Douglas DC-4E
| DC-4E | |
|---|---|
 Yeni DC-4E United Air Lines'ın Oakland Havaalanında ki üssünde. | |
| Türü | Deneysel havacılık |
| Ulusal köken |  ABD |
| Üretici | Douglas Aircraft Company |
| İlk uçuş | 17 Temmuz 1938 |
| Ana kullanıcı | United Airlines |
| Üretim sayısı | 1 |
Douglas DC-4E, deneysel olarak yapılmış bir uçaktır. Dizaynı 1935 yılında United Airlines dan gelen istek üzerine yapılmıştır. Hedef DC-3'ün yerine daha geniş ve sofistike bir uçak imal etmek idi. Konu diğer hava yolu şirketlerinin de ilgisini çekmiş ve projeye American Airlines, Eastern Airlines, Pan American Airways ve TWA da maddi katkı sağlamışlardır.
Planlanan yolcu kapasitesi 42 kişiydi. Ayrıca burun kısmında tekerleğe sahip ilk yolcu uçağı olma özelliği taşıyordu. Uçuş sistemlerindeki değişikliklere klima da eklenmişti. Uçağın kuyruk stabilizatörleri üç dikey kanattan oluşmaktaydı.
Prototip ilk kez 7 Temmuz 1938 günü havalandı. United Airlines tarafından 1939'a dek kullanıldı. Ancak uçağın kompleks sistemleri bakımını zorlaştırıyordu. Sadece deneysel amaçlı üretilen (DC-4E'deki E experimental'i ifade için kullanılmaktadır) DC-4E havacılık teknolojilerinin geliştirmeleri için Japonlara satılmıştır. Bu uçak Japonların Nakajima G5N bombardıman uçağının temelini oluşturmuştur.
Özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]
| Douglas DC-4E | ||
|---|---|---|
| Yolcu | 52 | |
| Uzunluk | 97 ft 0 in (29.7 m) | |
| Kanat uzunluğu | 97 ft 0 in (29.7 m) | |
| Kuyruk yüksekliği | 24 ft 6 1/2 in (7.4 m) | |
| Kanat alanı | 2,155 ft² (200.2 m²) | |
| Mürettebat | 2 | |
| Max kalkış ağırlığı | 66,500 lb (30,164 kg) | |
| Max menzil | 2,200 miles (3,540 km) | |
| Tipik yer hızı | Mach 245 mph 7,000 ft'de (394 km/h 2,135 m' de ) | |
| Güç kaynakları (2x) | 4× Pratt & Whitney R-2180-S1A1-G Twin Hornet , 1,450 hp (1,081 kW) her birinde | |