Tebeu't-tâbiîn
Tebeut tabiin (Arapça: تابع التابعين ; Tâbi‘ûn’a tâbi olanlar), İslâm'da Tâbiûn'u görmüş kimselere verilen isimdir. Sünnîlere göre sahabe ve tabiinlerle birlikte Dünya'ya gelmiş en iyi nesillerden biridir.
Sünnîliğe göre tanımı
Sünnî İslâm'a göre tebeut tabiin olan bir insanın şartları
- Müslüman olmak,
- en az bir tabiinle görüşmüş olmak ve
- âdil olmak. (Sünnîlere göre bu, Ehli Sünnet ve Cemaat'in itikat ve icraatlarına uymak demektir.)
Sünnîlerin bir hadisinde Peygamber "En iyi insanlar The best people are those living in my generation, then those coming after them (Tabi‘in), and then those coming after (the second generation)" Sahih-i Buhârî[1]
Tebeut Tabiinler
Büyük Sünnî imamlarının dördü
- İmam Ebu Hanife
- İmam Şafiî
- İmam Malik bin Enes
- İmam Ahmed bin Hanbel
(Ebu Hanife, bazılarınca Enes bin Malik'i gördüğü, ondan ve başka sahabelerden hadis rivayet ettiği içih tabiinden sayılır.) (Ebu Hanife sahabeyi görmemiştir.)(zeyd)
Başka tebeut tabiinler
- Cafer-i Sâdık
- El Evzaî (ö. H.S. 158)
- El-Kassım bin Muhammed bin Ebu Bekr as-Sıddık (ö. H.S. 108)
- Süfyan bin Uyeyne (ö. H.S. 198)
- Süfyan es-Sevrî (H.S. 97–161)
Kaynaklar
- ^ "The Hadith Book (48. Witnesses): nr. 819". Search Truth. 14 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2013-07-21.
Ayrıca bakınız
 | İslam ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |