Nakdi kredi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Nakdi krediler belirli bir süre sonunda vade faiziyle birlikte geri alınmak üzere tüzel ve gerçel kişilere bankalar tarafından verilen ödünç paradır. Nakdi kredi kullandırılırken bankalar ilgili komisyon oranına göre komisyon ücreti almanın yanı sıra banka ve müşteri ilişkileri doğrultusunda kendi inisiyatiflerini kullanarak ipotek, çek veya kefalet gibi teminatlar alabilirler.

Nakdi kredi türleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Nakdi krediler türlerine göre öncelikle tüketici kredileri ve ticari krediler olmak üzere ikiye ayrılır. Ticari krediler firmaların kullandığı krediler olup borçlu cari hesap, spot kredi, dövize endeksli kredi (dek), işletme kredileri, altın kredisi, döviz kredisi, iskonto kredisi, eximbank kredisi, prefinansman kredisi ve kredili mevduat hesabı olarak sınıflandırılır.

Ticari krediler[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Borçlu cari hesap: Borçlu cari hesap, likidite sıkıntısına düşen firmaların kısa süreli nakit ihtiyacının karşılanması amacıyla belirlenen limit dahilinde firmalara para çekme yetkisi verilmesidir. Firmalar için söz konusu vade 18 ayı geçmemelidir. Bu süre içinde para yatıran ve para çeken firmaların hesapları yıl başından itibaren her üç ayda bir kontrol edilerek piyasa faiz oranına göre faiz ücreti tahsil edilir. Bu krediler genellikle müşteri çek ve senedi teminat alınarak kullandırıldığından bu krediye senet mukabili ya da senet karşılığı da denir.
  • Spot kredi: Spot kredi, firmaların kısa süreli nakit ihtiyaçlarını karşılamak için aldığı, vadesi geldiğinde tek seferde ödemesi mümkün olan kredilerdir. Spot kredilerde firmalar istese de vadesi dolmadan ara ödeme yapamaz. Spot krediler vade tarihi geldiğinde kredi alınırken belirlenen anapara ve faiz tutarının tamamını ödeyerek krediyi kapatır.
  • Dövize endeksli kredi: Bankalar ellerindeki dövize göre TL fazlasını dengelemek için tüzel ve gerçek kişilere döviz kuruna endeksli TL kredi verirler. Bankaların amacı vade zamanı geldiğinde firmadan faiz oranının yanı sıra kur farkından kaynaklanan gelir artışı tahsil etmektir. Ancak yerli para yabancı para karşısında değer kaybettiğinde (kur arttığında) bankalar kar ederken, yerli para değerlendiğinde (kur azaldığında) bankalar bu işlemden zarar eder.
  • İşletme kredileri: Ticari faaliyette bulunan gerçek veya tüzel kişilerin faaliyetlerini sürdürecekleri veya kendi bünyelerine katacakları büro, dükkân, mağaza, depo gibi gayrimenkullerin alımını finanse etmek amacıyla kullanılır.
  • Altın kredisi: Altın işleyen firmalara hammadde ihtiyacının karşılanması için kullandırılan kredilerdir. Kredi mutlaka altın cinsinden kullandırılır ancak geri ödemesi altın, döviz ve yerli para cinsinden yapılabilir.
  • Döviz kredisi: Döviz kredileri ülkeye döviz kazandıracak ihracat gibi işlerin teşvik edilmesi amacıyla kullandırılır. İşleyişi borçlu cari hesap kredisine benzer ve kullandığı nakde karşılık firmadan her çeyrekte faiz tahsil edilmesine dayanır. Ülkeye döviz girişini teşvik etmek için döviz kredilerinin vergi, komisyon ve faiz oranları diğer kredilere göre daha avantajlıdır.
  • İskonto kredisi: İskonto kredisi, bankaların tüzel ve gerçek kişilerden vadesi gelmemiş ticari senetleri satın alarak, vade tarihine kadar faiz uygulaması ve senedin vadesi geldiği zaman faizin senet tutarından düşülerek müşteriye ödenmesidir. Vade sonunda bankanın kazancı komisyon ve faiz gelirleridir.
  • Eximbank kredisi: Türk Eximbank'ın ihracatın geliştirilmesi amacıyla doğrudan ya da bankalar aracılığıyla firmalara kullandırdığı kredilerdir. Eximbank kredileri vergi, harç ve Kaynak Kullanımı Destekleme Fonu (KKDF) kesintilerinden muaf olduğu için Türk menşeli malların ihracatı zorunluluğu vardır.
  • Prefinansman kredisi: Prefinansman kredileri firmaların ihracat yapmak için yurt dışı finansal kaynaklardan bizzat bulduğu, yurt içi bankaların da işleme aracılık ettikleri kredilerdir. Bu işlem sırasında eğer yerli banka yabancı bankaya firma adına garanti veya kefalet verirse bu da banka için bir gayrinakdi kredidir.
  • Kredili mevduat hesabı: Bir kişinin mevduat hesabının eksi bakiyeye düşmesine izin vererek ona kredi kullandırma işlemidir. Çalışması vadesiz mevduat hesabı gibidir ancak bakiye pozitifken mevduat, negatifken kredi adını alır. Hesaba yeni para yatırıldığında eksi bakiye tamamlanır ve faiz ücreti tahsil edilir.

Tüketici kredisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Gerçek kişilerin (bireylerin) ticari amaç dışında mal ve hizmet alımlarının finansmanına yönelik olarak, genellikle bir defada kullandırılan ve başlangıçta belirlenen faiz oranlarına göre geri ödenen kredidir. Tüketici kredisi buzdolabı, çamaşır makinası, mobilya, elektrikli ev aletleri gibi dayanıklı tüketim malları veya tatil, eğitim, konut onarımı, sağlık, düğün gibi hizmete yönelik harcamalara ya da otomobil, konut alımı gibi menkul veya gayrimenkul bir malın satın alınması amacıyla kullandırılır. Tüketici kredisi, tüketiciye gelecekte elde edecekleri geliri önceden kullanma, peşin para ile alışverişin avantajlarından faydalanma imkânı sağlar. Yararlanabilecek kişilere verilen tüketici kredisinden; 18 yaşını doldurmuş, medeni haklarını kullanma ehliyetine sahip, düzenli gelir sahibi olan gerçek kişiler yararlanabilirler. Satın alınacak mal ve hizmetlerin karşılığında bankalar tarafından kullandırılan kredi, doğrudan nakit olarak müşteriye ödenebileceği gibi satıcı firmayla anlaşma sağlandığı takdirde fatura karşılığı doğrudan satıcıya da ödenebilir. Tüketici kredileri genellikle bir sınırlamaya tabidir. Bankaya, müşterilere ve kullanılacak alana göre farklılıklar gösterebilir. Her bankada farklı olmakla birlikte tüketici kredilerinin vadeleri 1 ay ile 36 ay arasında değişmektedir. Alınan mal veya hizmetin niteliğine göre çeşitli vade uygulamaları vardır. Örneğin dayanıklı tüketim mallarının alımında vade azami 12-18 ay olduğu halde otomobil alımında 36 aya kadar vade tanınabilmektedir. Bankalar, tüketicinin bilgilendirilebilmesi amacıyla kredi talep eden müşterilerine aşağıdaki konularda, broşür, bilgi formu, başvuru formu, sözleşme aracılığı ve karşılıklı görüşmelerle bilgi verir. Tüketici kredisi almak için yapılan başvurularda, genellikle bir form doldurulmakta, bu formda, kimlik bilgileri, iş ve meslek bilgileri, kredi değerlemesine esas oluşturacak aylık geliri, sahip olunan menkul ve gayrimenkuller ve varsa zorunlu ödemeleri ile ödeme gücünü gösterir diğer bilgiler yer almaktadır. Başvurulan bankanın ilgili birimine gelen bu form kredi değerleme yöntemlerine göre analiz edilip, başvuru sahibinin kredi değerliliği ölçülerek verilecek kredi miktarı saptanmaktadır. Kredi talebinde bulunan kişi ile müşterek borçlu ve müteselsil kefil/kefillerden; başvuru formu, kimlik belgesi fotokopisi (kimlik belgesi veya sürücü belgesi asıllarıyla birlikte önlü arkalı fotokopileri), ücretlilerden son aya ait maaş bordrolarının fotokopisi ile maaşları üzerinde haciz olmadığını gösterir, çalışılan işyeri tarafından onaylanmış, yeni tarihli belge, serbest meslek erbabı olmaları halinde kayıtlı oldukları oda üyelik belgesi ve vergi levhası fotokopisi, emekli olmaları halinde varsa maaş bordrosu ya da emekli cüzdanı ikametgâh belgesi istenir. Başvuru formunda gayrimenkul sahibi olduğunu bildirenlerden tapu fotokopisi istenir. Müşterinin talebi halinde banka ile müşteri arasında imzalanan kredi sözleşmesi veya müşterinin imzaladığı taahhütnamenin bir fotokopisi müşteriye verilir. Tüketici kredisi sözleşmesi veya taahhütnamesinde aşağıdaki hususların bulunması gerekir. Kredi talebinin kabul edilmesiyle birlikte müşteriye ödeme planı verilir. Ödeme planında, her dönemde ödenmesi gereken anapara, faiz, fon ve vergi belirtilir. Faiz oranı değişikliğinde yeni ödeme planı, değişikliğin ilan tarihini takip eden ilk taksit döneminden geçerlidir. Tüketici kredilerinde ödenecek taksitlerin miktarının belirlenmesinde genellikle azalan bakiyeler üzerinden faiz hesaplaması yöntemi kullanılır. Bu yönteme göre aynı devre ve aynı faiz oranı esas alınarak ödenecek taksitler aşağıdaki formül yardımıyla hesap edilmektedir.

İhtiyaç kredisi[değiştir | kaynağı değiştir]

İhtiyaç Kredisi; bankalar tarafından Tüketici ve Bireysel krediler kapsamında evlilik, ev eşyası, tatil ve diğer gereksinimlerin karşılanması için herhangi bir teminat istenmeden kullandırılan kredi ürünüdür. Bu Krediler birçok ihtiyaca hitap ettiği gibi, bireysel kullanım amacı ile verilebilir. Yani herhangi bir bahane sunmadan Bireysel İhtiyaç Kredisi talep edilebilir. İhtiyaç kredilerinde sunulabilen en yüksek vade Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu (BDDK) tarafından 60 ay olarak belirlenmiştir.[1]

İhtiyaç kredilerinde belgelenebilir gelirin genellikle 12 ile 15 katı aralığında veya aylık gelirin en fazla yarısının aylık kredi taksit tutarı olarak belirlendiği oranda hesaplama yapılarak çekilebilecek kredi tutarı belirlenir.[2]

18-80 yaş aralığındaki kredi kullanmasına engel olmayan her birey ihtiyaç kredisi talebinde bulunabilir. Kredi başvurusunda bulunan kişinin mesleği, gelir durumu, bireysel kredi notu ve sigortalılık durumu kredi kararını ve faiz oranını etkileyen en önemli faktörler arasındadır. Kişinin Kredi Notuna bakılırken, tüm Kredi Kartı bilgileri ve almış olduğu diğer bankacılık hizmetleri dikkate alınır.

İhtiyaç kredisi türleri şunlardır:

  • İpotekli ihtiyaç kredisi
  • Borç kapatma kredisi
  • Öğrenci kredisi
  • Evlilik kredisi
  • Alışveriş kredisi
  • Tatil kredisi
  • Sağlık kredisi
  • Tadilat kredisi
  • Bayram kredisi

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "BDDK'dan İhtiyaç kredilerine 60 ay vade" 18 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CNN Türk. 7 Şubat 2019. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
  2. ^ "İhtiyaç Kredilerinde Bilinmesi Gerekenler" 18 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Hesapkurdu.com. 27 Aralık 2019. Erişim tarihi: 10 Şubat 2020.

Kredi İşlemleri Yönetmeliği 22 Mayıs 2021[Tarih uyuşmuyor] tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.