Yeni tarih
Yeni tarih ifadesi (Fransızca, nouvelle histoire) Jacques Le Goff[1] ve Annales Okulu'nun üçüncü nesil önderlerinden Pierre Nora tarafından 1970'lerde ortaya atılmıştır. Hareket "temsil tarihi," histoire des mentalités ve kültür tarihi ile özdeşleştirilebilir.[2]
Yeni tarih hareketinin tarihsel çalışmanın esas konusunu en geniş tanımı ile ele aldığı kullanılan bütüncül tarih etiketinden de anlaşılabilir. Hareket ayrıca siyaset ve "büyük adamlar" üzerine odaklanmış geleneksel tarih yazma yöntemlerine de tezat oluşturur. Yeni tarih tarihsel anlatının inşasındaki bütün ısrarları, idari belgelerin temel kaynak olarak görülmesi yönündeki aşırı vurguyu, bireylerin güdüleri ve niyetlerini tarihsel olayların açıklayıcı etmenleri olarak görüp ilgilenmeyi ve nesnellik hakkındaki eski inanışı reddeder.
Yaklaşım Marksist tarihçiler tarafından, Marksistlerin tarihin esas şekillendirici şeyi olduğuna inandığı sınıfın merkezi rolünü önemsiz göstermesi bakımından reddedilmiştir.[3]
Okullarda tarih öğretimi[değiştir | kaynağı değiştir]
Fransa'daki okullarda tarih eğitimi 1960'lar ve 1970'lerde dağıtılan Cahiers pédagogiques ("Pedagoji raporu") Enseignement ("Eğitim") ve diğer öğretmen dergilerinden dolayı Yeni tarihten etkilenmiştir. "Institut national de recherche et de documentation pédagogique" (INRDP, Ulusal Araştırma ve Pedagojik Dokümantasyon Enstitüsü) de ayrıca etkili olmuştur. Öğretmen eğitimi genel müfettişi Joseph Leif, öğrencilerin gerçekler ve geçmiş kadar tarihçilerin yaklaşımlarını da öğrenmeleri gerektiğini söylemiştir. Fransiz Milli Eğitim Müfettişiliği'nin Tarih-Coğrafya kolu başkanı Louis François, öğretmenlerin derslerde tarihî belgeler sunmaları ve öğrencilere "keşfetmenin sonsuz mutluluğu"nu verecek "etkin yöntemler" kullanmalarını tavsiye etmiştir. Destekçiler bunun öğrencileri sıkan ve eğitimin karakterize hale gelmiş isim ve tarih ezberciliğine bir tepki olduğunu söylemişlerdir. Gelenekselcilerse bunun gençliği Fransız milliyetçiliğinden ve ulusal kimlikten bihaber bırakacak bir postmodern icat olduğunu açıkça belirterek eleştirmişlerdir.[4]
Almanya[değiştir | kaynağı değiştir]
Alman Ortaçağ tarihyazımı çalışmalarında etkisi olan "Yeni tarih" Alman tarihyazımında 1945'ten sonra tartışmalı hale gelmiştir.[5] Ancak Alman tarihçilerin çoğuna göre yaklaşım kendi üsluplarına göre çok olgucudur ve yeterince felsefi değildir.[6]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynalar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Miri Rubin, The work of Jacques Le Goff and the challenges of medieval history (1997)
- ^ Mucchielli, 1995
- ^ G. Bois, "Marxisme et histoire nouvelle", in Le Goff, ed. Nouvelle Histoire, 375–93.
- ^ Abby Waldman, "The Politics of History Teaching in England and France during the 1980s", History Workshop Journal Issue 68, Autumn 2009 pp. 199–221 online
- ^ Lutz Raphael, Die Erben von Bloch und Febvre: Annales-Geschichtsschreibung und nouvelle histoire in Frankreich 1945–1980 (Stuttgart, 1994)
- ^ Miri Rubin, The Work of Jacques Le Goff and the Challenges of Medieval History (1997) p 81
Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Burguière, André. The Annales School: An Intellectual History (2009)
- Burke, Peter. The French Historical Revolution: The Annales School 1929–89, (1990), the major study in English excerpt and text search
- Cortesi, Lorenzo, Questioni di storia, (pp. 31–38), Europa Edizioni, Roma, 2016, ISBN 978-88-6854-778-3
- Dosse, F. L'Histoire en miettes: Des “Annales” à la “nouvelle histoire” (Paris, 1987)
- Le Goff, Jacques, Roger Chartier, and Jacques Revel, eds. La nouvelle histoire (Paris 1978), scholarly essays using the new methods
- Mucchielli, Larent. "Aux origines de la Nouvelle Histoire", Revue de Synthesis (1995) 1:55-98
- Raphael, Lutz. Die Erben von Bloch und Febvre: Annales-Geschichtsschreibung und nouvelle histoire in Frankreich 1945–1980 (Stuttgart, 1986)
- Rubin, Miri. The Work of Jacques Le Goff and the Challenges of Medieval History (1997)