Tenûh
Tenûh, Arap kabileleri birliğidir.
İlk olarak MS 2. yüzyılda Kuzey Arabistan ve Güney Suriye'de öne çıktılar. Hem Lahmî hem de Tenûh yazıtları Ürdün'deki Ümm el-Cimal'de ve Suriye'deki Namara'da bulunmuştur. Eski Tenûh kabile birliği büyük ölçüde büyük Ezd ve Kuda'a kabilelerinin çeşitli kolları tarafından ele geçirildi. En ünlü hükümdarları Kraliçe Maviya döneminde ana üsleri Halep'teydi.[1] 8. ve 9. yüzyıllarda Tenûh'un kaleleri Kınnesrin ve Maarat al-Numan şehirleriydi.
Orta çağ Süryani kaynaklarına göre Tanukoye (ܬܰܢܽܘܟܳܝ̈ܶܐ) olarak adlandırılan Tanukhidler'den 5000 kişi, Abbasi halifesi el-Mehdi döneminde Müslümanlaştırıldı. 1090 Yunan yılında (miladi 779) el-Mehdi Halep'e geldi ve Halep'in civarında çadırlarda yaşayan Tanuk'lar, Arap atlarına binerek onu karşılamaya çıktılar. el-Mehdi'ye "Bunların hepsi Hristiyandır" denildiği için öfkelendi ve tamamını Müslüman olmaya mecbur etti.[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Ball, Warwick (2001), Rome in the East: The Transformation of an Empire, Routledge, 0-415-11376-8 p. 98-102
- ^ Abu'l-Farac Tarihi, Cilt I, Çev. Ömer Rıza Doğrul, 1987. Türk Tarih Kurumu. s. 204.
 | Orta Doğu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
