İçeriğe atla

Sosyal Demokratların Merkezi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sosyal Demokratların Merkezi
Centre des démocrates sociaux
Genel başkanJean Lecanuet (ilk)
François Bayrou (son)
Genel sekreterJacques Barrot (ilk)
Philippe Douste-Blazy (son)
Kuruluş tarihi23 Mayıs 1976
Kapanış tarihi25 Kasım 1995
BirleşmeDemokrat Güç
BölünmeDemokrat Merkez, CDP
İdeolojiHristiyan demokrasi
Merkezcilik
Siyasi pozisyonMerkez[1]
Ulusal üyelikFransız Demokrasisi için Birlik
Uluslararası üyelikHristiyan Demokrat Enternasyonal
Avrupa üyeliğiAvrupa Halk Partisi
Fransa

Sosyal Demokratların Merkezi (FransızcaCentre des démocrates sociaux, CDS) Hristiyan demokrasiyi benimseyen, merkez ve merkez sağ çizgideki siyasi partidir.

21-23 Mayıs 1976 tarihlerinde Rennes'de yapılan kongre sonucunda 23 Mayıs 1976 tarihinde kurulmuştur. Jean Lecanuet'nin Merkez Demokrat (Centre démocrate) partisi ile Jacques Duhamel'in İlerleme ve Merkez Demokrasi (Centre Démocratie et Progrès) partisinin birleşmesiyle oluşmuştur. 1978-1995 yılları arasında UDF'in kurucu partileri arasında yer almış ve Hristiyan demokrat kanadını oluşturmuştur.

1988-1993 yıllarında parti, UDF'ten ayrı olarak mecliste Merkezin Birliği (Union du Centre) grubunu oluşturmuşlardır ve o dönemdeki Merkez Sol açılım hükûmetlerine (Sosyalistlerin çoğunlukta olduğu) destek vermişlerdir. Senatoda ise 1976-1983 yıllarında İlerici Demokratların Merkez Birlik (Union centriste des démocrates de progrès) grubunu ardından ise Merkez Birlik grubunu oluşturmuşlardır. François Bayrou'nun genel başkanlığı döneminde Sosyal Demokrat Parti ile birleşerek Demokrat Güç'ü oluşturmuşlar yani parti 25 Kasım 1995 tarihinde son bulmuştur.

2012 yılında kurulan Avrupalı Demokrat Güç (Force européenne démocrate), UDI'nin içinde liberal hümanistler ve sosyal demokratların oluşturduğu bir parti olduğu için kendisini CDS'nin mirasçısı olarak görmektedir.

Genel Başkanları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Genel Sekreterleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Day, Alan John (2000), Directory of European Union political parties, John Harper, s. 66