadığını fark etti. "LSD" ismi, hippi ve psikedelik altkültürlerin ilgisini çekmek için verilmiştir ve aynı adı taşıyan liserjik asit dietilamid adlı uyuşturucuya atıfta bulunmaktadır. "LSD" kısaltmasına oyun içinde "in Life, the Sensuous Dream" ve "in Limbo, the Silent Dream" gibi birden fazla anlam verilmiştir. Sato, bu anlam karmaşasının rüyaların sahip olduğu kaosu ve kafa karıştırıcı doğasını temsil ettiğini düşünmüştür.

Yayımlanması[değiştir | kaynağı değiştir]

Oyun 22 Ekim 1998'de Japonya'da yayımlandı.[6] Sato, Eastern Mind'da olduğu gibi oyunun ABD'de yayımlanmasını ummuştu ancak istediği gerçekleşmedi.[4][5][7] LSD az sayıda kopya sattı. Günümüzde LSD'nin ikinci el pazarlarda bulunması zordur ve ve satış için listelendiği zamanlarda yüksek fiyatlara satılmaktadır.[1][2] LSD, "Lucy in the Sky with Dynamites" adlı bir bonus CD ve "Lovely Sweet Dream" adlı bir kitapla birlikte bağımsız (standalone) ve sınırlı sayıda piyasaya sürülmüştür. Bonus CD'nin içinde yaklaşık bir saatlik asit tekno müziği bulunmaktadır ve kitap, Nishikawa'nın rüya günlüğünden alıntılardan oluşmaktadır. Kitap; rüyaların ve çeşitli sanatçılar tarafından sağlanan illüstrasyonların İngilizce çevirilerine sahiptir.[8] Sato, özel bir oyun müziği albümü yayınlamak konusunda kararlıydı, bu nedenle oyunun yanında LSD and Remixes adlı bir çift diskli oyun müziği derlemesi yayımlandı. Remiks albümünde Ken Ishii, Jimi Tenor, µ-Ziq ve Morgan Geist gibi sanatçılar katkı sağlamıştır.[9]

Oyun, 11 Ağustos 2010'da Japon PlayStation Store'unda yeniden yayımlanmıştır.[10]

Tepkiler[değiştir | kaynağı değiştir]

LSD: Dream Emulator, sınırlı sayıda kopyaya sahip olması ve içeriğinin eksantrik yapısı nedeniyle piyasaya sürüldükten sonra hızla unutuldu. Sonraki yıllarda ise bir kült kitle kazanmıştır.[1][2][3] Sato, yayınlanmasından yıllar sonra Batılı kitle arasında artan ilgiyi anlamlandıramamıştır. Motherboard, popülaritesinin internetten kaynaklandığını, özellikle de Cracked.com gibi mizah blogları ve YouTube Let's Play video küratörlerinin katkısı olduğunu yazmıştır. Hardcore Gaming 101, LSD'nin popülaritesinin halüsinojenik ve deneysel oyunlar için tüketici talebinin bir kanıtı olduğu sonucuna vardı. İnsanların LSD ile ilgili Sony ile temasa geçmesiyle 2010'da Japon PlayStation Network'te yeniden yayımlanmıştır ve oyuncular arasında daha da fazla ilgi uyandırmıştır. Sato, LSD'nin online popülerliği sayesinde kendisiyle tanışan birçok genç kitlenin sanat sergilerini ziyaret ettiğini fark ettiğinin söylemiştir.[5] İngiliz indie rock grubu Alt-J, stüdyo albümleri Relaxer'ın (2017) kapak resmi için LSD'den bir ekran görüntüsü kullanmak üzere Sato'dan izin aldı.[11] 2011'de bir hayran, kişisel bilgisayarlar için Unity motorunda resmî olmayan bir yeniden yapım geliştirmeye başladı ve 2014'te alfa sürümü ile kullanıma sunuldu.[12][13]

Kill Screen, LSD'yi "şimdiye kadar yapılmış en çok geren ve en öngörülemez tuhaf video oyunlarından biri" olarak adlandırıldı.[3] Hardcore Gaming 101, "gerçek bir rüya hissini bu kadar etkili bir şekilde veren başka bir video oyunu olmamıştı" dedi ve oyunun biraz eski olduğunu ancak hala deneyimlemeye değer olduğunu söyledi. Oyunu; Little Nemo ve The Sandman isimli çizgi roman serileri, Düşler filmi ve Alice Harikalar Diyarında gibi rüyaları taklit etme amacıyla tasarlanan eserlerle karşılaştırdılar.[1] Red Bull Music Academy, LSD'yi en deneysel oyunlardan biri olarak tanımladı.[5] Oyunun İngilizce hayran çevirisi 2020'de yayımlandı.[14]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f g McSwain (11 Temmuz 2017). "LSD: Dream Emulator". Hardcore Gaming 101 (İngilizce). 13 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. 
  2. ^ a b c Vincent (28 Ocak 2015). "The Elusive Creator of the Most Terrifying Video Games". Motherboard (İngilizce). 7 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. 
  3. ^ a b c d Priestman (23 Aralık 2014). "Remaking the notorious PS1 freakout LSD: Dream Emulator". Kill Screen (İngilizce). 12 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. 
  4. ^ a b c d PlayStation Anthology. United States: Geeks Line. 2014. ss. 118-121. ISBN 9791093752327. 
  5. ^ a b c d e f "Interview: Osamu Sato". Red Bull Music Academy Daily. 14 Kasım 2017. 22 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. 
  6. ^ "LSD [PS] / ファミ通.com". Famitsu. 21 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2018. 
  7. ^ LSD Television commercial, 1998, 12 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 13 Mart 2018 
  8. ^ Raburī suīto dorīmu : LSD. Autosaido direkutāzu kanpanī., アウトサイドディレクターズカンパニー. Tōkyō: Mediafakutorī. 1998. ISBN 4889916555. OCLC 170229328. 
  9. ^ LSD instruction manual. Japan: Asmik Ace Entertainment. 1998. 
  10. ^ "LSD". PlayStation™Store (Japonca). 11 Ağustos 2010. 13 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. 
  11. ^ John (6 Mart 2017). "The bizarre inspiration behind Alt-J's creepy new artwork". Tone Deaf (İngilizce). 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. 
  12. ^ Priestman (28 Aralık 2014). "Fan Remake Of LSD: Dream Emulator Is Now Playable". Siliconera (İngilizce). 4 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. 
  13. ^ Vincent (22 Aralık 2014). "This awesome son-of-a-gun is remaking LSD: Dream Emulator". Destructoid. 22 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. 
  14. ^ "Cult 1998 PlayStation Game LSD: Dream Emulator Is Finally Playable In English". Kotaku. 5 Mayıs 2020. 6 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2020. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=LSD:_Dream_Emulator&oldid=30994390" sayfasından alınmıştır