1322 Coppernicus

Vikipedi, özgür ansiklopedi
1322 Coppernicus
Coppernicusun Işık eğrisi-temelli 3D-modeli
Keşif[1]
KeşfedenK. Reinmuth
Keşif yeriHeidelberg Gözlemevi
Keşif tarihi15 Haziran 1934
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1322) Coppernicus
Telaffuz/kɒˈpɜːrnɪkəs/
Adın kaynağı
Nicolaus Copernicus[2]
(Leh Gökbilimci)
Alternatif adlandırma
1934 LA
Ana asteroit kuşağı · (iç)[3]
arka plan [4]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JD 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı83,38 yr (30.455 days)
Günöte2,9898 AU
Günberi1,8547 AU
2,4222 AU
Dış merkezlik0,2343
3,77 yr (1.377 days)
10,211°
0° 15d 41.04s / day
Eğiklik23,359°
253,19°
29,379°
Fiziksel özellikler
S (Tholen)[3]
B–V = 0,887[1]
U–B = 0,321[1]
12,30[1][5] · 12,41[3][6][7] · 12,70[8] · 12,75±0,31[9]
Boyutlar9,80 km (derived)[3]
9,996±0,203 km[10]
10,04±0,34 km[5]
10,192±0,029 km[6]
10,70±0,19 km[8]
3,967 h[7]
5,375±0,006 h[11]
0,133±0,005[8]
0,1857±0,0429[6]
0,20 (assumed)[3]
0,211±0,028[5]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

1322 Coppernicus, geçici ismiyle 1934 LA, yaklaşık 10 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir arka plan asteroididir . 1934'te Heidelberg Gözlemevinde Karl Reinmuth tarafından keşfedilen asteroit, daha sonra Polonyalı astronom Nicolaus Copernicus'un adını aldı.[2][12]

Keşif[değiştir | kaynağı değiştir]

Coppernicus, 15 Haziran 1934'te Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedildi.[12] Aynı gece, Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Uccle Gözlemevi'nde de bağımsız olarak keşfedildi.[2] Küçük Gezegen Merkezi yalnızca ilk keşfedeni kabul etmektedir.[12]

Yörünge ve sınıflandırma[değiştir | kaynağı değiştir]

Coppernicus, ana kuşağın arka plan popülasyonundan aile dışı bir asteroittir.[4] İç asteroit kuşağında Güneş'in yörüngesinde her 3 yıl ve 9 ayda (1.377 gün; yarı ana eksen 2,42 AU) bir 1,9–3,0 AU mesafede dönmektedir. Yörüngesi, ekliptik olarak 0,23'lük bir eksantrikliğe ve 23° eğime sahiptir.[1] Gözlem yayı, resmi keşif gözleminin yapıldığı gecede, Haziran 1934'te Heidelberg/Uccle'de başlar.[12]

Fiziksel özellikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Tholen sınıflandırmasına göre, Coppernicus yaygın, taşlı bir S-tipi asteroittir.[3]

Rotasyon süresi[değiştir | kaynağı değiştir]

1991'de yayınlanan, Coppernicus'un ilk rotasyonel ışık eğrisi Polonyalı astronom Wiesław Wiśniewski tarafından elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,22 büyüklük (U=2) parlaklık değişimi ile 3,967 saatlik nispeten kısa bir dönüş periyodu verdi.[7] 2006 yılında, İtalyan gök bilimci Federico Manzini tarafından yapılan fotometrik gözlemler, sırasıyla 0,01 ve 0,04 genlik ile 5,37 ve 5,375 saatlik geçici bir süre verdi (U=1/2).[11]

Çap ve albedo[değiştir | kaynağı değiştir]

Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini'nin NEOWISE misyonu tarafından gerçekleştirilen araştırmalara göre Coppernicus, 9,996 ile 10,70 kilometre arasında bir çapa sahip ve yüzeyi 0,133 ile 0,211 arasında bir albedoya sahiptir.[10][5][6][8]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, taşlı asteroitler için albedoyu 0,20 varsaymaktadır ve 12,41'lik mutlak büyüklüğe dayalı olarak 9,80 kilometrelik bir çap elde etmiştir.[3]

Adlandırma[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu küçük gezegene, Dünya'dan ziyade Güneş'i Evrenin merkezine yerleştiren güneş merkezli modeli formüle eden modern astronominin kurucusu Polonyalı astronom ve matematikçi Nicolaus Copernicus'un (1473-1543) adı verildi. Resmi adlandırmaya, 1955'te Paul Herget tarafından Küçük Gezegenlerin İsimleri'nde atıf yapılmıştır (H 120). Ay krateri Copernicus ve Mars krateri Copernicus, onuruna adlandırılmıştır.[2] Asteroitin "Coppernicus" şeklindeki olağandışı yazılışı, Alman biyografi yazarı Leopold Prowe'a atfediliyor . [lower-alpha 1]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 1322 Coppernicus (1934 LA)" (2017-11-01 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 
  2. ^ a b c d Schmadel, Lutz D. (2007). "(1322) Coppernicus". Dictionary of Minor Planet Names – (1322) Coppernicus. Springer Berlin Heidelberg. s. 108. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1323. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1322) Coppernicus". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 
  4. ^ a b "Asteroid 1322 Coppernicus – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 31 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2019. 
  5. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 
  6. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  7. ^ a b c Wisniewski, W. Z. (March 1991). "Physical studies of small asteroids. I - Lightcurves and taxonomy of 10 asteroids". Icarus. 90 (1): 117-122. Bibcode:1991Icar...90..117W. doi:10.1016/0019-1035(91)90073-3. ISSN 0019-1035. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 
  8. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  9. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 
  10. ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  11. ^ a b Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1322) Coppernicus". Geneva Observatory. 3 Ağustos 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 
  12. ^ a b c d "1322 Coppernicus (1934 LA)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=1322_Coppernicus&oldid=30894913" sayfasından alınmıştır