İçeriğe atla

Tonik (içecek)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ultraviyole ışık altında tonikteki kinin floresan ışığı yayar.

Tonik, (içecek) içine kinin katılmış sodaya verilen addır. Kokteyllerde sıkça kullanılır. Başlangıçta sıtmaya karşı profilaktik olarak kullanılan tonik genellikle önemli ölçüde daha düşük kinin içeriğine sahiptir ve günümüzde de sıklıkla tatlandırılmış olmasına rağmen, kendine özgü acı tadı için tüketilmektedir. Genellikle karışık içeceklerde, özellikle cin tonikte kullanılır.

Kinin o kadar acı ki, 19. yüzyılın başlarında Hindistan'da görev yapan İngiliz yetkililer ve diğer tropikal görevliler kinini soda ve şekerle karıştırdı ve tonik üretildi. İlk ticari tonik 1858'de üretildi.[1] Karışık içecek olan cin tonik de İngiliz sömürgesi Hindistan'dan kaynaklandı, İngilizler tıbbi kinin toniklerini cinle karıştırdı.

2010'dan beri ABD'de en az dört tonik şurup bulunmaktadır. Tüketiciler tonik yapmak için şuruba karbonatlı su ekleyerek içicilerin lezzet yoğunluğunu ayarlamasına izin verir.[2]

Kinin içeriği

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tıbbi tonik su başlangıçta sadece karbonatlı su ve büyük miktarda kinin içeriyordu. Bununla birlikte, bugün çoğu tonik su daha az kinin içerir ve çoğunlukla lezzeti için kullanılır. Düşük kinin içeriğinin bir sonucu olarak, daha az acıdır ve genellikle yüksek fruktozlu mısır şurubu veya şeker ile tatlandırılır. Bazı üreticiler ayrıca aspartam gibi yapay tatlandırıcılar içerebilen diyet (veya ince) tonik üretir. Kinin ve karbonatlı sudan biraz daha fazla olan geleneksel tarzda tonik su daha az yaygındır, ancak acı tadı isteyenler tarafından tercih edilebilir.

Amazon'da yetişen Cinchona ağacının kabuğundan elde edilen kinin maddesi, hem sıtma ile savaşta, hem de sıtmaya karşı kullanılan sentetik ilaçların geliştirilmesinde moleküler model görevini yapmıştır.

Amerika Birleşik Devletleri'nde, ABD Gıda ve İlaç İdaresi (FDA), tonikteki kinin içeriğini 83 ppm ile sınırlar[3] (kütle ile hesaplanırsa litre başına 83 mg), günlük kininin terapötik dozu ise sıtmanın önlenmesi için her sekiz saatte bir 500–1000 mg,[4] ve 10 mg / kg (70 kg yetişkin için günlük 2100 mg). Genellikle bacak krampları için bir rahatlama olması için önerilir, ancak tıbbi araştırmalar dozların izlenmesinde biraz özen gerektiğini göstermektedir.[5] Kinin riskleri nedeniyle, FDA tüketicileri bacak kramplarını tedavi etmek için "etiket dışı" kinin ilaçlarını kullanmaya karşı uyarır.[6]

Kinin, konsantrasyon açısından çok az dahi olsa ultraviyole ışık altında floresan özellik gösterir.[7]

Bu arada cilt temizliği için de kullanılan tonik, nemlendirici bakım veya buna benzer kremler ile kullanılması sonucu cildi daha temiz kılmak için tavsiye edilir.

Formül:

  1. ^ Raustiala, Kal. "The Imperial Cocktail". Slate. 28 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2013. 
  2. ^ "Building a Better G&T". WSJ Online. 15 Ağustos 2012. 12 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2020. 
  3. ^ "21 CFR §172.575 Quinine" (PDF). 19 Nisan 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2008. 
  4. ^ "Quinine". Tropical Plant Database. Section "Current practical uses": Raintree Nutrition. 20 Ocak 1998 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2011. 
  5. ^ Brasić, JR. "Should people with nocturnal leg cramps drink tonic water and bitter lemon?". Psychol Rep, 84. ss. 355-67. doi:10.2466/pr0.1999.84.2.355. PMID 10335049. 
  6. ^ United States Food and Drug Administration (11 Aralık 2006). "FDA Orders Unapproved Quinine Drugs from the Market and Cautions Consumers About Off-Label Quinine to Treat Leg Cramps". 13 January 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 April 2017. 
  7. ^ Suzanne Elvidge (24 Ağustos 2012). "Seeing Ultraviolet Light: Tonic Water in Sunlight". Science Project Ideas. 19 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.