İtalyan Carnaro Krallığı
İtalyan Carnaro Krallığı Reggenza Italiana del Carnaro | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| 1919-1920 | |||||
 Bayrak
 Arma
| |||||
Slogan QUIS CONTRA NOS? | |||||
 İtalyan Carnaro Krallığı | |||||
| Tür | Tanınmayan Devlet | ||||
| Başkent | Fiume | ||||
| Resmî dil(ler) | İtalyanca | ||||
| Hükûmet | Geçici Hükûmet Otoriteryanizm Cumhuriyet | ||||
| Gabriele D'Annunzio | |||||
| Tarihçe | |||||
| Tarihçe | |||||
| |||||
| Zaman dilimi | İki savaş arası dönem | ||||
| Günümüzdeki durumu | Hırvatistan'a bağlı | ||||
İtalyan Carnaro Krallığı (İtalyanca: Reggenza italiana del Carnaro), İtalyanca Impresa di Fiume olarak da bilinir. 1919 ve 1920 yılları arasında Gabriele D'Annunzio tarafından yönetilen Fiume şehri (günümüzde Hırvatistan Rijeka) kendi kendini ilan etmiş bir devlettir.
Impresa di Fiume[değiştir | kaynağı değiştir]
Birinci Dünya Savaşı (1914-1918) sırasında İtalya İtilaf devletleriyle Londra Antlaşmasıyla (1915) Avusturya-Macaristan'ın kıyılarını İtalya'ya bağlama sözünü verdi, Ama Fiume şehrini değil. Savaştan sonra, 1919 Paris Barış Konferansı'nda Fiume İtalya'ya verilmedi ve Sırp, Hırvat, Sloven Krallığı ile birleştirildi (O dönemde Yugoslavya'nın ismi bu idi).
İtalyan Milliyetçisi olarak Gabriele D'Annunzio, Bir İtalyan şehiri olan Fiume'nin teslim edilmesine sinirlenmişti. 12 Eylül 1919'da İtalyan Kraliyet Ordusu'nun Granatieri di Sardegna tugayının eski veya mevcut güçlü askerlerinden oluşan 2.600 kişilik bir kuvvete liderlik etti. D'Annunzio kuvvetlerinin çoğu İtalyan milliyetçisi ve İtalyan irredantisti Isonzo muharebeleri gazileriydi.
D'Annunzio ve adamları Ronchi dei Legionari'den yürüyerek şehri ele geçirmeyi başardı ve Müttefik (Amerikan, İngiliz, Fransız) işgal güçlerini geri çekilmeye zorladı.
Aynı gün, D'Annunzio, bölgeyi İtalya Krallığına ilhak ettiğini ilan etti. D'Annunzio ve kuvvetleri bölgede yaşayan İtalyanlar tarafından coşkuyla karşılandı.[1] Dönemin İtalyan hükûmeti D'Annunzio'ya bölgeden çekilmesi için baskılar yaptı, Hükûmet Fiume'yi ablukaya aldı ve komplocuların teslim olmasını istedi. Eylül 1919'da Fiume'de bulunduğu süre boyunca, Filippo Tommaso Marinetti D'Annunzio'nun liderliğini ve yaptığı eylemleri övdü.
Modus vivendi[değiştir | kaynağı değiştir]
8 Aralık'ta, İtalyan hükûmeti Fiume'nin ilhak edilme arzusunu kabul eden ve gelecek vadeden bir modus vivendi önerdi.[2] 11 ve 12 Aralık'ta D'Annunzio, daha fazla taviz kazanmak ve anlaşma yapmak için General Pietro Badoglio ile görüştü. Badoglio ile anlaşamadılar ve D'Annunzio, modus vivendi'yi İtalyan Fiume Ulusal Konseyi'ne sunacağını söyledi. Ulusal Konsey, Anlaşmayı 15 Aralık'ta kabul etti.[2]
Ulusal Konsey'in kararından sonra, D'Annunzio beş bin kişilik bir kalabalığa konuşma yaptı ve konuşmasında halkı modus vivendi'yi reddetmeye teşvik etti, Bu sorunu Referanduma götürme sözü verdi. Referandum 18 Aralık'ta yapıldı ve bazı Şiddet ve Usulsüzlük olaylarına rağmen sonuçlar ezici bir çoğunlukla modus vivendi lehineydi. D'Annunzio, Referandumu şiddet ve usulsüzlük olayları yüzünden sonuçları geçersiz kıldı ve nihai kararı kendisinin vereceğini açıkladı. Kesin olarak modus vivendi'yi reddetti. Michael Ledeen'e göre, D'Annunzio bu kararı İtalyan hükûmetine güvenmediği ve vaatlerini yerine getirebileceğinden şüphe ettiği için aldı.[2]
Naiplik[değiştir | kaynağı değiştir]
8 Eylül 1920'de D'Annunzio, şehirde yeni bir devlet ilan etti. Anayasasında İtalyan faşizminin temelini atan kanunlar çıkarttı ve kendini Comandante unvanıyla diktatör yaptı.
Carnaro adı, şehrin bulunduğu Kvarner Körfezi'nden (Golfo del Carnaro) almıştır.
Anayasa[değiştir | kaynağı değiştir]
.svg)
Carnaro Sözleşmesi (İtalyanca: Carta del Carnaro), anarşist, proto-faşist ve demokratik cumhuriyetçi fikirleri birleştiren bir anayasaydı. D'Annunzio genellikle İtalyan faşizminin ideallerinin ve tekniklerinin öncüsü olarak görülür.
Korporasyonlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Anayasayla birlikte Fiume'de bir korporatist devlet oluştu. Ekonominin farklı sektörlerini temsil edecek dokuz korporasyonla, üyeliğin zorunlu olduğu, D'Annunzio tarafından "üstün bireyleri" (örneğin şairler, kahramanlar) temsil etmek için tasarlanan sembolik onuncu bir korporasyon. Diğer dokuz korporasyon şöyleydi:
- Endüstri ve Tarım İşçileri
- Denizciler
- İşverenler
- Endüstri ve Tarım Teknisyenleri
- Özel Bürokratlar ve Yöneticiler
- Öğretmenler ve Öğrenciler
- Avukatlar ve Doktorlar
- Memurlar
- Kooperatif İşçileri
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Cartoline storiche di Istria, Quarnaro e Dalmazia". web.archive.org. 16 Mart 2011. 25 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2022.
- ^ a b c D'Annunzio: The First Duce (İngilizce). Ledeen, Michael A. 2002. s. 135.