Uluslararası Film Arşivleri Federasyonu (FIAF)
Uluslararası Film Arşivleri Federasyonu, ya da kısaca FIAF, sinema mirasının belirli ilkeler doğrultusunda korunmasını hedefleyen bir kuruluştur. Paris Cinématèque Française’den Henri Langlois, Londra National Film Library’den Olwen Vaughan, Berlin Reischsfilmarchiv’den Frank Hensel, New York Modern Sanatlar Müzesi Film Arsivi’nden Irıs Barry ve John Abbott tarafından 17 Haziran 1938'de Paris'te kurulmuştur.Topluluğun amacı, film arşivleri arasında bilgi ve deneyim alışverişini sağlayarak film arşivciliğinin gelişimine katkıda bulunmaktır. FIAF, kuruluşuyla birlikte sinema mirasının korunması alanında meslek ilkeleri oluşturmuş, arşivlerin bu ilkeler doğrultusunda çalışmasını sağlamayı hedeflemiştir. FIAF'ın düzenlenen ilk kongresinde belirlenen ve hala geçerliliğini koruyan temel ilke şudur: Üye arşivler, öncelikle kendi ülkelerine ait olan sinema mirasının toplanıp kurtarılmasından ve bu eserlerin belirlenen standartlarda korunmasından sorumludur. Federasyona göre film arşivlerinin temel çalışma prensibi sağlama, koruma ve yararlandırma olarak üç gruba ayrılmaktadır. Üye arşivler filmlerden elde edilen gelirleri film koruma alanında yürütülen çalışmalar için kullanmak zorundadırlar. Filmleri ticari amaçla kullandıkları takdirde federasyon üyelikleri iptal edilmektedir.
Kısa sürede dünyanın pek çok yerinden film arşivi federasyona üye olmuştur. Uluslararası Film Arşivleri Federasyonu, II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla birlikte kongrelerine ara vermek zorunda kalmıştır. 1946 yılında toplanan üçüncü kongreden sonra, federasyonun ünü Avrupa kıtası dışında Latin Amerika, Asya ve Kuzey Amerika'ya kadar ulaşmıştır. Bu tarihten itibaren film koruma çalışmaları hızlanmış ve üye sayısı artmaya devam etmiştir. FIAF'a üye olan arşivlerin büyük çoğunluğu günümüzde de film toplama, kataloglama, restorasyon ve koruma alanında çalışmalarını sürdürmeye devam etmektedir.
Üyelik[değiştir | kaynağı değiştir]
FIAF'a üye olan arşivler; filmleri toplama, bakımını ve onarımını yaparak koruma, kataloglama ve restore etme çalışmalarını yürütmektedirler. Bunun yanında filmlerin gelecek kuşaklara aktarılabilmesi için kültürel amaçlı gösteriler düzenlemekte, sinema alanında yetişmekte olan öğrencilere gösterim imkanı sunmaktadırlar. Üniversiteler, müzeler, vakıflar ve devlet kurumları FIAF'a üye olabilmektedir. Bu kurumların, birbirinden farklı yapılara sahip olmalarına rağmen FIAF'a katılabilmelerinin nedeni çalışmalarını film koruma amacıyla yürütüyor olmalarıdır.
FIAF'ın üyelik statüleri, yazışma üyeliği, yedek üyelik ve asil (yetkili) üyelik olarak üç gruba ayrılmıştır. Kuruluşundan gelişim yıllarının sonuna dek geçerliliğini koruyan bu üye gruplandırma sistemi değişime uğramıştır. Günümüzde FIAF'ın üyelik statüleri, asil (yetkili) üyelik ve bağlantılı üyelik olmak üzere iki gruba ayrılmaktadır. Asil üyeler FIAF'ın idari yapısındaki değişikliklerde söz hakkına sahiplerdir. Bununla birlikte asil üyeler FIAF'ın Yönetim Kurulu'nun seçimlerinde oy kullanabilirken bağlantılı üyeler ise yalnızca kendi temsilcilerinin seçiminde oy kullanabilmektedir. Asil ve bağlantılı üyelerin tamamı iç tüzükte belirtilen koşullara bağlı olmak koşuluyla genel kurul toplantılarında söz hakkına sahiplerdir.[1][2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Fiaf'ın Kökenleri, 1936-1938". fiafnet.org. 5 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2022.
- ^ Eren, Esra (Kasım 2012). Sinematografik Mirasın Korunması ve Dijital Teknolojik Gelişmelerin Film Arşivciliğine Etkileri.
