Behruz Kengerli
| Behruz Kengerli | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Diğer ad(ları) | Behruz (Şamil) Şirelibey oğlu Kengerli |
| Doğum | 22 Ocak 1892 Nahçıvan, Erivan Guberniyası, Rus İmparatorluğu |
| Ölüm | 7 Şubat 1922 Nahçıvan, Nahçıvan ÖSSC, Sovyetler Birliği |
| Defin yeri | Nahçıvan |
| Uyruk | Azərbaycanlı |
| Alanı | Ressam |
| Katıldığı akımlar | İzlenimcilik, Realizm |
| Etkilendikleri | Gigo Gabaşvili, Yakov Nikoladze, Oskar Şmerling |
| Etkiledikleri | Hüseyin Aliyev, Adil Gaziyev, Şamil Gaziyev, Eyyub Hüseynov, |
| Ünlü yapıtları | "Mülteci bayan" |
Behruz Kengerli (tam adı: Behruz (Şamil) Şirelibey oğlu Kengerli; 22 Ocak 1892, Nahçıvan - 7 Şubat 1922, Nahçıvan), Azerbaycan'da ilk akademik resim üslubunda çalışarak gerçekçi çalışmalarıyla yeniliğe öncülük eden Azerbaycanlı ressamdır.[1]
Behruz Kengerli'nin çeşitli tema ve türlerde yaklaşık 2000 eserden oluşan sanat mirası, halkın ilgisini çekmiş ve art arda sergiler ve müze teşhirleriyle toplanmış ve sergilerin ve müze sergilerinin dekorasyonu olmuştur.[2]
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
Behruz Kengerli, 22 Ocak 1892'de Nahçıvan şehrinde doğdu.[3] Sanatçının annesi Aziz Hanım, Behruz bebekken öldükten sonra babası Şireli Bey, Şirin Hanım ile evlendi. Bu evlilikten iki kızı Tahire ve Mensure dünyaya geldi.[4] 1910'larda Şireli Bey'in vefatından sonra Şirin Hanım, sanatçının amcası Kadir Ağa ile evlendi. Bu evlilikten Davud, Rüstem ve Gültaç adlı üç çocuğu dünyaya geldi.[4]
Babası Şireli Bey, lisede okudu, Fars ve Rus dillerini öğrenmiştir, Doğu ve Avrupa edebiyatını tanıdı, önde gelen bir entelektüel olarak kabul edildi ve şehir mahkemesinde tercüman olarak çalışmıştır.[5] Oğlunu "Hayriyye" adı verilen yeni tip bir şehir okulunda okuması için gönderdi. Behruz Kengerli, babasının eve getirdiği kitaplardan ve resimli kitaplardan yararlanır, küçük yaşlardan itibaren resim yapmaya ilgi duyar, resim kopyalama ile uğraşır, Rusça öğrenerek bilgi seviyesini artırmaya çalışır. Küçükken işitme duyusunu kaybeden Behruz, tüm zamanını resim çizerek, hayal dünyasında kaybolarak geçirmektedir.[6] Babasının abonesi olduğu "Molla Nasreddin" dergisini karıştırmak Behruz'un manevi dünyasını besliyor.[7] Dergide yayınlanan köşe yazıları ve karikatürlerle tanışır, komik resimlerin yüzlerini çıkararak çizim yapmanın sırlarını öğrenir.[7] Bu ilk alışkanlıklar, Behruz'un resim sevgisini pekiştirir. Behruz Kengerli bu amaçla 1910 yılında Tiflis sanat okuluna girdi ve burada 5 yıl eğitim gördükten sonra 1915 yılında Nahçıvan'a döndü.[8]
Transkafkasya'nın önemli bir kültür merkezi olan Tiflis'te "Sanatı Teşvik Derneği" bünyesinde düzenlenen sanat okulunun ilk Azerbaycan mezunu olan Behruz Kengerli, burada yeteneğini kapsamlı bir şekilde geliştirmek için uygun bir zemin buluyor.[5] Okuldaki eğitim, Rus akademik eğitim sistemine dayanıyordu ve şehrin önde gelen resim öğretmenleri tarafından yürütülüyordu. "Molla Nasreddin" dergisi ile işbirliği yapan Gürcü ressamlar Gigo Gabaşvili, Alexander Mrevleşvili, heykeltıraş Yakov Nikoladze, Oskar Şmerling gibi öğretmenler, öğrencilerine profesyonel resim sanatının ilkelerini ve Avrupa kültürünün kazanımlarını öğrettiler. Behruz Kengerli'nin öğrencilik yıllarında "Molla Nasreddin" dergisinin etkisinde kaldığı çizim ve resimleri bunu açıkça kanıtlamaktadır.[5]
Bahruz Kangarlı'nın öğrenimi sırasında yaptığı akademik resimlerden örnekler günümüze ulaşmıştır.[5] "Apollon'un Başı", "Laokoon", Michelangelo'nun "Zincirli Köle" gibi antik Yunan ve Roma sanatının başyapıtlarının büstleri ve heykelleri de dahil olmak üzere kurşun kalem, karakalem, sulu boya ve yağlı boyalarla yaptığı bir dizi resim buna örnek olabilir.[5] Bunlar, genç sanatçının canlı doğadan çalışarak serbest çizim becerilerinde başarılı bir şekilde ustalaştığını gösteriyor. Cansız alçı heykelleri kopyalamakla yetinmez, canlı doğadan öğretmenlerinin ve öğrenci arkadaşlarının portrelerini de çizer ve bir insanın dış görünüşünü, benzerliğini, psikolojik özelliklerini gerçekçi bir şekilde canlandırmayı başarır.
Behruz Kengerli, öğrenim yıllarında, yaz tatillerini Gürcistan'ın yemyeşil çayırlarında, Karadeniz kıyılarında ve memleketi Nahçıvan'da geçirmiş, gördüğü ve gözlemlediği hayatın resimlerini, eserlerinin kopyalarını resmetmiş ve yorulmadan çok sevdiği mesleğini geliştirmeye ve resim becerilerini cilalamaya çalıştı.[9] Hemşehrileri arasında yetenekli sanatçı olarak tanınan Behruz Kengerli sanatseverler tarafından da belirli siparişler verildi. Henüz öğrenciyken 1914 yılında Nahçıvan'da açtığı ilk kişisel sergisi sanatseverlerin ilgisini çekmiş ve basında olumlu yer bulmuştur. Şehrin ileri gelen aydınları sergiyi büyük beğeniyle karşılamışlar ve basında çıkan bir yazıda "Bahruz Bey'in daha güzellerini, daha çok tablolarını ortaya koymasını" temenni etmiştir.
Özgür yaradıcılığı[değiştir | kaynağı değiştir]
Behruz Kengerli, eğitimini tamamlayıp Nahçıvan'a döndükten sonra memleketinin kültürel hayatında faydalı bir rol oynamaya başladı. Eserlerini evinde sergiler, gençlerin sanat eğitimi ve estetik kültürü yönündeki ilk girişimlere özel önem verir, modern insanın sanatsal taleplerini güzel sanatlara ve kitlesel halk yaratıcılığına çekmekten özel bir zevk alır, bu alanda yapılan çalışmaların meyvelerinde teselli buluyor.[5]
Akademisyen M. C. Caferov anısında, Behruz Kengerli'nin 1919'da küçük bir salonda sergisi hakkında ilginç bilgiler verilir:
| “ | Eserlerini tek tek gösterip çocuklara büyük bir heyecanla anlatırken ara sıra da gülümseyerek şunları söyledi:"dokunmak yok, dokunmak yok". Yüzü hep asık, kaşları çatık sanatçıyı ilk kez gülümserken gördüm.[5] | ” |
Çocuklar ve gençler, sanatçının sergilerini izler, naturadan resim yaparken etrafında toplanır, yeteneğine hayran olmaktan keyif alırdı. Bu tür görsel çizim alışkanlıkları, sanatseverler için yaşayan bir ders ve uygulama oldu. Daha sonra Nahçıvan'da ressam olarak tanınan Hüseyin Aliyev, Adil Gaziyev, Şamil Gaziyev, Eyyub Hüseynov, Bağır Maratlı gibi gençlerin Behruz Kengerli'yi ilk hocaları olarak görmeleri tesadüf değildir.
Behruz Kengerli'nin özgür yaratıcı faaliyeti, yoğun sosyo-politik çatışma yıllarına, özellikle Ermenilerin Azerbaycan halkına karşı gerçekleştirdiği saldırı ve terör operasyonları dönemine denk geldi. Sanatçının bu konulara ithaf ettiği resimleri keskin bir belgesel iddianameye sahiptir. Özellikle “Mülteciler” serisi, dönemin toplumsal çelişkilerini gerçekçi bir genelleme gücüyle yansıtıyor. "Mülteci oğlan", "Mülteci hanım", "Mülteci çocuklar", "Nahçıvan Harabeleri" resimleri, fikir-sanatsal içerikleri nedeniyle, hassas bir kalbin, hümanist sanatçının milli katliama, düşmanlığa ve toplumsal adaletsizliklere karşı bir protestosu gibidir.
Behruz Kengerli'nin memleketindeki zorlu imtihan yıllarına rağmen yaratıcı faaliyeti ve sıkı çalışması genişlemekte ve sanatı mükemmelliğe ulaşmaktadır. Yorulmadan sanatsal arayışlar yürütür, portre, manzara ve natürmort resim türlerinde psikolojik özellikler, manevi hisler ve duygularla dolu, lirik ruh halleriyle ayırt edilen resimler ve tablolar yaratır. Hayatı gerçekçi bir bakış açısıyla anlayan ve canlandıran sanatçı, estetik pratiğini ortaya koyarak şunları söyledi:
| “ | Gördüğüm bu garip dünyayı renklerle anlatıyorum. Ama yine de benim çizdiğimle aynı olamaz. Ben öyle resim yapmya çalışıyorum ki o şeyin aynısı olabilsin.[5] | ” |
Behruz Kengerli, realizm yöntemine, özellikle insanın ve doğanın güzelliğini, renklerin uyumunu, hava-ışık etkilerinin tazeliğini ifade eden empresyonizm tarzına meyletmiştir. Sanatçının günün farklı saatlerinde çizdiği "Yılan Dağı" manzaraları da dahil olmak üzere bir dizi peyzajında, empresyonizm sanat akımının yankıları açıkça hissediliyor.[5]
O dönemde eğitim ve kültür merkezleri alanında ilk adımları atan Nahçıvan'ın kültürel yaşamına Behruz Kengerli'nin üretici faaliyeti olumlu etki yapmıştır. Resim sanatını tanıtmanın önemli yollarını arayan sanatçı, "Nahçıvan hatırası" adlı resim albümleri hazırlıyor, bu albümleri yerel halka dağıtmaya çalışıyor ve sanatseverler arasında ilginç sohbetler yürütüyor.[5] Nahçıvan'ın tarihi-etnografik anıtlarını, ulusal tiplerini, kıyafetlerini, yerel çevrenin önemli özelliklerini tasvir eden "Nahçıvan hatırası" adlı çok ilginç bir resim albümü şu anda Azerbaycan Ulusal Güzel Sanatlar Müzesi'nde korunmaktadır.[5]
Tiyatro sanatının gelişimindeki rolü[değiştir | kaynağı değiştir]
Behruz Kengerli, Nahçıvan'da tiyatro sanatının gelişmesi ile ilgili etkinliklerin uygulanmasına da yakından katıldı. Bahruz Kangarlı, 1912 yılında Nahçıvan tiyatrosunda Üzeyir Hacıbeyov'un müzikal komedisi "O olmasın, bu olsun"un sanatsal düzenlemesini yaparak tiyatro sanatçısı olarak meslek hayatına başlıyor.[10] Sanatçı, Nahçıvan Tiyatrosu sahnesinde 1912'den 1918'e kadar Necef Bey Vezirov'un "Pahlavanani-zamane", "Hacı Gambar", "Müsübeti-Fahreddin", Abdurrahim bey Hagverdiyev'in "Aç Adamlar" adlı eserlerinin 40'tan fazla temsili için büyük ölçekli panolar, sahne tasarımı ve kostüm eskizleri vermiştir.[10] Sanatçı, ulusal halk kıyafetlerinin eşsiz bir uzmanıydı. Yarattığı eserlerin karakterlerini karakterize eden, tarihsel bütünlüğü, ulusal rengi, zengin renkleri, desenleri ve süslemeleriyle izleyiciyi kendine çeken çok sayıda kostüm eskizi yaratmıştır.
1917'de Behruz Kengerli Nahçıvan, "Hayriyya" okuluna bağlı "El aynası" adlı tiyatro topluluğunun sahneye koyduğu Celil Memmedguluzade'nin "Ölüler" adlı komedisinin sahne tasarımı, dekor ve kostüm eskizlerini yaptı.[8] 1918'de sahnelenen "Ölüler", "Peri Cadu", "Hacı Kara" gibi eserlerin sahne tasarımını da tasarladı, ayrıca sahne arkası için dağ manzarasını gösteren büyük ölçekli bir pano çizmiştir.[11]
Azerbaycan SSC dönemindeki çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]
1920 yazında Nahçıvan, Bolşeviklerin Kızıl Ordusu tarafından işgal edildi, Sovyet hükûmeti kuruldu ve bir dizi eğitim ve kültür önlemi uygulandı. Behruz Kengerli, yaratıcı faaliyetini yeni sosyal ortamda genişletme fırsatı bulur.[5] Behruz Kengerli, çağdaşlarının anılarında da görüldüğü gibi, 1920-1921 yıllarında sanatsal açıdan eksiksiz mükemmel bir dizi eser yaratmıştır.[5] Bunlardan Birinci Dünya Savaşı'na katılan Azerbaycan savaşçılarının sembolik imajı olan "Altın Asker" imajına özellikle dikkat edilmelidir.[5]
15 Şubat 1921'de Nahçıvan İhtilal Komitesi'nin girişimiyle Behruz Kengerlini'nin yaklaşık 500 tablosundan oluşan bir sergi gösterilmiş ve bazı eserlerin halka satışından elde edilen gelirin bir kısmı da sanatçının isteği üzerine bir yetimhaneye bağışlanmıştır.[8]
Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]
Behruz Kengerli'nin biyografisi, fiziksel olarak zayıf, yumuşak huylu, çalışkan ve iş odaklı bir kişinin kısa yaşamı boyunca maddi sıkıntılar ve manevi yoksunluklar çektiğini, resmi devlet dairelerinden gerekli ilgi ve yardımı görmediğini ve varlıklı bireyler, kültürel olarak geri kalmış ve cahil insanların kayıtsız tavırlarına tanık olmuştur. 7 Şubat 1922'de 30 yaşında akciğer hastalığından öldü.[2][5]
Portre becerisi[değiştir | kaynağı değiştir]
Behruz Kengerli'nin yaratıcılığında öncü bir yer tutan portre çalışmalarına, çağdaşlarının gerçek ve canlı görüntüleri yansımıştır.[7] Sanatçı, çalışmaları sırasında bile portre türünün gerekliliklerine özel bir önem vermiş ve özel bir istekle insan formunu inceleme alışkanlığını edinmiştir.[5]
Behruz Kengerli, çalışmaları sırasında ve yaratıcılığının ilk aşamasında portre sanatına olağanüstü bir önem vermiştir. İlk taslaklardan, sanat okulundaki sınıf çalışmalarından, klasik heykel kopyalarına, yakın arkadaşlarının, tanıdıklarının ve öğretmenlerinin kopyalarına kadar, ilk çalışmalarının çoğu portre türüne aitti.[5] Eserlerinin kronolojik listesine bakıldığında, sanatçının 1911-15 yıllarında portre çalışmalarına özel bir önem verdiği anlaşılmaktadır.[5] Her şeyden önce, onun "Otoportresini" ele almak ilginçtir. Bu resimde izleyiciye kendisini gözlemci, hayal gücü kuvvetli, düşünen, yaratıcı bir kişilik olarak sunar. Okul üniforması içinde bir masada oturmuş düşünürken tasvir edilmiştir. Uzun siyah saçlarla çevrili geniş yüzü, kalın kaşları, ileriye bakan parlak gözleri, hayalperest bir genç adamın iç dünyasının canlı bir görüntüsünü ve nüfuz eden kişiliğini yaratır. Portre, onun bir grup yaratıcı entelektüele ait olduğunu ortaya koyuyor.[5]
Sanat okullarının eğitim sürecinde hareketsiz kalan alçı heykellerin hareket ettirilmesi ve ışık-gölge kontrastlarıyla insan vücudunun anatomik yapı ve şeklinin canlandırılması önemli gerekliliklerden biridir. Doğayı algılama alışkanlığını kolaylaştıran bu yöntem, sanatçının vizyonunu düzenlerken resim yapma becerisini de düzenler. Behruz Kengerli'nin antik heykellerden aynı şekilde yaptığı "Apollo'nun başı", "Laokoon", "Elleri kelepçeli köle" resimlerinde de portre özellikleri ve form mükemmelliği belirleyici rol oynamaktadır. Bu yönü, "Yaşlı Bir Adamın Portresi" de dahil olmak üzere, doğrudan naturadan canlı insan figürleriyle çalıştığı bir dizi eser için de geçerlidir.[5]
Yaşlıların sakin ifadesinin okunabildiği bu görsel, ulusal tipin somut belirtileri nedeniyle Gürcü halkına aittir. O yağlı boya portrede olduğu gibi, Kengerli'nin öğretmeni Oskar Şmerling'in kalem profil portresi, Avrupa ulusal özellikleriyle karakterize edilir.[5][12] Kengerli'nin sınıf arkadaşı Gürcü sanatçı Lado Gudiaşvili'nin portresi, bireysel özellikleri nedeniyle canlı ve doğaldır.[12]
Kengerli'nin küçük ölçekli portrelerinin çoğu suluboya ile yapılmıştır. Canlı gözlemlere dayalı olarak fırça ile yapılan bu resimler, sade ve özgür kompozisyonları nedeniyle çoğu zaman etüt düzeyindedir. En sevdiği mesleği bırakamayan sanatçı, her yerde ilgisini çeken insanları resimlerinde canlandırmayı seviyor gibi görünüyor. Bunların çoğu 1911–13'te suluboya, kurşun kalem, karakalem ve siyah mürekkeple işlenmiş bir albümde toplandı. "Erkek Portresi" ve "Kadın Portresi" isimleri altında tekrarlanan bu tür resimler, ulusal tipin çeşitliliğini gözlemlemek amacıyla yapılmıştır.[5]
Kengerli'nin çağdaşları, Nahçıvan aydınları, portrelerini yapmasını sipariş verirlerdi.[5] Doğadan portreler çizmenin yanı sıra, ara sıra kar elde etmek için fotoğraflardan portreler büyütürdü. Sanatçının kuzeni Hüseyin ağa Kengerlinski, dede Murtuz ağa, amca Rza, hoca Mirza Muhammed Zamanbeyov ve Esadaga Sultanov'un portreleri bu türdendir.[5]
Sanatçı, bu tür anma portrelerinin aksine, içeriği renkli, gerçek bir yaratıcı ruhla karakterize edilen bir dizi çocuk ve kadın portresi çizmiştir.[7] 1918-21'de yapılan bu portrelerin çoğu, derin ideolojik içerikleri, sosyal ve psikolojik boyutlarıyla izleyiciyi cezbeder. Sanatçının ünlü portre serisi "Mülteciler" (1918–20), tarihi belgeleme ve sanatsal mükemmellik açısından Azerbaycan resim tarihinde istisnai bir olay olarak değerlendirilmelidir.[6] Genellikle sessiz ve tenha bir hayat süren ve siyasetin dışında kalan sanatçı, halkın kaderine, keskin toplumsal çelişkilere, ulusal düşmanlık ve katliamlara karşı yurttaşlık tavrını ortaya koymuş ve yaşanan trajik olayların ve Ermeni saldırganlığının canlı bir kronolojisini oluşturmuştur.[8] Ulusal katliam sonucunda anavatanlarından edilen yoksul ve çaresiz çocukların ve kadınların trajedisi, hümanist sanatçının dikkatini çekti ve onu masum kurbanların acılarını ve ıstırabını yansıtan görüntüler yaratmaya teşvik etti.[8] Yaşıtlarının hatıralarından da bilindiği üzere Behruz, açlık, muhtaçlık ve maddi yoksunluk içinde olan mültecilere yardım elini uzatmaya çalışmıştır. Kimsesiz çocukları evine davet eder, onlara yiyecek, giyecek, ayakkabı verir, fotoğraflarını çekerdi. Bu sayede mültecilerin kalplerini, yüzlerindeki kasvetli psikolojik gölgeleri daha canlı bir şekilde gözlemlemek mümkün olurdu.[7]
"Mülteciler" serisinde yer alan eserler arasında "Cenfede Köyünden Mülteci Çocuk", "Afşar Köyünden Mülteci Kız Gümsün", "Mülteci Kadın", "Mülteci Çocuk" gibi portreler özellikle akılda kalır..[13] Üzgün ve umutsuz yüzleri sefalet, yalnızlık, korku ve işkence belirtileri gösteriyor. Yüzleri solgun, elbiseleri yırtık, akıbetleri acı olan bu zavallılar, keder denizinde boğulmakta ve rahmet, şifa ve kurtuluş istemekte, yardım beklemektedir.
"Cenfeda Köyünden Mülteci Çocuk" portresindeki güler yüzlü, samimi genç adamın içsel duyguları ve psikolojik duyguları, insan sevgisi ve manevi saflık felsefesinin dışavurumlarıdır. Başını hafifçe sağ omzunun üzerine eğmiş ve delici bakışlarını izleyiciye dikmiş bu genç adamın görüntüsü, Behruz Kengerli'nin hümanizminin yaşayan bir örneğidir.[5]
Kural olarak Kangarli, karakterlerini canlı naturaya göre resmetmiş ve resminin ana kriteri olarak hayatın gerçekliğini kabul etmiştir. Bu, küçük bebeklere, genç erkeklere ve kızlara adanmış bir dizi portrede daha net bir şekilde görülebilir. Bazen uyanık, bazen uyuyan çocukları farklı poz ve hareketlerle tasvir eden portreler ve çalışmalar, sanatçının küçük kahramanlarının naif, masum ve samimi duygularını, psikolojik heyecanlarını, yaş özelliklerini ve ulusal özelliklerini dikkatle incelemeye çalıştığını gösteriyor. Bir örnek, "Sanatçının erkek kardeşinin portresi" dir. Çocuğun hayat dolu sakin yüzü, iri siyah gözleri çok anlamlıdır. Aynı psikolojik ruh hali, "Uyuyan Çocuk" teması üzerine boyanmış birkaç portrenin karakteristiğidir.[5]
Bahruz Kangarlı'nın portre çalışmalarının temel özelliği, geleneksel, yaklaşık, minyatür stilize bir şekilde değil, profesyonel şövale resminin özelliği olan gerçek ve canlı hacim, ışık-gölge ve renk ilişkilerine dayalı olarak bir fırça ile boyanmasıdır. Behruz Kengerli, Azerbaycan resim sanatında özgün akademik resim üslubunda çalışarak gerçekçi çalışmalarıyla yeniliğin ve yenilikçiliğin önünü açmış bir fırça ustasıdır.[5]
İrsi[değiştir | kaynağı değiştir]
Azerbaycan Ulusal Güzel Sanatlar Müzesi'nin girişimiyle 1947'de Bakü'de, 1957'de Moskova'da Behruz Kengerli'nin kişisel sergileri düzenlenmiştir. Şu anda Behruz Kengerli'nin eserleri, Azerbaycan Ulusal Güzel Sanat Müzesi'nin yanı sıra Nahçıvan Devlet Tarih Müzesi ve Moskova Devlet Tarih Müzesi'nde saklanmaktadır.[5] Nahçıvan şehrinde onun adını taşıyan bir sokak var.
Mayıs 2001'de Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti Yüksek Meclisi'nin kararıyla sanatçının 110. doğum yıldönümü münasebetiyle Nahçıvan Sanatçılar Birliği'nin sergi salonuna Behruz Kengerli'nin adı verildi.[6] Haziran 2002'de Azerbaycan Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Haydar Aliyev, Nahçıvan şehrinde Behruz Kengerli anısına oluşturulan müzenin açılış törenine katılarak uzun bir konuşma yaptı.[11][14] Behruz Kengerli'nin yaratıcılığını takdirle karşıladı ve "Onun eserleri Azerbaycan devletinin milli hazinesidir" dedi.[5][11] 2012 yılında Behruz Kengerli'nin 120. yılı anısına bir posta pulu ithaf edilmiştir.
25 Mayıs 2016'da Nahçıvan şehrinde Behruz Kengerli'nin adını taşıyan Sanatçılar Parkı kullanıma açıldı ve sanatçı için bir anıt dikildi.[15]
Behruz Kengerli'nin resimleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Behruz Kengerli'nin çeşitli tema ve türlerde yaklaşık 2000 eserden oluşan sanat mirası, halkın ilgisini çekmiş, art arda toplanmış, sergilerin ve müze teşhirlerinin dekorasyonu olmuştur.[2][16]
-
Nahçıvan Hatıraları (XX yüzyıl) -
Bir kızın portresi (20. yüzyılın başları) -
Dağ manzarası, 1916, Azerbaycan Ulusal Güzel Sanatlar Müzesi -
Evle peyzaj, 1919, Azerbaycan Ulusal Güzel Sanatlar Müzesi -
-
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Founder of realistic easel painting in Azerbaijan turns 125". www.today.az. 9 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ a b c "Bəhruz Kəngərli - 120. Kəngərli nəslinin rəssam oğlu". www.xalqqazeti.com. 28 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ "Vətənə bağlı ömür". www.anl.az. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ a b "30 yaşında ömrünü başa vurmuş ustad sənətkar". www.anl.az. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac Bəhruz Kəngərli. Bakı: Çaşıoğlu. 2005.
- ^ a b c "Kəngərli Bəhruz Şirəli bəy oğlu". portal.azertag.az. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ a b c d e Aliyev, Ziyadkhan. "Bahruz Kangarli: Azerbaijan's Most Prolific Painter". www.azer.com. 25 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ a b c d e "Azərbaycan realist rəssamlığının atası - Bəhruz Kəngərli". www.baki-xeber.com. 16 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ "Rəssamlığın Bəhruz Kəngərli zirvəsi". news.milli.az. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ a b "İlk peşəkar teatr rəssamlarımız". medeniyyet.az. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ a b c "Azərbaycan rəssamlıq sənətinin görkəmli nümayəndəsi – Bəhruz Kəngərli". serqqapisi.az. 5 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ a b "Bəhruz Kəngərlinin 120 illiyinə həsr olunmuş sərgi". www.anl.az. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ "Azərbaycan rəssamının tablosundakı məchul qadın - Bir əsərin tarixçəsi". kulis.lent.az. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.[ölü/kırık bağlantı]
- ^ "Naxçıvanda Bəhruz Kəngərli Muzeyinin binası istifadəyə verilmişdir". www.anl.az. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ "Naxçıvan şəhərində Bəhruz Kəngərli adına Rəssamlar Parkı istifadəyə verilib". azpress.az. 17 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017.
- ^ Labourdette, Dominique. Azerbaïdjan 2015 Petit Futé. Petit Futé. s. 192.